Γνωστοί είναι οι εξαιρετικά δυσμενείς όροι υπό τους οποίους διαχειρίζεται η Αθήνα την υπόθεση του πλαισίου των εφεξής σχέσεων Ελλάδας-δανειστών. Όμως,τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης τοποθετούνται σε τούτο το μείζον θέμα, χωρίς να βάζουν στο κέντρο των μεταξύ τους διαφωνιών το στοιχείο που αφορά το τεράστιο πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης : Την ανησυχητικά χαμηλή απόδοση του ευρωπαϊκού παραγωγικού μοντέλου στον κόσμο και τα αποκαλυπτήρια της μεγάλης παραίσθησης που ήταν η ομαλή λειτουργία ζώνης κοινού νομίσματος χωρίς κοινή πολιτική και δημοσιονομική διακυβέρνηση.

Η Ελλάδα αποτελεί βεβαίως ένα συγκεκριμένο, σοβαρό πρόβλημα μέσα στην ευρωζώνη ,αλλά αποτελεί μια «λεπτομέρεια» στη μεγάλη εικόνα που είναι η χωρισμένη σε Βορρά και Νότο ευρωζώνη , γεγονός που απειλεί με δραματική και ανυπολόγιστων ζημιών κατάρρευση του ευρώ και με οριστικό θάνατο της «ενοποίησης» της Ευρώπης.

Οι ελληνικής πολιτικές δυνάμεις δεν αντιμετωπίζουν δυστυχώς το πρόβλημα της χώρας σε συνάρτηση με τα παραπάνω. Οι χειρισμοί και της προηγούμενης κυβέρνησης (Αντ.Σαμαρά)και της σημερινής(Αλ.Τσίπρα) σε Βρυξέλλες και Βερολίνο, κρίνονται στην Αθήνα, ως σωστοί ή λανθασμένοι, με εσωτερικά κριτήρια, στη βάση μιας αντιπαραγωγικής πολιτικής «λογικής» -λές και η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να πετύχει τις καλές επιλογές έναντι της Τριμερούς των δανειστών κατά τις δικές της επιθυμίες και τις διπλωματικές δεξιότητες της.

Όμως, το ελληνικό δράμα, αν συζητείται σήμερα τόσο έντονα στην Ευρώπη και απασχολεί κορυφαίους οικονομικούς αναλυτές και τα πρωτοσέλιδα μεγάλων ξένων εφημερίδων, είναι επειδή η ποιότητα και το βάθος αυτού του προβλήματος έχει να κάνει με τη ζοφερή κατάσταση, που τείνει να διαμορφωθεί στην ευρωζώνη ,λόγω των δομικών ελαττωμάτων της. Αν «πέσει» η Ελλάδα, ο κίνδυνος για σταδιακή καταστροφή του ευρώ δεν θα είναι μια υπόθεση οικονομικής «φαντασίας»,αλλά κίνδυνος εφιαλτικός για τη Γηραιά Ηπειρο, απολύτως ορατός δια γυμνού οικονομικού οφθαλμού.

Δυστυχώς, στην Αθήνα οι κεντρικές πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν κοινή αντίληψη του θέματος, γι αυτό και δεν έχουν μια κοινή, οπλισμένη με ισχυρά επιχειρήματα, εθνική γραμμή στην υπόθεση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές της χώρας μας. Ετσι, τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο δύσκολα για την ελληνική πλευρά. Αναπόφευκτα.