του Νίκου Σίμου

Με το θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας να έχει μονοπωλήσει τους τελευταίους μήνες το πολιτικό ενδιαφέρον –ως μη ώφειλε- με ευθύνη του ίδιου του πολιτικού συστήματος, και με το θέμα της προσφυγής στις κάλπες, με το ενδεχόμενο της μη εκλογής Προέδρου να αποτελεί μείζον ζήτημα συζήτησης παρά τα προβλήματα της χώρας, είναι φυσικό να είναι η κοινή γνώμη αποπροσανατολισμένη. Και κυρίως σε σύγχυση καθώς βλέπει κόμματα και πολιτικούς να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στα παραπάνω τεχνητά ζητήματα παρά στο πως η χώρα θα βγει από την κρίση γρηγορότερα και πως θα γίνει καλύτερη διαπραγμάτευση με την τρόϊκα.

Ένα δείγμα της κυβερνητικής ασυνεννοησίας που δείχνει βεβαίως και πολιτική ελαφρότητα είναι ότι άλλα λέει ο πρωθυπουργός και άλλα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Έτσι ενώ από το εξωτερικό ο κ. Βενιζέλος αφήνει να εννοηθεί ότι μπορεί να έχουμε και πρόωρες εκλογές, με τη φράση «οι αναγκαίες εγγυήσεις θα δοθούν εφόσον υπάρχει η βούληση του ελληνικού λαού. Γιατί εμείς ενεργούμε στο όνομα του ελληνικού λαού και πρέπει να έχουμε δύναμη, πρέπει να έχουμε στήριξη εσωτερική για να μπορέσουμε να επιβάλουμε την αλήθεια», ο Αντώνης Σαμαράς λέει άλλα! Και διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει θέμα εκλογών στον ορίζοντα!

Είναι βέβαιο ότι οι πιέσεις της τρόϊκα -η οποία στέλνει μήνυμα και στον ΣΥΡΙΖΑ τι έχει να υποστεί αν κάνει τους γνωστούς παλληκαρισμούς του- έχει αποσυντονίσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Έτσι καθένας προσπαθεί να δει τις εξελίξεις από την σκοπιά του και αναλόγως του πολιτικού συμφέροντός του. Όλα βεβαίως αυτά αφήνουν παγερά αδιάφορο τον λαό που δεν τον ενδιαφέρουν τα πολιτικά παιγνίδια αλλά το πως δεν θα επιβαρυνθεί περισσότερο, μετά τις εξουθενωτικές φοροεπιδορμές που έχει υποστεί. Η ελάφρυνσή του όμως αυτή, είναι συνάρτηση των κυβερνητικών αντιστάσεων κατ’ αρχάς και της πειθούς της τρόϊκας στη συνέχεια, πράγμα το οποίο προϋποθέτει διαπραγματευτική διελκυστίνδα και όχι ανάλωση των πολιτικών δυνάμεων στο αν και πότε θα γίνουν εκλογές...