Οι βουλιμικοί της πολιτικής εσωστρέφειας πρέπει να είναι ενθουσιασμένοι  αυτό τον καιρό.  Στη δίνη  μιας πρωτοφανούς  οικονομικής κρίσης με θύματα της  εκατομμύρια πολίτες  ,η πολιτική  ηγεσία και τα κόμματα ασχολούνται  εντατικά  με το αν και πώς  θα εξασφαλιστούν οι 180 της Βουλής που θα εξέλεγαν  Πρόεδρο Δημοκρατίας το χρόνου  με κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου .Μέγας ο προβληματισμός ,καυτά τα παρασκήνια ! Διότι ,εννοείται ,πως η εκλογή Προέδρου πρέπει να   συμβεί σε κλίμα έντονα  διχαστικό ,εμφυλιακό ,έτσι ώστε από την ανάδειξη του να  αναδειχθεί ο «δυναμισμός» των συμπλεκομένων και ει δυνατόν το στραπατσάρισμα» ενός από αυτούς. Τι κι’ αν θεμελιώδεις  θεσμοί δοκιμάζονται ,τι κι΄αν  η  ανεργία σημειώνει  θριάμβους, τι κι αν εκατομμύρια  φτωχοποιημένοι εργαζόμενοι  ζουν καθημερινά δραματικές καταστάσεις ,τι κι’ αν οι νέοι απελπίζονται  από μία  ανεργία που φτάνει και το  60% ; Τι κι΄αν η «ανάπτυξη» κατήντησε κακόγουστο ανέκδοτο στην κοινωνία;  Ζήτω η μικροκομματική ,ζήτωσαν οι «ίντριγκες» ! Θα κερδίσει  ο πιο πονηρός παίκτης και από κει και πέρα ,ποιός νοιάζεται;

Η ιδέα,  ότι θα μπορούσαν να πορεύονται ,κυβέρνηση και αντιπολίτευση , διεξάγοντας τους αγώνες τους  στο σκηνικό της κρίσης , με πολιτικούς όρους ανταλλάσσοντας πυρά ,αλλά και σκέψεις και προτάσεις για  ταχεία  έξοδο από την κρίση ,αφήνοντας  εκτός «παιχνιδιού» την εκλογή του( άνευ ουσιαστικών αρμοδιοτήτων),Πρόεδρου Δημοκρατίας ,αυτό δεν περνάει καθόλου απ το μυαλό τους.  Οι μεν θέλουν να αποδείξουν μέσω της προεδρικής  εκλογής  ,ότι στέκονται καλά στη Βουλή και ορθώς κυβερνούν ,οι δε ότι πρέπει να σημάνει η προεδρική εκλογή την κατάρρευση της κυβερνητικής πλειοψηφίας.  Διχασμός  στη κορυφή και (για τον πολύ  κόσμο)ξερό ψωμί ! Εθνικό «μέτωπο» σε μαύρα χάλια .Από ψηλά, σίγουρα διασκεδάζουν  με αυτά τα καμώματα οι ξένοι δανειστές της χώρας , γι’ αυτό και  διαπιστώνοντας  την ανεπάρκεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος ,φροντίζουν ως γνωστόν , να το κρατούν στον ίσιο δρόμο  με  «καρπαζιές» , εκ Βερολίνου ,όποτε αυτό  κριθεί  εκεί αναγκαίο