Πολλές φορές το ίδιο το εγχώριο πολιτικό σύστημα γεννά το ερώτημα αν οι εκπρόσωποί του πιστεύουν ότι αρκεί η δήλωση απλώς της πίστης τους στην Δημοκρατία για να θεωρούν ότι οι ίδιοι την υπηρετούν κατά τον καλύτερο τρόπο και, κυρίως αν την προστατεύουν. Διότι ένα δημοκρατικό πολίτευμα τις περισσότερες φορές , πλην πολέμου βεβαίως, κινδυνεύει πρωτίστως εκ των έσω. Όταν ενέργειες πολιτικών και, κυρίως κυβερνήσεων υπονομεύουν αυτό το πολίτευμα ακυρώνοντας τους κανόνες που το συνθέτουν.

Η Αριστερά υπήρξε πάντοτε κήρυκας της δημοκρατίας και, επίσης, αυθαιρέτως, μονοπωλιακός εκφραστής της. Μέχρι που ανέβηκε στην εξουσία και δοκιμάζεται πλέον στην πράξη αν ξέρει να τηρεί τους κανόνες της ή είναι και αυτή, όπως και άλλοι, βεβαίως, που προηγήθηκαν, της τακτικής του καραγκιόζη, «τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου».

Στο τρίμηνο περίπου που κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, ιδού μερικά κατορθώματα της Αριστεράς:

-Έχει δείξει αντικανονιστική συμπεριφορά μέσα στην Βουλή, στο όνομα πάντως του Κανονισμού της, ο οποίος ερμηνεύεται αρκετές φορές κατά το δοκούν
-Από αρχαιοτάτων χρόνων, ειδικώς σε αυτή την χώρα που υποτίθεται γέννησε τον πολιτισμό, ο σεβασμός στους νεκρούς υπήρξε πρότυπο συμπεριφοράς των ζώντων. Σήμερα βλέπουμε ότι δια των λόγων μεν οι νεκροί αυτοί τιμώνται και δια των έργων υβρίζονται. Και αυτοί και οι συγγενείς των θυμάτων. Αντιθέτως, ενώ η συγκεκριμένη Αριστερά εκφράζει εμπράκτως την ευαισθησία της προς το πρόβλημα υγείας ενός αμετανόητου τρομοκράτη –ευαισθησία που θα μπορούσε να εκφραστεί και αλλιώς και όχι απλώς με την αποφυλάκισή του- αποστρέφει το πρόσωπό της από τα θύματα του εν λόγω προσώπου αλλά και από τους μονίμως θρηνούντες, πλέον συγγενείς τους. Αυτή είναι άλλη μία ένδειξη του πως αντιλαμβάνεται ένα κόμμα την Δημοκρατία, καθώς η μία πράξη της Πολιτείας ευνοεί ορισμένους σε βάρος των άλλων. Και μάλιστα σε ένα βαθύτατα ηθικό θέμα.

-Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα η πρόσβαση στην Παιδεία είναι ελεύθερη, χωρίς να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες σπουδών μετ’ εμποδίων, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας εξ αιτίας των μειοψηφιών, στις οποίες η σημερινή κυβέρνηση έρχεται να δώσει περισσότερα δικαιώματα από αυτά που έχει και πρέπει να έχει η πλειοψηφία. Και ο νοών νοείτω..

-Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα κυρίαρχο στοιχείο είναι η ειλικρινής ενημέρωση των πολιτών και όχι η παραπλάνησή τους. Επί εβδομάδες βλέπουμε –αν εξαιρεσει κανείς το μέτρο των δόσεων- ότι στο μείζον πρόβλημα που είναι το οικονομικό, μία συνεχή επικοινωνιακή, απλώς, προσπάθεια για να βαπτισθεί το κρέας ψάρι, όπως τα ίδια κυβερνητικά στελέχη έχουν καταγγείλει. Αντιθέτως ο λαός είναι έτοιμος να αποδεχθεί όλα όσα δεν θα οδηγήσουν την χώρα στα βράχια, όπως με συνέπεια και στο όνομα κάποιων ιεδεολογικών εμμονών κάνει η κυβέρνηση. Έτσι τα ψεύδη διαδέχονται το ένα το άλλο, με διαψεύσεις έξωθεν –όπως στην περίπτωση των υποτιθέμενων προκαταβολών από την Ρωσία. Στο τέλος είτε ο λαός θα έχει εξαπατηθεί, στην ουσία, είτε ο ίδιος αυτός λαός θα πάρει την κυβέρνηση με τις πέτρες, διότι ναι μεν αποδοκίμασε αυτούς που τον φτωχοποίησαν αλλά το βέβαιο είναι ότι αποδοκιμάζει ερασιτεχνισμούς που του επιφυλάσσουν ευημερία Αλβανίας της περιόδου του Χότζα. Και όλα αυτά στο πλαίσιο μιας Δημοκρατίας στα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αποτέλεσμα όλων αυτών, ο κόσμος να μην εφησυχάζει και απλώς η κυβέρνηση να εκτίθεται. Έτσι όμως δεν οικοδομείται ούτε παγιώνεται η λαίκή εμπιστοσύνη προς μία κυβέρνηση, εμπιστοσύνη που ήδη άρχισε να εμφανίζει τις ρωγμές της.

Αυτές οι ρωγμές με την πάροδο του χρόνου θα σημάνουν διαρροές. Και έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινδυνεύει να μετονομασθεί σε ...ΣΑΡΙΖΑ, όπως το παλαιό ιαματικό νερό, που κυλούσε από μια νησιώτικη πηγή όπως θα κυλούν προς τα έξω και όσοι ψήφισαν κάποτε το κόμμα της «για πρώτη φορά Αριστερά».