του Νίκου Σίμου

Επαναφέρεται λοιπόν το άσυλο στα πανεπιστημιακά Ιδρύματα το οποίο είχε καταργηθεί. Άλλωστε, μετά την επέμβαση της Αστυνομίας για να φύγουν οι καταληψίες της Πρυτανείας, η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε ανακοίνωση ότι παραβιάστηκε το άσυλο, το οποίο βεβαίως είχε καταργηθεί!

Η κατάργηση του ασύλου εξυπηρετούσε το αυτονόητο, το οποίο όσες κυβερνήσεις λαϊκίζουν το απορρίπτουν.΄Το ίδιο είχε κάνει και ο νέος συνομιλητής του πρωθυπουργού Γιώργος Παπανδρέου, όταν είχε απορρίψει σχετική πρόταση Νόμου της ΝΔ μετά τα θλίβερά τότε γεγονότα της Νομικής.

Η σημερινή κυβέρνηση που ενώ εθίζεται στην πραγματικότητα- αρχής γενομένης από το οικονομικό πρόβλημα- εν τούτοις σε σειρά θεμάτων παραμένει αγκυλωμένη σε προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και αριστερίστικες εμμονές σε λάθος μεθόδους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αρνείται να αποδεχθεί αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας καταλαβαίνει και απαιτεί.

Ότι, δηλαδή, αυτεπαγγέλτως θα πρέπει να παρεμβαίνουν τα όργανα της τάξεως στο Πανεπιστήμιο όταν διαπράττονται εγκλήματα κατά της δημόσιας περιουσίας ή απειλείται η ανθρώπινη ζωή, χωρίς να απαιτούνται οι φιοριτούρες μιας κατ’ επίφαση δημοκρατικής διαδικασίας η οποία ακυρώνει το άλλο αυτονόητο: Ότι το να μη παρεμβαίνουν άλλες αρχές -πλην των πανεπιστημιακών- στους χώρους των ΑΕΙ είναι για να μη παρακωλύεται ο ρόλος που καλούνται να διαδραματίσουν και για τον οποίον προστατεύονται. Και όχι βεβαίως για να ταμπουρώνονται κουκουλοφόροι προκειμένου να συλήσουν ανενόχλητοι, να καταστρέψουν, να κατασκευάσουν τα υλικά με τα οποία καίνε τον κοσμάκη και την περιουσία του ή να στεγάζονται σε άνετες αίθουσες ζευγαράκια αντιεξουσιαστών, αφού αυτό τείνει να γίνει μία νέα μόδα αντίστασης.

Διότι ως γνωστόν, όπως έλεγαν και τα παλαιά στιχάκια των ημερολογίων «πόνος που μοιράζεται κάπως μετριάζεται». Και ο πόνος των παιδιών αυτών κατά της κακούργας κοινωνίας είναι προφανώς μεγάλος.

Η αρμοδιότητα των πρυτανικών αρχών, όταν ίσχυε το άσυλο, να καλούν αυτοί τις ομάδες αποκατάστασης της τάξης, όταν αυτή διασαλεύεται από κακουργηματικές πράξεις περιθωριακών στοιχείων, αποδείχτηκε αναποτελεσματική λύση. Το παρελθόν, έχει επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές με αποκορύφωμα τον επί πρυτανείας Μαρκάτου εμπρησμό του Πολυτεχνείου και την καταστροφή ιστορικών περιουσιακών στοιχείων και αιθουσών του Ιδρύματος.


Αυτό που έχει αντιληφθεί η ελληνική κοινωνία είναι ώρα να το αντιληφθεί και η συμπαθούσα τον αντιεξουσιαστικό χώρο ροζ Αριστερά που μας κυβερνά. Να αντιληφθεί την υποχρέωση που έχει έναντι των νομοταγών και φιλήσυχων πολιτών και των φοιτητών που πράγματι θέλουν να σπουδάσουν αλλά δεν τους αφήνουν οι κατ’ επάγγελμα περιθωριακοί. Και να παύσει να αισθάνεται ένοχη για την τήρηση των δημοκρατικών κανόνων και αρχών, φοβούμενη πιθανώς ότι θα κληθεί να απολογηθεί σε ελάχιστες μειοψηφίες που ομνύουν σε ιμιτασιόν δημοκρατίες συνορεύουσες με τον φασισμό. Το εφεύρημα του ασύλου είναι μεσαιωνικό και οι υπερασπιστές του επιβεβαιώνουν ότι είναι υπέρ της ελεύθερης διακίνησης όχι μόνο ιδεών αλλά και πάσης φύσεως αντιδημοκρατικών στοιχείων που επιβουλεύονται την έννομη τάξη και το δημοκρατικά οργανωμένο κράτος.