του Νίκου Σίμου

Την περίοδο των κυβερνήσεων Σημίτη τόσο οι πολίτες όσο βεβαίως και η ΝΔ που ήταν στην αντιπολίτευση δικαιολογημένως κατέκριναν τις κυβερνήσεις αυτές μιλώντας για τη φορολογική επιδρομή στην οποία αποδύονταν.
Χρόνια μετά, μία κυβέρνηση της ΝΔ επιδίδεται στο ίδιο ...σπορ, ξεκινώντας, όπως άλλωστε και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τις οποίες η ΝΔ ως αντιπολιτευόμενο κόμμα κατέκρινε, από τα εύκολα θύματα. Μισθωτούς και συνταξιούχους. Η επιδρομή επεκτείνεται τώρα και στην ιδιοκτησία ακινήτων, για να επιβεβαιωθεί το πόσο λάθος ήταν η προβολή της απειλή των δεξιών, κεντρώων και κεντροδεξιών κομμάτων, μετά τον πόλεμο, που έλεγαν στον κόσμο ότι οι κομμουνιστές θα τους πάρουν τις περιουσίες, προκειμένου να φοβίσουν το λαό για τον κομμουστικό κίνδυνο. Τελικώς οι κομμουνιστές επειδή δεν ανέβηκαν ποτέ στην εξουσία –πλην της περίπτωσης της συνεργασίας του ’89 με την  Νέα Δημοκρατία, όπου και τότε οι κομμουνιστές ήσαν  αρνάκια, καθότι και αυτοί...ιδιοκτήτες- δεν μας πήραν τις περιουσίες, αλλά, μισό αιώνα και πλέον μετά τον Εμφύλιο, ήλθαν  οι δεξιοί που μας φόβιζαν για να πάρουν- με τον δικό τους τρόπο- τα σπίτια του κοσμάκη. Διότι ο νέος Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων αυτό κάνει, από την στιγμή μάλιστα που είναι και ισόβιος! Με άλλα λόγια αν δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις τον φόρο αυτό επειδή πληρώνεις άλλους, σε συμφέρει να δωρίσεις την ακίνητη περιουσία σου ή να την πουλήσεις «κοψοχρονιά».
Στην απελπισία της υπό την πίεση των δανειστών, η κυβέρνηση παραβλέπει τρεις αλήθειες διαχρονικές, που είναι βέβαιο ότι θα της στοιχίσουν εκλογικά. Δηλαδή θα στοιχίσουν και στην  Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ, βεβαίως το οποίο  ο κόσμος το έχει καταδικάσει προ πολλού.

Οι τρεις αλήθειες:

Πρώτον, μετά τον Πόλεμο, η οικοδομή θεωρείτο η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Σήμερα η ανοικοδόμηση λόγω φόρων  είναι ασύμφορη και επομένως η Οικονομία χάνει μία σημαντική δραστηριότητα από την οποία είχε έσοδα το κράτος. Αν διέφευγαν έσοδα λόγω των επιτήδειων, δεν φταίνε οι επιτήδειοι αλλά το ανίκανο κράτος που δεν εντόπιζε τις παρανομίες τους.
Δεύτερον, σχεδόν από της οργάνωσης της Ελλάδας σε κράτος, τα ακίνητα θεωρούνταν μία ασφαλής επένδυση, σε σημείο ώστε να αποτελέσουν εθνικό φετίχ, του οποίου η λαϊκή επωδός ήταν «να βάλουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας». Αυτή την εθνική συνήθεια που θεωρείτο –όπως προαναφέρθηκε και ασφαλής επένδυση επειδή δικαιολογημένως ο Έλληνας δεν είχε εμπιστοσύνη στο κράτος, δηλαδή στις κυβερνήσεις που ψήφιζε- έρχεται η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να την ακυρώσει. Η αναγκαστική αλλαγή αυτής της συνήθειας των Ελλήνων θα στοιχίσει εκλογικά, όπως επίσης προαναφέρθηκε.
Τρίτον, παράβλεψε η κυβέρνηση το γεγονός ότι νοικοκυραίοι που είναι σήμερα συνταξιούχοι ή μισθωτοί πριν την απομαχία, έχουν  εξαντληθεί οικονομικά. Στα χρόνια που πέρασαν κατόρθωσαν «να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω στο κεφάλι τους» ή αγόρασαν ένα αγροτεμάχιο για τα παιδιά τους. Τώρα όμως με συρρικνωμένο το εισόδημά τους είναι φυσικό να αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους αυτούς. Όλοι αυτοί, τι φαντάζονται στο Μαξίμου ότι θα ψηφίσουν;