Προφανώς ούτε οι δύο βασικοί μονομάχοι της 25ης ούτε τα στελέχη των κομμάτων τους έχουν ακούσει ποτέ ότι Οικονομία δεν είναι αριθμοί αλλά, κυρίως, κλίμα. Γι’ αυτό έχουν αποδυθεί σε ένα προεκλογικό αγώνα που εξουθενώνει ακόμη περισσότερο την πραγματική οικονομία. Όχι βεβαίως ότι και πριν την προκήρυξη των εκλογών δεν επιδίδονταν σε ό, τι είναι δυνατόν για να φέρει σύγχυση στην αγορά, στις επιχειρήσεις, στους πολίτες.

Από την πλευρά της ΝΔ, το κλίμα τρομοκράτησης όσον αφορά στο τι θα πάθουν οι πολίτες έτσι και εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν περιγράφεται. Από το ότι δεν θα έχουν τα ΑΤΜ χρήματα για να αποσύρουν οι καταθέτες μέχρι την πλήρη χρεοκοπία της χώρας. Ο τρόμος αυτός είναι φυσικό να ωθεί του πολίτες να αποσύρουν καταθέσεις, με αποτέλεσμα να επιτείνεται το τραπεζικό πρόβλημα ρευστότητας. Επομένως ποιος δημιουργεί το πρόβλημα;, Ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν ήλθε ακόμη στην εξουσία –οπότε ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε- ή ο πρωθυπουργός και η Νέα Δημοκρατία που φοβάται ότι θα χάσει την εξουσία αλλά, προκειμένου να μη την χάσει δεν έχει κανένα ενδοιασμό να δημιουργήσει φόβο στους πολίτες και πρόβλημα στις Τράπεζες; Και γιατί κανείς δεν βγαίνει να πει κανείς υπευθύνως στους πανικόβλητους που διαβάζουν ότι ζητούν προληπτική πιστωτική στήριξη οι Τράπεζες, ώστε να μη πανικοβάλλονται οι πολίτες, ότι τώρα οι Τράπεζες ελάχιστα ή και καθόλου είναι εκτεθειμένες στον Μηχανισμό Έκτακτης Στήριξης, τον ELA έναντι του 2012 που ήσαν εκτεθειμένες για 100 δισεκατομμύρια!

Το άλλο καμάρι του πολιτικού μας συστήματος ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον δικό του τρόπο να πριονίζει την Οικονομία με τακτικά επαναλαμβανόμενες αντιφατικές θέσεις που δημιουργούν τον ίδιο πανικό στην αγορά και στις επιχειρήσεις, ενώ κατά καιρούς τα στελέχη τους πετάνε τέτοιες κοτσάνες που κάνουν τους πολίτες, κυρίως τους αναποφάσιστους, να διερωτώνται αν πρέπει να τους εμπιστευτούν. Και να διερωτώνται επίσης αν έχουν δίκιο οι της ΝΔ που παραλληλίζουν τους ΣΥΡΙΖΑιους με οικονομικούς βρυκόλακες που ρουφάνε, αντί για αίμα, καταθέσεις και δεν ξέρω τι άλλο. Πρόσφατο παράδειγμα εσωτερικής ασυναρτησίας είναι οι απόψεις Λαφαζάνη και Βαρουφάκη για το πως θα χειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα του χρέους. Ο πρώτος μιλάει για κούρεμα δραστικό και ο άλλος για χρονική παράταση μεγάλη, με χαμηλά επιτόκια. Το βέβαιο είναι ότι αν ρωτήσει κανείς, δημοσίως, αυτούς που εκφράζου, επίσης δημοσίως, εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις, πως σχολιάζουν τις αντίθετες απόψεις συναδέλφων τους από εκείνες που οι ίδιοι έχουν διατυπώσει ως θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, η απάντηση είναι άκρως πολιτική-πολιτικάντικη: Δεν θέλω να σχολιάσω θέσεις συναδέλφων! Και η σύγχυση συνεχίζεται, οι άνθρωποι της αγοράς απορούν και η Οικονομία βουλιάζει...

Με τις θαυμαστές αυτές εκατέρωθεν θέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, δεν έχει νόημα η πολυεπαναλαμβανόμενη ερώτηση-απορία των πολιτών, «και τι να ψηφίσουμε»; Επειδή ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα έχει ευθύνη διαχρονική για το σημερινό κατάντημα και επειδή είμαστε η μόνη χώρα που προβάλουμε κάθε φορά την αισιόδοξη άποψη, «Έχει ο Θεός», λοιπόν οι έχοντες την απορία τι να ψηφίσουν, μία απάντηση μπορούν να πάρουν: Ό,τι τους φωτίσει ο Ύψιστος...