του Νίκου Σίμου

“Eϊναι τρελλοί αυτοί οι Γαλάτες»; θα μπορούσαμε να διερωτηθούμε για τους ευρωπαίους δανειστές μας, όπου Γαλάτες σημαίνει γενικώς τους εξ Εσπερίας ορμώμενους (αν και για Γαλατάδες μοιάζουν). Οι πληροφορίες ότι πρέπει σε σύντομο χρονικό διάστημα να εκπληρώσουμε ...1.000 προαπαιτούμενα, παραπέμπει βεβαίως στις 1.000 και μία νύχτες. Διότι αν όντως τόσα είναι τα προαπαιτούμενα σημαίνει ότι επί μία τριετία μιμούμασταν την Σεχραζάτ, τους παραμυθιάζαμε και τίποτε δεν κάναμε.
Αυτή είναι η μία εκδοχή. Η άλλη είναι ότι αυτοί- δηλαδή οι σύγχρονοι Γαλάτες- δεν ξέρουν τι τους γίνεται και ότι απλώς, άκουσαν την άποψη του ΔΝΤ που σε αρκετές περιπτώσεις στέλνει στους εδώ βαστάζους, όπως αποκαλύφθηκε, αμετάφραστα κείμενα, όρων που επεβλήθηκαν στην ...Ουγκάντα (κυριολεκτούμε). Οι πειθήνιοι Ευρωπαίοι ζητούν προαπαιτούμενα συνεχώς και, αντιστάσεως, μη ούσης σπεύδουμε να εκπληρώσουμε τις εντολές, υπό την απειλή της μη καταβολής των δόσεων. Κοινώς, με δόσεις αποθνήσκει αυτή η χώρα.

Λογικό θα είναι να πει κάποιος κι εσύ που τα γράφεις αυτά τι προτείνεις, αφού δεν θα δώσουν λεφτα στη χώρα; Μα, εξ ίσου λογικόν είναι να διερωτηθεί και αυτός που τα γράφει αυτά, πως είναι δυνατόν να εμπιστεύεσαι αυτούς που επιμένουν σε 1.000 προαπαιτούμενα, όταν αποδεδειγμένα έχουν πέσει έξω στις εκτιμήσεις τους, για τα αποτελέσματα της πολιιτικής που μας επέβαλαν.

Με τίτλο: «Λιτότητα: Έχουμε κάνει λάθος εφ’ όλης της ύλης», το εβδομαδιαίο γαλλικό περιοδικό «Μarianne» είχε δημοσιεύει μεγάλο αφιέρωμα στο «απίστευτο λάθος των ειδικών του ΔΝΤ».

Στο πολυσέλιδο αφιέρωμα τoυ περιοδικού «Μarianne» γινόταν συνεχής αναφορά στις συνέπειες που έχει υποστεί η Ελλάδα από την επιβολή της λιτότητας που επέβαλαν οι «ειδικοί» του ΔΝΤ και αυτό, όπως λέει, εξαιτίας ενός λάθους στους υπολογισμούς.
Το περιοδικό βασιζόταν στην Έκθεση του στελέχους του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ με τίτλο: «Τα λάθη των προγνωστικών ανάπτυξης και οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές». Το λάθος αφορά σε έναν συντελεστή, γνωστό στην οικονομία με την ονομασία «πολλαπλασιαστής» (multiplicateur). Μεταξύ του 1970 και του 2007, οι ασχολούμενοι με τις προβλέψεις είχαν διαπιστώσει ότι η μείωση κατά 1% στις δημόσιες δαπάνες, ή κατά 1% επιπλέον έσοδα από τη φορολογία, οδηγούσαν, κατά μέσον όρο, σε 0,5% μείωση της ανάπτυξης στις προηγμένες χώρες. Εξ αυτού διαμόρφωσαν τον πολλαπλασιαστή 0,5 τον οποίο και χρησιμοποίησαν στις προκαταρτικές εργασίες τους για τα προγράμματα που επιβλήθηκαν σε Ελλάδα και Πορτογαλία.

Υποχρεώνοντας τις κυβερνήσεις της νότιας Ευρώπης σε δραστική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και των συντάξεων, αναγνώριζσε η έκθεση Μπλανσάρ ‘οτι προκλήθηκε μια πτώση της εσωτερικής ζήτησης δύο με τρεις φορές ταχύτερη απ’ ό,τι αναμενόταν. Οι συνέπειες ήταν αβυσσαλέες: σειρά πτωχεύσεων και εκτίναξη της ανεργίας.

Συμπέρασμα. Πεντακόσια από τα 1.000 προαπαιτούμενα να εκπληρώσουμε η χώρα θα έχει προφανώς σβηστεί από τον ευρωπαίκό χάρτη.