Του Νίκου Σίμου

Οι φωνές που ακούγονται στον ΣΥΡΙΖΑ και που εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους είτε στην επιλογή, από τον Αλέξη Τσίπρα, κεντροδεξιού υποψήφιου για την Προεδρία της Δημοκρατίας είτε για τον τρόπο που διαπραγματεύτηκε στις Βρυξέλλες και για το τι πέτυχε, ένα πράγμα αποδεικνύουν. Ότι ο μεν πρωθυπουργός πατάει γερά στο έδαφος, είναι προσγειωμένος και διέπεται από ρεαλιστικό πνεύμα, όσοι δε εκεί μέσα στο κόμμα του αντιδρούν και του επιτίθενται είτε θεωρούν την πολιτική επιτραπέζιο παιγνίδι, είτε θεωρούν ότι η ταμπέλα «αριστερά» είναι κάτι σαν το... σπανάκι που έτρωγε ο Ποπάϋ» ή σαν το μαγικό φίλτρο που έφτιαχνε ο Δρυίδης για τον Αστερίξ!

Αν ο Αλέξης Τσίπρας θέλει πράγματι να παραμείνει στην εξουσία –και δεν έχει κανένα λόγο να μη θέλει- ας συσπειρώσει όσους διαθέτουν μυαλό δίπλα του και ας απομονώσει κάποιες αριστερές κραυγές που θεωρούν ότι είμαστε ακόμη στην περίοδο της Κατοχής ή του Εμφύλιου και συνειδητά ή ασυνείδητα εξακολουθούν να μη βλέπουν την πραγματικότητα και να θεωρούν ευτυχή κατάληξη τον απομονωτισμό της Ελλάδας στα πρότυπα της Αλβανίας του Χότζα ή της Βόρειας Κορέας. Διότι όσα προτείνουν σε τέτοιο απομονωτισμό οδηγούν...

Όλοι αυτοί οι γραφικοί τύποι, που ενδεχομένως πιστεύουν ακόμη ότι ζούν στην... παρανομία πρέπει να αντιληφθούν δύο πράγματα βασικά:

Πρώτον ότι ο αρχηγός τους έλαβε, πολύ σωστά, υπόψιν τις διαθέσεις του ελληνικού λαού που ήθελε μεν να σώσει την αξιοπρέπειά του αλλά δεν ήθελε ούτε grexit, ούτε περιπέτειες και «ατυχήματα» όπως αυτά στα οποία οδηγούν με ακρίβεια οι αριστερές μπαρούφες.

Δεύτερον ότι αυτή τη στιγμή στα μάτια του κόσμου το ισχυρό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Αλέξεξης Τσίπρας και όχι οι ...συνιστώσες. Που σημαίνει ότι αυτές και οι εκπρόσωποί τους δεν μετράνε στον κόσμο. Πράγμα που επίσης σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός πρέπει κάποια στιγμή να τους απομονώσει, ενδεχομένως κάνοντας και μία ακόμη διεύρυνση σε άλλα κόμματα για να ενισχύσει την κοινοβουλευτική του στήριξη

Αν όλοι αυτοί που καμώνονται ότι εκπροσωπούν την αυθεντική αριστερά, επειδή δεν έχει εξαλειφθεί το κομμουνιστικό τους DNA, πιστεύουν αφελώς ότι από 4,5% εκτινάχτηκαν στον 36,5% επειδή η ελληνική κοινωνία ξύπνησε ένα πρωί και είπε «τώρα είμαστε αριστεροί», είναι βαθειά νυχτωμένοι. Στο ποσοστό αυτό τους έσπρωξαν σταδιακά τα λάθη των άλλων, η αδυναμία τους να «διαβάσουν» την κοινωνία και η δειλία τους να φέρουν στοιχειώδεις αντιρρήσεις σε όσα τους πρότειναν, αν και αυτοί που τους τα πρότειναν ομολογούσαν ότι έπεφταν έξω στους υπολογισμούς τους. Έτσι, όσο εύκολα έφτασε ο ΣΥΡΙΖΑ στο ποσοστό που παρ’ ολίγο να του χαρίσει αυτοδυναμία, το ίδιο εύκολα μπορεί να ξανακατρακυλήσει στα «ευτυχή και ανώδυνα» ποσοστά του που θα επιτρέπουν στους γραφικούς και πάλι να εκστομίζουν ανέξοδα τις ίδιες μπαρούφες που έλεγαν την εποχή που αγωνίζονταν να μπουν στην Βουλή.

Κι αυτη την προοπτική την αντιλαμβάνεται καλά ο Αλέξης Τσίπρας...