«Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η διακυβέρνησή της. Αν κυβερνήσεις και αντιπολίτευση είχαν δείξει περισσότερη υπευθυνότητα, η Ελλάδα σήμερα θα ήταν Ελβετία», δηλώνει η πρόεδρος της Action Aid και του Centre Culturel Hellenique

Ταξίδεψε στην Ελλάδα από τη Γαλλία, όπου ζει μονίμως, και για να δει τον πατέρα της, τον πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Χρόνια τώρα συνδυάζει τις πολλαπλές δραστηριότητές της στην Ελλάδα με τον ελεύθερό της χρόνο, αφιερωμένο στον πατέρα της, με τον οποίο προφανώς διατηρεί μια ιδιαίτερη σχέση. Για λόγους ευπρέπειας, αποφεύγω το πάνδημο σχόλιο «ο πατέρας σας θα μας θάψει όλους». Της εκδηλώνω όμως τη συμπάθειά μου για έναν πολιτικό που τόλμησε να χαρακτηρίσει «unfair» το δημοψήφισμα για τη βασιλευόμενη δημοκρατία, παρ’ όλες τις αντιπάθειες που κατά καιρούς δημιούργησε για τον έναν ή τον άλλο λόγο. «Ο πατέρας μου με τον καιρό δικαιώνεται σε πολλά θέματα», τονίζει, χωρίς να επιθυμεί να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες.

Αλλωστε, η ίδια επέλεξε να μην ασχοληθεί με την πολιτική, τουλάχιστον υπό την παραδοσιακή μορφή της. Τα τελευταία 16 χρόνια, ηγείται μιας φιλανθρωπικής οργανώσεως, της Action Aid, που δημιούργησε για να βοηθάει τα παιδιά των πιο φτωχών περιοχών του πλανήτη, μέσω του προγράμματος αναδοχής της οργάνωσης. «Εχει αποδειχθεί ιατρικά» μου θυμίζει «ότι το να προσφέρουμε μας κάνει πιο πολύ καλό από το να παίρνουμε. Ο άνθρωπος χρειάζεται κάτι παραπάνω από χρήματα κι εξουσία». Μοιραζόμαστε μια σαλάτα «Ευεξία» (κουκουνάρι, goji berry, ιπποφαές, βρώμη, φιστίκι Αιγίνης, σταφίδες, σουσάμι, ρόδι, τυρί cottage, μοσχολέμονο) για την αρχή κι ακολουθούν ριζότο με γαρίδες κι ένα φιλέτο κοτόπουλο (Mystic Mix, ρύζι μπασμάτι, λαχανικά, σάλτσα μουστάρδας) για κυρίως. Ουδείς λόγος για κρασί, διότι η προσκεκλημένη μου δεν πίνει αλκοόλ.

Ευλόγως τίθεται το ερώτημα εάν η Action Aid θα ασχοληθεί και με τα παιδιά της Ελλάδος. «Η αλληλεγγύη δεν αφαιρείται ούτε διαιρείται –προστίθεται και πολλαπλασιάζεται. Ο άνθρωπος που δεν θα μείνει αδιάφορος στον πόνο του παιδιού της Αφρικής δεν θα μείνει αδιάφορος και στον πόνο του παιδιού της Ελλάδος. Την ώρα που η Ελλάδα χρειάζεται αλληλεγγύη, είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε να προσφέρουμε τη δικιά μας! Επειδή η έννοια της φτώχειας είναι σχετική, έχει σημασία να θυμόμαστε ότι, παρά την κρίση, η Ελλάδα παραμένει ανάμεσα στις 30 πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά, θα ήθελα να σας επισημάνω ότι η οργάνωσή μας συνέβαλε και στη δημιουργία της AFI (Action Finance Initiative), που έχει στόχο να εισαγάγει τον μικροδανεισμό στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα συμβάλλει τόσο στην οικονομική δραστηριότητα όσο και στην καταπολέμηση της ανεργίας».

Υπερδραστήρια, η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη έχει αναλάβει τα τελευταία χρόνια την προεδρία του Centre Culturel Hellenique των Παρισίων, με απτά, όπως τονίζει, αποτελέσματα. «Εχω την εντύπωση ότι ως χώρα ασκούμε πολιτιστική πολιτική με λάθος κριτήρια. Ξοδεύουμε χρήματα απευθυνόμενοι στις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού και όχι στους ξένους. Το γαλλικό κοινό θαυμάζει και αγαπάει τη χώρα μας και θέλει να του δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Γι’ αυτό κι εμείς συμμετέχουμε σε διεθνή φεστιβάλ, προβάλλοντας είτε τον ελληνικό κινηματογράφο, όπως στο Festival du Film Ethnographique ή το Πανόραμα του Σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου, που θα ξαναδιοργανώσουμε τον Μάρτιο, είτε την ελληνική μουσική μέσω του Festival Jazzycolors, είτε την ελληνική λογοτεχνία, στη Nuit de la Litterature Etrangere. Επίσης, φιλοδοξούμε το 2015 να γίνει η χρονιά της Σαμοθράκης, γιατί είναι καιρός να αναδείξουμε το νησί όπου βρέθηκε το άγαλμα της Νίκης».

Την ώρα του επιδορπίου, ενός fondant (σοκολάτα, παγωτό βανίλια), συζητάμε για την πολιτική και οικονομική κατάστασή μας. «Πρέπει να παραδεχθούμε ότι έγινε μεγάλη προσπάθεια για να βγούμε από την κρίση τόσο από την κυβέρνηση Σαμαρά όσο και ιδιαίτερα από τον ελληνικό λαό. Το θέμα σήμερα είναι να κυβερνήσουν οι καλύτεροι, είτε βρίσκονται εντός είτε εκτός Βουλής, για να βοηθήσουμε τη χώρα μας να βγει από την τελική φάση της δυσκολίας. Το πρόβλημα της Ελλάδας για μένα είναι η διακυβέρνησή της και, για να το πω πιο απλά, αν τις τελευταίες δεκαετίες κυβερνήσεις και αντιπολίτευση είχαν δείξει περισσότερη υπευθυνότητα, η Ελλάδα σήμερα θα μπορούσε να είναι Ελβετία. Τώρα έφθασε ξεκάθαρα η ώρα να ξεπεράσουμε τις κομματικές αντιπαραθέσεις για το εθνικό συμφέρον».