του Νίκου Σίμου

Μόλις πριν από τέσσερις μέρες ασπό αυτή εδώ τη θέση και με τίτλο «Ζητείται αλήθεια» έγραφα ότι η κοινή γνώμη πρέπει να γνωρίζει ποια ακριβώς είναι η αλήθεια για την σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας και τις πραγματικές προοπτικές που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν. Αφορμή για το σχόλιο εκείνο ήταν η σύγχυση που είναι φυσικό να δημιουργείται με την περίφημη έξοδο ή όχι της χώρας από την «προστασία» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, καθώς οι μεν κυβερνητικές διαβεβαιώσεις είχαν κατηγορηματικό χαρακτήρα –αφού ο συμβολισμός μιας τέτοιας εξέλιξης θα είχε επίπτωση στο κλίμα στο εσωτερικό- αλλά οι αξιωματούχοι του Ταμείου διέψευδαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, αποδεικνύεται ότι εξακολουθούν οι πολίτες να βρίσκονται σε δικαιολογημένη σύγχυση, αφού άλλου είδους προοπτικές άφηναν να εννοηθεί ότι υπάρχουν δηλώσεις του κ. Χαρδούβελη από την Ουάισινγτον και άλλες προοπτικές –αντίθετες από αυτές που απεργάζεται η ελληνική κυβέρνηση- προέκυπταν από τις δηλώσεις των Ευρωπαίων. Λ.χ. ο επικεφαλής του Eurogroup, ο Γερούν Ντάϊσεμπλουμ χαρακτήριζε πρόωρες τις συζητήσεις για «προληπτική γραμμή πίστωσης» προς την χώρα –ως επακόλουθο της απομάκρυνσης του ΔΝΤ- ενώ και οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θεωρούσαν πρόωρη την έξοδο από τα Μνημόνια.

Μπορεί κανείς να αντιληφθεί την σκοπιμότητα συνεχών ενέσεων αισιοδοξίας προς το εσωτερικό, από πλευράς κυβέρνησης. Όμως οι έχοντες αυτές τις εμπνεύσεις θα πρέπει να είναι προσεκτικοί. Διότι σημασία δεν έχουν οι λέξεις και νοι διατυπώσεις που χρησιμοποιούνται. Σημασία δεν έχει να πειστεί ο λαός ότι βγαίνουμε από τα Μνημόνια αλλά αν πραγματικά μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την «αιματηρή» για το λαό βοήθεια απ’ έξω.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Το χρέος έχει αυξηθεί από τότε που μπήκαμε στα Μνημόνια, ως ποσοστό του ΑΕΠ, τόσο επειδή δανειζόμαστε όσο και επειδή υπάρχει συνεχής ύφεση και η ανάπτυξη είναι πενιχρή. Τα νέα από την ΕΛΣΤΑΤ –που επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του Γραφείου της Βουλής που παρακολουθεί τον κρατικό προϋπολογισμό- για την φτώχεια στην Ελλάδα είναι αποθαρρυντικά. Και για όλον αυτόν τον κόσμο οι λέξεις αισιοδοξίας είναι άχρηστες, στο μέτρο που δεν μπορεί να βιώσει, στην πράξη, αυτό που μια τέτοια αισιοδοξία υπονοεί. Κάτυι τέτοια εκμεταλλεύεται ο Αλέξης και περιβάλλεται μανδύα σωτήρα...