του Νίκου Σίμου

Την αφορμή για το σημερινό σχόλιο που είναι συνέχεια, κατά κάποιο τρόπο, του χθεσινού, μου  την έδωσε το ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών» στο οποίο ακούστηκαν ηχητικά αποσπάσματα από ομιλίες πολιτικών αρχηγών, από τη  εποχή Σημίτη μέχρι σήμερα,  που μιλούν όλοι  για την... Νέα Ελλάδα! Στην εκπομπή δε του «Πρωϊνού Καφέ» των Κουρτάκη – Τζένου ο καλεσμένος τους Βύρων Πολύδωρας υπενθύμισε ότι για μια νέα Ελλάδα είχαν μιλήσει και ο... Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος!

Το γεγονός της υιοθέτησης και σήμερα ενός τόσο πεπαλαιωμένου συνθήματος δείχνει, με την επανάληψή του, έλλειψη έμπνευσης. Πολύ περισσότερο μάλιστα είναι ένα σύνθημα απρόσφορο δεδομένου ότι αυτοί οι οποίοι το επικαλέσθησαν κάθε άλλο παρά μία νέα Ελλάδα μας κληροδότησαν! 

Μία νέα Ελλάδα απαιτεί την συμμετοχή όλων και δεν αποτελεί επίτευγμα της ενός ανδρός αρχής όπως αυτοί που προβάλλουν αυτό το σύνθημα θέλουν να πιστεύουν. Η νέα Ελλάδα απαιτεί τη συμμετοχή και του λαού, τον οποίον πρέπει να τον πείσουν για την αλλαγή αυτή, όσοι θέλουν να αλλάξουν την Ελλάδα προς το καλύτερο. 

Όμως αφ’ ενός μεν το ίδιο το πολιτικό σύστημα το οποίο κατά καιρούς επικαλείται την ανάγκη για μία νέα Ελλάδα, διαμόρφωσε, μέσω του ΄λαϊκισμού, μία Ελλάδα που χρειάζεται αλλαγή, αλλά  στην οποία έχει εθισθεί ένα σημαντικό τμήμα του λαού που θα είναι συνεχώς η τροχοπέδη κάθε αλλαγής. Αφ ετέρου ακόμη και αν τμήμα του λαού δεν είχε εθισθεί στην παρασιτική Ελλάδα, εν τούτοις οι πολίτες έχουν λόγους να δυσπιστούν στους πολιτικούς όταν ανασύρουν από την μνήμη τους εύηχα συνθήματα τα οποία έμειναν κενά περιεχομένου. 

Φρονώ ότι όσο υπενθυμίζεται στον κόσμο το συγκεκριμένο σύνθημα και όσο το επαναλαμβάνουν οι πολιτικοί, το μόνο που θα επιτυγχάνεται είναι να αυξηθεί η... αποχή!