Η είδηση ότι η Μιμή Ντενίση ετοιμάζει μια θεατρική υπερπαραγωγή με θέμα τη Σμύρνη δημοσιεύτηκε από αυτή τη στήλη πριν από λίγους μήνες. Μας την κοινοποίησε ο Κώστας Βουτσάς, που μόλις είχε κλείσει τη συμφωνία να συμπρωταγωνιστήσει στην παράσταση. «Ο Κώστας είναι ο καλύτερός μου διαφημιστής. Κάθε μέρα κλαίει στις πρόβες και κάνει κι εμάς να κλαίμε», σχολιάζει με εμφανή τρυφερότητα η συνομιλήτριά μου. Στο μεγαλοαστικό διαμέρισμα της οδού Μαυροματαίων, όπου μας υποδέχεται, η Μιμή Ντενίση διεκπεραιώνει τις τρέχουσες υποθέσεις με την άνεση πολύπειρου ηγεμόνος. Φροντίζει για την εύρυθμη λειτουργία της σχολής της, δίνει οδηγίες για τις πρόβες και κλέβει λίγο χρόνο για να μιλήσει με την κόρη της, Μαριτίνα, λίγο πριν εκείνη πάει για μάθημα στο ωδείο.  Το τραπέζι είναι ήδη στρωμένο με τα ορεκτικά: ελιές από το κτήμα της στη Μαλεσίνα, τυρί φέτα από φίλο της κτηνοτρόφο και πράσινη σαλάτα με ντομάτες και πιπεριές από τον μπαξέ της. «Ολα τα λαχανικά που θα δοκιμάσεις είναι δικής μας παραγωγής», εξηγεί. Το κυρίως πιάτο είναι συνταγή της μητέρας της, κοτόπουλο με ρύζι στο φούρνο, πεντανόστιμο. Ουδείς λόγος για κρασί ή μπύρα, διότι ακολουθεί εντατική πρόβα.


«Ξεκινάμε στις 15 Οκτωβρίου στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Εκτός από τον Κώστα Βουτσά, που υποδύεται τον πατέρα μου, κεντρικούς ρόλους έχει ο Τάσος Χαλκιάς, ο οποίος κάνει τον άνδρα μου, ο Κρατερός Κατσούλης, που παριστάνει τον αδερφό του, ο Τάσος Νούσιας, ο οποίος υποδύεται τον Τούρκο που με έχει ερωτευθεί, ο Μιχάλης Μητρούσης, η Χριστίνα Αλεξανιάν, ο Δημήτρης Μακαλιάς, η Κατερίνα Γερονικολού κ.ά. Επίσης συμμετέχει η Εστουδιαντίνα, τα σκηνικά κάνει ο Γιώργος Πάτσας και τις κινηματογραφήσεις ο Χρήστος Δήμας». Λόγω περιορισμένου χώρου την παρακαλώ να σταματήσουμε την αναφορά στους τριάντα και πλέον συντελεστές της παράστασης. Τη ρωτώ τι καινούργιο έχει να εισφέρει το έργο της. «Οσο κι αν ακούγεται παράξενο, δεν υπάρχει θεατρικό έργο για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αλλωστε, μέχρι το 1936 απαγορευόταν οποιαδήποτε αναφορά. Αντιθέτως, η βιβλιογραφία ήταν τεράστια. Μελέτησα άπειρα βιβλία για να γράψω το έργο και διερεύνησα απευθείας τις πηγές από εγχώρια, αλλά και ξένα αρχεία».


Ζητώ τη γνώμη της για τα αίτια της καταστροφής. «Η προδοσία των συμμάχων στη Σμύρνη ήταν πρόδηλη. Δεν έχει ξανασυμβεί τόσο μεγάλη σφαγή παρουσία τόσων πολιτισμένων κρατών. Την ώρα που βίαζαν και σκότωναν οι Τούρκοι, οι ορχήστρες στα πλοία των συμμαχικών στόλων, που ήταν αγκυροβολημένα απέναντι, έπαιζαν. Από την άλλη, ο εθνικός διχασμός κατέστρεψε και τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας και την ίδια την Ελλάδα. Στο έργο δεν παίρνω θέση επ’ αυτού, απλώς βάζω έναν βασιλόφρονα και έναν βενιζελικό να εκφράζουν τις απόψεις τους». Η συζήτηση μεταφέρεται στη σχέση της με την πολιτική. «Η πολιτική με ενδιαφέρει μόνον υπό την έννοια της προσφοράς στα κοινά και όχι για την επιδίωξη δημοσιότητας ή οικονομικού οφέλους. Και σε αυτές τις εκλογές μού έγινε πρόταση από δύο παρατάξεις να συμμετάσχω στα ψηφοδέλτιά τους, αλλά αρνήθηκα, διότι είχα ένα μεγάλο έργο μπροστά μου, το οποίο θεωρώ εξ ίσου σημαντική πολιτική πράξη». Το αποτέλεσμα των τριπλών εκλογών το θεωρεί αναμενόμενο. «Δεν είδα πτώση της κυβέρνησης, παρά τα αντιλαϊκά μέτρα, ούτε τρομερή άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε στα πρόσωπα είχαμε μεγάλες εκπλήξεις».

Για την πρωθυπουργία του Αντώνη Σαμαρά έχει μόνο θετικά σχόλια. «Τον Σαμαρά τον έχω εκτιμήσει αυτά τα δύο χρόνια που κυβερνά. Εχει διεξαγάγει έναν τεράστιο αγώνα, με τις θυσίες τις δικές μας ασφαλώς, που έχει φέρει αποτελέσματα. Με ενοχλεί που κανείς δεν αναγνωρίζει τα θετικά του άλλου στη χώρα μας. Εχουμε μεγαλύτερη ευκολία να λέμε το κακό παρά το καλό».

Οσον αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρεί ότι προβάλλει αντικρουόμενες απόψεις και σε ορισμένες περιπτώσεις, ανεδαφικές. «Ο κόσμος έχει ανάγκη από σταθερές και φαίνεται ότι ο Τσίπρας δεν έπεισε ότι υπάρχει εναλλακτική λύση. Μα υπάρχει;».

Παρότι είναι σχετικώς προσεκτική στις διατυπώσεις της, η Μιμή Ντενίση δεν κρύβει την αντιπάθειά της για τον γερμανικό παράγοντα. «Οι Γερμανοί με ενοχλούν περισσότερο από τους Τούρκους. Αν διαβάσει κανείς Ιστορία, θα δει ότι ήταν ένας Γερμανός, ο Λίμαν φον Σάντερς, που σχεδίασε τη σφαγή των Αρμενίων και την εκδίωξη των χριστιανών από την οθωμανική αυτοκρατορία. Η Ευρώπη γενικώς από το ’21 και μετά φροντίζει η Ελλάδα να έχει κακές σχέσεις με τους γείτονές της, ώστε να την έχει ανάγκη. Εάν θυμάσαι, από τότε είμαστε χρεωμένοι. Η μόνη ελπίδα είναι η άνοδος του πνευματικού και πολιτιστικού μας επιπέδου μέσα από την παιδεία, ώστε να γίνουμε σαν έθνος πιο δυνατοί», καταλήγει.