Γνωρισθήκαμε στο στούντιο του OTE TV, στην αναμετάδοση του τελικού ποδοσφαίρου ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό. Παρόλο που ήμασταν υποστηρικτές διαφορετικών ομάδων, μου έκαναν εντύπωση η ευγένεια και η συγκρότηση των απόψεών του. Δώσαμε ραντεβού λίγες ημέρες αργότερα στην ταβέρνα «Θαλασσινός», στην Καλλιθέα, για να συζητήσουμε περί πολιτικής. Εφθασε στην ώρα του, γεγονός σπάνιο για το επάγγελμά του. Μόλις είχε τελειώσει τις πρόβες για τον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, την παράσταση που θα ανεβάσει στην Επίδαυρο το καλοκαίρι.

Την ώρα που ετοιμάζεται η παραγγελία, (βραστά λαχανικά, αχινοσαλάτα, μύδια αχνιστά, χταπόδια με καραμελωμένα κρεμμύδια και μέλι, σουπιά ψητή με το μελάνι της και καραβίδες στη σχάρα), μου εξηγεί ότι έχει δημιουργήσει μία εταιρεία, την αρτIVITIES, η οποία δραστηριοποιείται στις θεατρικές παραγωγές.

«Ανέβασα το “Μόνος με τον Αμλετ” γιατί ήθελα να μιλήσω για έναν άνθρωπο που σκέφτεται πολύ, αλλά δεν πράττει. Είναι μια παράσταση που έχει να κάνει με τη συλλογικότητα. Ανεβάζεις έργα γιατί έχουν γραφτεί μεγάλα λόγια, μεγάλες έννοιες από μεγάλους ποιητές. Αυτά πρέπει να μεταφέρονται. Το μόνο με το οποίο βαυκαλίζομαι στο επάγγελμά μου είναι ότι είμαι το σκεύος μεταφοράς τους».

«Η ενασχόλησή μου με την πολιτική ξεκίνησε νωρίς, από τα 15. Τότε εργαζόμουν ως bell boy στο ξενοδοχείο “King George” και πήγαμε με τον αδελφό μου σε μία συναυλία των Φατμέ, που διοργάνωσε ο “Ρήγας Φεραίος”. Την επομένη ο πατέρας μου, που είναι δεξιός, μας είδε στην εφημερίδα και έμεινε άναυδος». Για τον Αιμίλιο Χειλάκη, η πολιτική ως έννοια, όπως εξηγεί, «έχει να κάνει με την υπηρεσία προς τον πολίτη σε ένα κοινωνικό κράτος. Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, διότι σε πρακτικό περισσότερα ξέρουμε σήμερα στην Ελλάδα για τις εσωτερικές ή εξωτερικές κόντρες των κομμάτων παρά για τις πραγματικές τους θέσεις. Η πολιτική είναι πια απλώς αυτοαναφερόμενη και καθόλου εξωστρεφής».
Του ζητώ τη γνώμη του για την κυβέρνηση Σαμαρά. «Είμαι γενικά εναντίον των δεξιών αντιλήψεων στην πολιτική. Ο άκρατος φιλελευθερισμός των αγορών έχει γεννήσει νέες μονοκρατορίες, που καμία σχέση δεν έχουν με το λεσέ φερ - λεσέ πασέ. Δεν μου άρεσαν οι απαντήσεις -κάθε πρωί που ξυπνάω έχω μία ερώτηση. Γιατί αντιμετωπίζουμε εμφυλιακά τον συνάνθρωπό μας και γιατί επιδεικνύουμε ραγιαδισμό απέναντι στην εξουσία. Με ενοχλεί που δεν είμαστε παραγωγική χώρα και, όπως έλεγε ο αείμνηστος Λεωνίδας Κύρκος, δεν μας επιτρέπεται όχι αμάξι να κατασκευάσουμε, αλλά ούτε μία βίδα».

                                   «Το “Ποτάμι” ή θα έχει όλα τα καλά του σοσιαλισμού ή θα έχει όλα τα κακά του ΠΑΣΟΚ», λέει ο δημοφιλής ηθοποιός

Τον ρωτώ τι σκέφτεται για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. «Προσωπικά, έχω καταβολές και το μέλλον μου είναι η Αριστερά, όμως ο Αλέξης Τσίπρας δεν με έχει πείσει ότι είναι ο ηγέτης αυτής της Αριστεράς. Νομίζω ότι δεν ξέρει ούτε ο ίδιος εάν θέλει να κυβερνήσει και αυτό το λέω ως ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ». Για το «Ποτάμι» ο συνομιλητής μου δίνει μια σιβυλλική ερμηνεία: «Το “Ποτάμι” ή θα έχει όλα τα καλά του σοσιαλισμού ή θα έχει όλα τα κακά του ΠΑΣΟΚ. Ο Σταύρος Θεοδωράκης πάντως είναι η πιο ενδιαφέρουσα πολιτική κίνηση μη πολιτικού ανδρός τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Αν οι προγραμματικές του δηλώσεις, ειδικά για τις βουλευτικές εκλογές, κρατήσουν τη φρεσκάδα και την αλήθεια που έχει η κίνησή του μέχρι τώρα, μάλλον θα βρει σε μένα έναν οπαδό». Οσο για τη Χρυσή Αυγή, θεωρεί ότι «είναι το πιο σοβαρό αστείο πολιτικό γεγονός στην Ελλάδα».

Η συζήτηση φθάνει στο πλεόνασμα και στην έξοδο από την κρίση. «Είμαι πολύ μπερδεμένος πάνω σ’ αυτό το θέμα, όπως, φαντάζομαι, και οι περισσότεροι Ελληνες. Δεν ξέρω εάν έχουμε πετύχει κάποιο στόχο ή εάν έχουμε πολλαπλασιάσει το χρέος. Αυτό που ξέρω είναι ότι έναν αιώνα μετά τη διάλυση των αυτοκρατοριών ξαναγυρίζουμε στο χτίσιμο ενός νέου τύπου φεουδαρχίας. Η Ευρώπη λειτουργεί όπως οι σουλτάνοι στην οθωμανική αυτοκρατορία. Διορίζει κοτζαμπάσηδες και εισπράττει φόρους. Εμείς είμαστε νεοκολίγοι και περιμένουμε έναν καινούργιο Μαρίνο Αντύπα. Για να γίνω, δε, πιο σαφής, δεν νομίζω ότι είναι στήριξη να δανείζεις, για παράδειγμα, σε έναν άστεγο 100.000 ευρώ, ξέροντας ότι δεν θα τα πάρεις ποτέ. Ο καλύτερος τρόπος για να σου ανήκει κάποιος είναι να σου χρωστάει».