του Νίκου Σίμου

Είναι η πρόβλεψη για πολιτική αστάθεια, τους επόμενους μήνες, που έχει γκρεμίσει το Χρηματιστήριο και έχει ανεβάσει τα spreads των ελληνικών ομολόγων ή οι αγορές και οι ξένοι επενδυτές κτυπούν το καμπανάκι ότι δεν είμαστε έτοιμοι να ξεφύγουμε, ακόμη, από τους δανειστές μας και επομένως είναι προτιμότερο να δανειζόμαστε από την τρόϊκα, με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο, από το καταστροφικό 7% που ζητούν οι αγορές;

Μάλλον ισχύει το δεύτερο. Ότι βάλαμε πολύ ψηλά τον πήχυ για πολιτικούς λόγους και κάποιοι δεν πιστεύουν ότι έχουμε το άλμα να τον υπερπηδήσουμε. Ή για να συνωμοσιολογήσουμε λιγάκι οι παραδοσιακοί πλέον δανειστές μας δεν θέλουν να φύγουμε από την αγκαλιά τους για τρεις βασικούς λόγους.

Πρώτον διότι κερδίζουν ό,τι κερδίζουν.

Δεύτερον διότι έτσι έχουν τον τρόπο να μας αναγκάζουν να κάνουμε συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που ενδεχομένως δεν θα είμαστε πρόθυμοι ννα κάνουμε.

Τρίτον διότι δεν πιστεύουν ότι έτσι και βγούμε στις αγορές, με τα δημοσιονομικά κενά που υφίστανται, είναι βέβαιοι ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Αυτά δηλαδή που μας έχουν δανείσει.

Εκείνο που προκύπτει και πάλι είναι ότι οι πολιτικές σκοπιμότητες είναι αυτές που καθορίζουν και την πολιτική που ακολουθείται στο εσωτερικό. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που ακόμη και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, εδώ στην Ελλάδα τα ρυθμίζαμε –εννοώ οι κυβερνήσεις- με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικο. Και οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, υπό μία έννοια, συνιστούν εξωτερικές σχέσεις, αφού δανειζόμαστε από το εξωτερικό.

Είναι απορίας άξιο γιατί πρέπει να είναι αυτοσκοπός η έξοδος από τα Μνημόνια με πρώτο στόχο και καλύτερο την αποπομπή του ΔΝΤ την στιγμή που και οι οικονομικές μας δυνατότητες είναι περιορισμένες και η προσοχή και το πρώτο μέλημα θα έπρεπε να είναι η προσέλκυση επενδύσεων και η δημιουργία εθνικής παραγωγικής βάσης που είναι ανύπαρκτη. Ειδικώς δε όσον αφορά στις επενδύσεις, ούτε η γραφειοκρατία έχει περιορισθεί αλλά ούτε σταθερό φορολογικό σύστημα υπάρχει που ενδιαφέρει κάθε επιχειρηματία, ντόπιο ή ξένο.

Κατά τα άλλα, όσον αφορά στην πολιτική σταθερότητα, αν αυτή είναι η αιτία που οι αγορές μας γυρίζουν την πλάτη, προφανώς δεν την ακυρώνει μόνο ο φόβος ότι μετά τις εκλογές μπορεί με δυσκολία να σχηματιστεί κυβέρνηση. Αλλά και παρόλες πανικού του τύπου ότι όταν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία –που θα τον έχει εκλέξει ένα τμήμα του ελληνικού λαού- είτε θα κλείσουν τα ΑΤΜ επειδή λέει θα κάνει παλληκαριές είτε θα πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες οι πολίτες. Ποιοί, αυτοί που θα τον ψηφίσουν;;