«Επιασαν τόπο οι θυσίες» είναι μια φάση που χρησιμοποιούν συχνά οι κυβερνώντες για να εμφανίσουν τους πολίτες σαν συνέταιρους και συμπολεμιστές  τους στο μνημονικό δρόμο που άνοιξε το 2010  ο Γιώργος Παπανδρέου και διαπλάτυναν μαζί  οι Αντ.Σαμαράς-Ε..Βενιζελος από  το 2012. Καλά θα έκαναν όμως ,πριν χρησμοποιήσουν την λέξη ΘΥΣΙΑ  και το ρήμα ΘΥΣΙΑΖΩ  να  έριχναν μια ματιά σ’ ένα λεξικό της ελληνικής γλώσσας.  Αφού δεν το κάνουν ,ας το κάνουμε εμείς γι’ αυτούς :

Διαβάζουμε ,λοιπόν,στο  Νέο Ορθογραγικό Ερμηνευτικό Λεξικό ,ότι μεταφορικά στη νέα ελληνική,  ΘΥΣΙΑ  = « η εκουσία στέρησις υλικών ή ηθικών αγαθών χάριν σκοπού». Και ΘΥΣΙΑΖΩ  =   «διαθέτω τι χάριν τινός ,ΘΥΣΙΑΖΟΜΑΙ  = υφίσταμαι σοβαράν δαπάνην  ή μείωσιν ηθικήν υπέρ σκοπού ,άνευ ιδιοτελείας.
 Η θυσία είναι σε κάθε περίπτωση  ΠΡΟΣΦΟΡΑ(  ως «αιματηρά ή αναίμακτος προσφορά προς θεότητα» ορίζεται αρχικώς) .

  Είναι σαφές ,λοιπόν ,ότι όταν το Κράτος από ένα πολίτη αφαιρεί εισοδήματα ,τα οποία τον ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ με νομοθετική και νομική βία  να τα καταθέσει στα ταμεία του ,ουδεμία «θυσία» εκ μέρους του προσώπου  υφίσταται ,διότι ΠΑΥΕΙ  να είναι ΕΚΟΥΣΙΑ η στέρηση του υλικού αγαθού.

   Ας σταματήσουν ,λοιπόν, κάποιοι πολιτικοί να μιλούν πομπωδώς  για «θυσίες» των πολιτών ,διότι λέγοντας το αυτό  διαδίδουν ένα πελώριο  ψεύδος ,που επιπλέον συγγενεύει με μπαρούφα.