Oρθώς επισήμανε  χθες ο γείτονας μου,  πολιτικός αρθρογράφος Νίκος Σίμος ,ότι η περίφημη «σταθερότητα» είναι πρωτίστως δουλειά και ευθύνη των πολιτικών της χώρας και όχι των πολιτών. Αν οι πολιτικοί δεν είναι σε θέση να συνεννοούνται με σοβαρότητα σε περιόδους κρίσεων ,αν δεν είναι σε θέση να προσδιορίζουν μια ελάχιστη βάση σύνθεσης απόψεων για το καλό της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας ,όταν οι συνθήκες γίνονται για κάποιους λόγους δραματικές για τους πολλούς ,τότε η «σταθερότητα» γίνεται λέξη του αέρα. Η πολιτική  σταθερότητα ,όταν επιτυγχάνεται με πολιτικούς όρους και συγκεκριμένη  στόχευση είναι κάτι διαρκές ,και όχι υπόθεση ολίγων προεκλογικών ημερών . Αντιθέτως ,όταν  έχει να κάνει με πρόχειρες, πολιτικές δήθεν, κατασκευές  και  περιστασιακές συμμαχίες για τη θεραπεία της εκλογικής αγωνίας κάποιων πολιτικών προσώπων και ορισμένων κομμάτων ,η «σταθερότητα» δεν οδηγεί παρά μόνο στην παράταση μιας κρίσεως ,όπως αυτή που βιώνεται σήμερα στον τόπο μας. Για την ώρα και μέσα σε προεκλογική ατμόσφαιρα πόλωσης και μεγάλου εκνευρισμού των κομματικών ηγεσιών ,η «σταθερότητα» δεν υπηρετείται καθόλου ,αντιθέτως μάλιστα  οι συμπεριφορές των ηγεσιών υπόσχονται μόνο μια πολύ δύσκολη συνέχεια και αδυναμία κάποιας γόνιμης  πολιτικής σύνθεσης μετεκλογικά. Προφανώς- και δυστυχώς- ορισμένοι πολιτικοί «αστέρες» δεν καταλαβαίνουν ούτε σήμερα, ότι μια εξουσία χωρίς δύναμη είναι μια εξουσία άχρηστη και για τους κατέχοντες την ,και για τους πολίτες και για  τη χώρα  ολόκληρη .Και το χειρότερο, μια τέτοια εξουσία καταντά τελικώς και επικίνδυνη για το παρόν και το μέλλον εκατομμυρίων πολιτών . Και βέβαια τότε η πολυδιαφημισμένη «σταθερότητα» έχει πάει προ πολλού και  για τα καλά …περίπατο !….