του Νίκου Σίμου

Αν θέλει κανείς να αντιμετωπίσει με πολιτικό ρεαλισμό την επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού στη χώρα θα πρέπει να παρατηρήσει τα εξής:

Πρώτον ότι η επίσκεψή του αποτελεί μία ένδειξη εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα αλλά και ενδιαφέροντος για τις επενδυτικές ευκαιρίες που υπάρχουν. Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να λησμονείται ότι οι Κινέζοι μέσω της COSCO έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα πλέον στην Ελλάδα και έχουν βγάλει κέρδη πολύ περισσότερα από ό, τι φαντάζονταν. Επιπλέον έχει και μία συγκεκριμένη διπλωματική σκοπιμότητα η κινεζική κίνηση: Μετά την υπογραφή καμμιά τριανταριά συμφωνιών του Πεκίνου με τη Μόσχα, πολλών δισεκατομμυρίων δολλαρίων, η κινεζική ηγεσία μπορεί να προσθέσει ότι, «εχουμε μέσω της Ελλάδας, βάλει για τα καλά πόδι στην Ευρώπη».

Δεύτερον –για να ξεκινήσουμε με τα πιο σημαντικά και όχι με αυτά που έχουν απλώς επικοινωνιακό περιεχόμενο- η πιο σημαντική δήλωση των Κινέζων είναι ότι θα είναι συνεχείς και συνεπείς επενδυτές ελληνικών ομολόγων, όταν η χώρα εκδώσει νέα σειρά. Δηλαδή θα μας δανείζουν με συνέπεια. Αρκεί βεβαίως να μη τοποθετηθεί η πρόθεση αυτή στο πλαίσιο της γενικότερης στάσης των Κινέζων προς την ΕΕ –δεδομένου ότι είμαστε μέλος και της ευρωζώνης- καθώς προθυμοποιήθηκαν όταν άρχισε η κρίση να αγοράσουν κοινοτικό χρέος επενδύοντας από τα αποθεματικά τους, με τον όρο να άρει η Ευρωπαϊκή Ένωση τον προστατευτισμό των ευρωπαϊκών προϊόντων έναντι των κινεζικών!

Τρίτον πολλές φορές οι Κινέζοι έχουν υπαναχωρήσει όσον αφορά σε υποσχέσεις συνεργασιών. Λογικό να σκεφτεί κανείς ότι είναι φυσιολογικό μία χώρα να κοιτά τα συμφέροντά της ανεξαρτήτως ποιες φιλοδοξίες τρέφει μία συναλασσόμενη χώρα με την Κίνα.

Τέταρτον από τις 19 συμφωνίες που έχουν επιτευχθεί κατά την επίσκεψη τοιυ Κινέζου πρωθυπουργού κακώς υπολογίζονται ως ελληνικά κυβερνητικά επιτεύγματα συμφωνίες που έχουν υπογράψει λ.χ. οι Κινέζοι με Έλληνες εφοπλιστές. Πρώτον διότι ο ελληνικός εφοπλισμός δεν έχει ανάγκη κυβερνητικής παρέμβασης για συμφωνίες με τους Κινέζους αφού έχει αναπτύξει παραδοσιακές σχέσεις από την εποχή που πήγε στην Κίνα ο.... Μακαρέζος, αλλά και πιο πριν. Δεύτερον διότι τέτοιες συμφωνίες περάν του ότι επιβεβαιώνουν τις καλές σχέσεις των δύο χωρών, έχουν όφελος μόνο για τους Κινέζους αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι οι ναυτιλιακές συμφωνίες για ναυπηγήσεις ελληνικών πλοίων σε κινεζικά ναυπηγεία θα δώσουν ελληνκό συνάλλαγμα στους Κινέζους και όχι αντιστρόφως. 

Αυτά, για να είμαστε προσγειωμένοι...