του Νίκου Σίμου

Εχει προγραμματισθεί πανηγυρική εκδήλωση στις αρχές Οκτωβρίου στην Χαλκιδική από τη Νέα Δημοκρατία, με εντολη της ηγεσίας της –κατόπιν προφανώς σχετικής σύστασης των επικοινωνιολόγων του κόμματος- για να εορτασθούν τα 40 χρόνια από της ιδρύσεως του κόμματος, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Δεν επελέγη άλλωστε τυχαίως η Χαλκιδική, όπου εκεί είχε πραγματοποιηθεί από τον ιδρυτή του κόμματος το ιδρυτικό Συνέδριο.
Τύποις υπάρχει συνέχεια του τότε με το σήμερα. Νέα Δημοκρατία τότε, Νέα Δημοκρατία και τώρα. Μεγάλη διαφορά έγκειται στην ουσία του κόμματος του τότε και του κόμματος του τώρα. Και ουσία συνιστά το περιεχόμενο της ιδρυτικής διακήρυξης περί ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού της ΝΔ και της πολιτικής που οι αρχές του υπσγόρευσαν και εφαρμόστηκαν βεβαίως. Μία ουσία που δεν έχει καμμία σχέση με την πολιτική που εφαρμόστηκε, τριανταοκτώ χρόνια μετά και συνεχίστηκε η ίδια μέχρι να συμπληρωθεί η 40ετία των γενεθλίων και η διετία της κυβέρνησης Σαμαρά.

Ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός είχε πρωτίστως κοινωνικό πρόσωπο. Μπορεί να αντιπαραθέσει κανείς ότι άλλες ήταν οι συνθήκες την εποχή εκείνη και ότι δεν υπήρχε η οικονομική κρίση που είναι διεθνής, σήμερα. Ανταπάντηση σε αυτό είναι ότι η Ελλάδα ερχόταν ρημαγμένη δημοσιονομικά από μία δικτατορία, είχε προηγηθεί μία πετρελαίκή κρίση που επιδείνωνε τις οικονομικές συνθήκες, οι Ένοπλες Δυνάμεις ήταν διαλυμένες, η κρατική μηχανή ήθελε ανασύνταξη κλπ κλπ.

Το βέβαιο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να επικαλείται σήμερα στην ΝΔ τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, και τις αρχές της Χαλκιδικής, όταν οι πολιτικές που έχουν ακολουθηθεί κατ’ εντολήν της τρόίκας από την τριμερή ή διμερή συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού, όπου διασώζονται οι χρηματοπιστωτικοί θεσμοί –τους οποίους χρησιμοποίησαν, επί χρόνια οι κυβερνήσεις- σε βάρος των κοινωνιών. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει η λεγόμενη ανθρωπιστική κρίση.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θέλοντας να ισορροπήσει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου –που ούτως ή άλλως είναι χρήσιμο και απαραίτητο- και της ελληνικής κοινωνίας, είχε κατηγορηθεί μέχρι και για σοσιαλμανία! Τον λαό τον νοιαζόταν στην πράξη και όχι στα λόγια. Εξυγίανε την Οικονομία χωρίς η κοινωνία να πτωχοποιηθεί και χωρίς τα μέλη της να φτάνουν σε απόγνωση. Ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός που υπηρετούσε την ελεύθερη Οικονομία αλλά το κράτος ήλεγχε τι παρεκκλίσεις της οικονομίας της αγοράς, όταν επρόκειτο να ζημιώσουν την κοινωνία, επέτρεπε την ελεύθερη οικονομική δράση αλλά συγχρόνως ήταν και προνοιακός.


Ο ιδρυτής του ριζοσπαστικού φιλελεθερισμού που θεωρείτο και αναγνωριζόταν ισότιμος ηγέτης στην Ευρώπη, αν και εκπρόσωπος μικρής χώρας, δεν ικέτευε κανέναν, αλλά έπειθε τους ομολόγους του με την ορθότητα των απόψεών του.
Συμπέρασμα. Βεβαίως και να εορτασθούν τα 40χρονα της ΝΔ. Αρκεί να μη τρίζουν τα κόκκαλα του ιδρυτή της...