του Νίκου Σίμου

Η σύλληψη του Μαζιώτη και ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε φέρνει ξανά στην επιφάνεια τη σημασία που έχουν για ένα ευνομούμενο κράτος οι ένστολοι. Είτε πρόκειται για τις Ένοπλες Δυνάμεις είτε για τα Σώματα Ασφαλείας, στα οποία ανήκει και ο πρωταγωνιστικός ρόλος τελευταίως, αφού είχαμε εκτός από τη σύλληψη του αρχιτρομοκράτη και την εξάρθρωση κυκλώματος εισαγωγής και προώθησης μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών.

Την παραπάνω επισήμανση κάνουμε διότι το ζήτημα των αμοιβών τους και η αναδρομική καταβολή των όσων τους περιεκόπησαν αναδείχτηκε με τις τελευταίες δικαστικές αποφάσεις και τις συζητήσεις που προκάλεσε η εξέλιξη αυτή. Είτε τι θα επιβαρυνθεί το κράτος είτε ποια ισοδύναμα μέτρα θα ζητήσει η τρόϊκα.

Βεβαίως τους εκπροσώπους της τρόϊκας τους φυλάνε στην  πατρίδα τους καλά αμειβόμενοι αστυνομικοί και όχι ένστολοι που για 600 ή 700 ευρώ θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους.

Η κοινωνία δίνει προτεραιότητα στην ασφάλειά της και όλα τα άλλα τα ακούει βερεσέ. Οι μισθολογικές αδικίες στις Ένοπλες Δυνάμεις, στην  Αστυνομία, στο Πυροσβεστικό Σώμα και στο Λιμενικό, πρέπει να αποκατασταθούν. Παρά τις άλλες περικοπές, το κράτος παραμένει σπάταλο είτε επειδή δεν ξέρουν που να κόψουν είτε επειδή δεν θέλουν να περιορίσουν  συγκεκριμένες δαπάνες. Μόλις στο χθεσινό σχόλιο αναφέραμε ότι ο υπουργός Εξωτερικών  έδωσε για τη ... φραγκοφωνία 3.000.000 ευρώ! Φυσικά και ένα τέτοιο ποσό δεν θα έσωζε τους αστυνομικούς αν μοιραζόταν  σε αυτούς. Απλώς είναι ενδεικτικό παράδειγμα μιας αντίληψης των εκάστοτε κυβερνώντων που αδικούν όσους θεωρούν δεδομένους και φερονται με γαλαντομία σε όσους, για δικούς τους λόγους, συνήθως μικροκομματικούς, δεν θέλουν  να θίξουν.