Οι έντονοι διαξιφισμοί σε πολιτικό επίπεδο αλλά και η σύγκρουση, τελικώς, μεταξύ κυβέρνησης και Εκκλησίας γύρω από το αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο, που τείνει να μεταβληθεί σε ένα νομοθετικό γεφύρι της ’ρτας, προκαλούν και εύλογα ερωτηματικά. Ερωτηματικά που έχουν να κάνουν ακόμη και με την νομοθετική σκοπιμότητά του.

Αν διαβάσει κανείς το περιεχόμενο του σχετικού νομοσχεδίου, θα αντιληφθεί ότι η βασική επίκλησή του είναι του Ποινικού Κώδικα για όλες τις περιπτώσεις που αφορά το νομοσχέδιο αυτό. Αιτιολογικώς δε αναφέρεται και η ανάγκη περαιτέρω ενίσχυσης των περιπτώσεων κολασμού συγκεκριμένων υποθέσεων, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι γενοκτονίες και το Ολοκαύτωμα.

Υπό την έννοια επομένως μιας παρατήρησης ...σωκρατικής όχλησης θα ήταν δυνατόν κάποιος να ισχυρισθεί ότι το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι σφόδρα... ρατσιστικό! Κι αυτό διότι, ενώ ο Ποινικός Κώδικας προβλέπει τον κολασμό των περιπτώσεων προσβολής της προσωπικότητας, εξύβρισης λόγω και έργω, συκοφάντησης, επιβουλής της ζωής, αφαίρεσης της ζωής,  σωματικών βλαβών κ.α. έρχεται ένας Νόμος να εξειδικεύσει περιπτώσεις με βάση το φύλο, το χρώμα, τη θρησκεία ή και τις πολιτικές αντιλήψεις, ως και αν οι υπαγόμενοι σε αυτήν την κατηγορία δεν είναι ανθρώπινα όντα που προστεύονται από τον Ποινικό Νόμο, αλλά χρειάζεται να διαχωρισθούν, κατά φύλο, εθνότητα, θρησκεία και σεξουαλικές προτιμήσεις!!

Συνάδελφος μου διηγήθηκε ότι προ πολλών ετών, προτού οι πονηρού χαρακτήρα, τελικώς, ευαισθησίες «κτυπήσουν κόκκινο», είχε παρακολουθήσει στο Ειρηνοδικείο, πριν από μία δική του υπόθεση, την εξύβριση από κάποιον μίας πόρνης. Την είχε δει στο δρόμο και της είχε πεί, «άντε μωρή π....άνα». Αυτή τον εμήνυσε, ο δε δικηγόρος του εξυβρίσαντος είπε στον δικαστή: «Μα αυτή είναι όντως πόρνη»! Ο δικαστής όμως που καταδίκασε τον υβριστή του απάντησε: «Το γνωρίζω ότι είναι πόρνη. Αυτό όμως είναι το επάγγελμά της. Η δημόσια όμως αυτή διαπόμπευση, με την ύβρη που εκστόμισε ο πελάτης σας, είναι εξύβριση και προσβολή της προσωπικότητας»!

Το παράδειγμα αυτό δείχνει απλώς ότι ο ίδιος ο Ποινικός Κώδικας έχει και αντιρατσιστικά χαρακτηριστικά. Ακόμη και οι συλλήψεις της Χρυσής Αυγής, του ναζιστικού αυτού μορφώματος, δεν έγιναν με κάποιον αντιρατσιστικό Νόμο που ούτως ή άλλως δεν υπήρχε, αλλά με βάση τον Ποινικό Κώδικα. Απλώς «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει». 

Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συμμορφωθεί με τις όψιμες ευαισθησίες των Ευρωπαϊκών ηγεσιών οι οποίες, προφανώς, καμμία εμπιστοσύνη δεν έχουν στο δικαιϊκό τους σύστημα και επιδιώκουν να προσθέσουν Νόμους για την κατοχύρωση των κοινωνιών έναντι περιπτώσεων όπως αυτές που επιχειρείται να ενταχθούν στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Όμως για την νομική επικάλυψη –διότι ποινικοί νόμοι υπάρχουν σε όλες τις χώρες της ΕΕ- μιας πολιτικώς ορθής συμπεριφοράς (του νέου υπερτλαντικού πολιτικοκοινωνικού «φρούτου»)  επιδιώκεται να φιμωθεί η ελευθερία και η διατύπωση γνώμης, ο πλουραλισμός των αντιλήψεων ενώ και η σκέψη μόνο μπορεί να χαρακτηρισθεί, τελικώς, δολία.