Του Νίκου Σίμου

Σε προηγούμενο σχόλιο αυτής εδώ της στήλης παρατηρούσα ότι εξ αιτίας των υπερβολών που λέγονται προεκλογικά από όλους, σε όλες τις χώρες, αλλά και κατά τη διάρκεια της άσκησης αντιπολίτευσης, η μη τήρηση κάποιων υποσχέσεων συνιστά ρεαλισμό. Διότι το ίδιο κάνουν όλοι και το ίδιο ανώμαλα προσγειώνονται κάθε φορά. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ συνήθιζε να λέει ότι, κάθε φορά, παραμονές εκλογών, θεωρούσε υποχρέωσή του να εξηγεί γιατί δεν έκανε οσα υποσχόταν στις προηγούμενες προεκλογικές του καμπάνιες. Και αυτό επαναλαμβανόταν!!

Ασφαλώς και στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν πει πολλά. Και ο αρχηγός του βεβαίως. Ήδη διαπιστώνεται μία προσπάθεια ρεαλιστικότερης προσεγγισης των προβλημάτων. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να φροντίσει ο νέος πρωθυπουργός είναι να σταματήσει κάποιους υπουργούς του να δημιουργούν εύλογες συγχίσεις στην κοινωνία, που κάνουν πολύ πρόωρα κακό και στο κόμμα του αλλά και στον ίδιο.

Ήδη με αφορμή μία νέα προσέγγιση του κ. Βαρουφάκη για την αντιμετώπιση του χρέους –πρόταση που δεν αναφέρεται σε κούρεμα, το οποίο δεν θέλουν οι Γερμανοί- άρχισαν οι δηλώσεις ότι έχουμε τις πρώτες κωλοτούμπες, όπως έχει καθιερωθεί στην πολιτική ορολογία, η αλλαγή στάσης. Στην πολιτική υπάρχουν δύο ειδών ...κωλοτούμπες, σύμφωνα με την πολιτική αυτή ορολογία του συρμού. Η μία είναι η θετική και η άλλη η αρνητική. Λ.χ. όταν αναγκάζεσαι να αντιμετωπίσεις με ρεαλισμό και όχι με τον λαϊκισμό με τον οποίον αντιμετώπιζες μία κατάσταση, για την οποία πίστευες ότι τα πράγματα ήσαν διαφορετικά, τότε η κωλοτούμπα είναι θετική. Ειδικώς μάλιστα όταν οι προσαρμογές που είσαι αποφασισμένος να κάνεις επιδιώκουν την κατα το δυνατον ισορροπία, μεταξύ δεσμεύσεων και πραγματικότητας. Και αυτό πρέπει να ικανοποιεί τους πολίτες.

Η αρνητική κωλοτούμπα συνοδεύεται όχι μόνο με τεράστια αλλαγή στάσης αλλά και με αποφυγή χάραξης κόκκινων γραμμών, που προϋποθέτουν διαπραγματευτική διάθεση. Αυτό διαπιστώθηκε περίτρανα στις περιπτώσεις Παπανδρέου και Σαμαρά που δίδουν την έννοια της αρνητικής κωλοτούμπας, καθώς τα όσα έλεγαν προεκλογικώς αποδείχθηκαν εκ διαμέτρου αντίθετα με τα όσα έπραξαν ως κυβερνήτες.