του Νίκου Σίμου


Ειλικρινώς δεν γνωρίζω αν όσα δημοσιεύθηκαν περί επεισοδίων για τη συμμετοχή του κ. Λαζαρίδη στις διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα, λόγω άρνησης Χαρδούβελη να συμμετέχει και ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, είναι ειδήσεις που, όπως είπε η κ. Βούλτεψη, τις γράφουν παραδημοσιογράφοι που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους! Εκείνο που ξέρω και που ως δημοσιογράφος επί έτη θα όφειλε να γνωρίζει και η ίδια είναι ότι τα μέλη του πολιτικού συστήματος μονίμως και διαχρονικώς κάνουν επιτυχείς, αλλά πάντως σκόπιμες διαρροές προς τα ΜΜΕ και εν πάση περιπτώσει όχι μόνο σε δημοσιογραφίσκους. Για τον απλό λόγο ότι για να είναι πειστικό το περιεχόμενο των διαρροών, αυτές πρέπει να γίνονται σε δημοσιογραφάρες και αυτοί να μεταδίδουν την είδηση. Είδηση, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Και, εν πάση περιπτώσει, οι ειδήσεις δεν είναι αλά καρτ, αναλόγως αν συμφέρουν ή όχι την εξουσία. Διότι, όπως έχουμε ξαναγράψει από αυτή εδώ τη στήλη, είδηση είναι ό, τι οι πολιτικοί, κάπου και σε κάποια χρονική στιγμή δεν θέλουν να αποκαλυφθεί. Όλα τα άλλα είναι...διαφήμιση!

Όλα όσα συμβαίνουν και γράφονται εκνευρίζουν την κυβέρνηση. Και ο εκνευρισμός αυτός πρέπει να ερμηνευθεί με την παραδοσιακή λαϊκή θυμοσοφία που λέει ότι όπου φτώχεια και γκρίνια. Και η φτώχεια όσον αφορά στην κυβέρνηση οφείλεται στα πολλά αδιέξοδα που υπάρχουν και, το κυριότερο, στην δημοσκοπική της καθίζηση και σε όσες δυσμενείς για την ΝΔ εκλογικές εκτιμήσεις, οδηγεί αυτή η δημοσκοπική καθίζηση.

Τα κόμματα, όταν αποφεύγουν να δουν την πραγματικότητα ή προσποιούνται ότι δεν είναι αυτή που οι πολίτες αντιλαμβάνονται ή βιώνουν πέφτουν σε μεγάλη παγίδα. Στην πρώτη περίπτωση, αυτήν δηλαδή του στρουθοκαμηλισμού, είναι βέβαιο ότι θα πορευθούν λανθασμένα και θα το πληρώσουν εκλογικά. Στη δεύτερη περίπτωση, του εξωραϊσμού της πραγματικότητας απευθυνόμενα στην κοινή γνώμη, την κοροϊδεύουν, αυτή το αντιλαμβάνεται και οι συνέπειες είναι συνήθως ίδιες και γνωστές.
Ο τρόπος λειτουργίας της κυβέρνησης φέρνει στο νου τον τρόπο που λειτουργούσε η κυβέρνηση Ράλλη το 1981. Όταν την πολιτική ατζέντα την καθόριζε η αντιπολίτευση. Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έρχεται με την ορμή που είχε τότε ο Ανδρέας. Όμως η ορμή αυτή επηρεάζεται και από το πως συμπεριφέρεται μία κυβέρνηση που αισθάνεται ότι χάνει τις εκλογές. Διότι τότε είναι που αυξάνονται τα λάθη της, θέλοντας να δειξει μία άλλη πραγματικότητα.