Το βέβαιο είναι πως είναι «βαρειά η καλογερική» για την νέα κυβέρνηση. Κι αυτό διότι όπως λέγεται και στην νομική επιστήμη αν σε μία σύμβαση μεταξύ δύο μερών υπάρχουν στη σύμβαση αυτή ασάφειες ή σημεία που επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες, τελικώς, όταν έλθει η ώρα, η ερμηνεία του ισχυρότερου στη σύμβαση θα γίνει αποδεκτή. Σε κάπως τέτοιο σημείο βρίσκεται σήμερα η ελληνική κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται έναντι των θεσμών στη θέση του αδυνάτου..

Εκείνο που πρέπει να υπενθυμίσουμε είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε για συγκεκριμένους λόγους από την ελληνική κοινωνία και όχι διότι μονομιάς έγιναν αριστεροί οι Έλληνες. Ό ένας λόγος ήταν ότι με την εμπειρία των δυόμισυ χρόνων διακυβέρνησης από τον Αντώνη Σαμαρά οι πολίτες περισσότερο φοβόντουσαν ότι θα τους επιβληθούν και νέα μέτρα και λιγότερο ήλπιζαν ότι θα ελαφρυνθούν στις επιβαρύνσεις τους.

Ένας άλλος λόγος ήταν ότι οι πολίτες αποδέχτηκαν –επειδή δεν είχαν να χάσουν πλέον τίποτε, έχοντας προεξοφλήσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση grexit- ότι μπορεί να τους έλεγε αλήθεια ο Τσίπρας οτι δεν θα τους κοπούν περισσότερο οι μισθοί και οι συντάξεις. Και ίσως ότι θα αποκατασταθούν τα κατώτατα όρια των μισθών. Από εκεί και πέρα τελείως αδιάφορο ήταν στον κόσμο τι είδους μεταρρυθμίσεις θα γίνουν, πως θα πιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ την φοροδιαφυγή, πως θα καταπολεμηθεί το λαθρεμπόριο καυσίμων ή αν θα προχωρήσουν και πως οι ιδιωτικοποιήσεις.

Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση φαίνεται να έχει επιτύχει την μείωση μισθών και συντάξεων που ήταν για τους περισσότερους το ζητούμενο. Κι αυτό έχει τη σημασία του σε σχέση με τις πιθανές παραπέρα υποχωρήσεις που θα υποχρεωθεί να κάνει η κυβέρνηση έναντι των δανειστών. Θέλοντας λοιπόν να εξακολουθήσει να έχει στο πλευρό του την κοινωνία, ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει καλά ότι μεγαλύτερο πολιτικό κόστος θα έχει ο ίδιος και η κυβέρνηση στην περίπτωση ενός ατυχήματος, που θα προκαλέσουν οι «θεσμοί»-δανειστές επειδή θα κρατάει αδιάλλακτη στάση και λιγότερο αν κάνει κωλοτούμπα και δεχθεί τη λήψη μέτρων -πλην μισθών και συντάξεων, όπως προαναφέρθηκε- και τα οποία δεν μέτρησαν στο πως θα ψήφιζαν οι πολίτες.

Καθώς λοιπόν έχουν έτσι τα πράγματα ο κ. Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να επιλέξει μεταξύ της ικανοποίησης ορισμένων συντρόφων του που τον κατηγορούν ότι έκανε υποχωρήσεις, με κίνδυνο η ικανοποίηση των μη ρεαλιστικών προτάσεών τους να οδηγήσει στο ατύχημα που απεύχεται ο κόσμος. Ή να φανεί συνεπής απέναντί στους συντρόφους του και σε όσα προεκλογικά, αδαπάνως λέγονταν και να τον...κυνηγάει όλη η ελληνική κοινωνία...