Είναι άκρως αποκαλυπτικό της ελληνικής πολιτικής κατάστασης το πώς αντιμετωπίζουν με μονολόγους, με διαλόγους, με δηλώσεις και «καβγάδες» οι πολιτικοί εκπρόσωποι των κομμάτων: Ασχολούνται με τους νέους δανεισμούς της υπερχρεωμένης χώρας, με τους όρους παροχής των δανείων από τους ξένους, με τις αναμενόμενες «σωτήριες»,δόσεις, με το αν ορθώς ή αδεξίως διεκδικούνται τα δανεικά από την κυβέρνηση, με το αν μας φέρονται καλά ή όχι οι ευρωπαίοι και τα ξένα μέσα ενημέρωσης, ειδικότερα δε οι γερμανικές εφημερίδες, που απέκτησαν τον τελευταίο καιρό υψηλό κύρος στα ελληνικά ΜΜΕ.

Βέβαια! Ακόμη και η πρωταθλήτρια του γερμανικου λαϊκισμού εφημερίδα «Μπιλντ» έγινε «σπουδαία» στην πολυαγαπημένη μας πατρίδα. Και βεβαίως παίρνουν πολύ στα σοβαρά οι πολιτικοί μας όποια δήλωση κι’ αν κάνουν οι επιφανείς ευρωπαίοι οικονομικοί συνομιλητές της Ελλάδας σε αίθουσες και σε διαδρόμους κτιρίων ακόμη και καθ’ όδόν προς την τουαλέτα του ορόφου για πιπί.

Για ένα πράγμα μόνο, δεν γίνεται λόγος. Για το πλέον βασικό: Ότι η Ελλάδα υποφέρει από μια πολυετή παραγωγική κρίση, ότι σχέδιο για παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας δεν υπάρχει ,και ότι χωρίς αυτό το εθνικό σχέδιο, τα δανεικά που εισπράττουμε ταπεινωμένοι και χλευαζόμενοι από τους ξένους, γεμίζουν μια τρύπα στο νερό.

Επί της ουσίας, δηλαδή, πολιτική διακυβέρνηση της χώρας δεν υφίσταται. Μόνο διαχείριση των συσσωρευμένων δανεικών για να καλυφθούν το πολύ « τα εξοδα του σπιτιού»υφίσταται. Και για τα υπόλοιπα…βλέπουμε! Δηλαδή δεν βλέπουν τίποτε. Μόνο μια μαύρη οθόνη βλέπουν, και βλέπουμε. Σκότος.

Πρόκειται για ένα αληθινό εθνικό δράμα. Αυτό το μαραμένο, με το διαλυμένο νευρικό σύστημα και το μουλιασμένο εγκέφαλο πολιτικό προσωπικό, παλαιό και νεότερο, πιστοποιεί μια άνευ προηγουμένου παρακμή του συστήματος διακυβέρνησης της Μεταπολίτευσης.

Τι μπορεί να γίνει λοιπόν; Δυστυχώς αυτό το μεγάλο ερώτημα δεν έχει απάντηση σήμερα. Μόνο η απελπισία οδηγεί και το χέρι του γράφοντος, που ακούει με πικρό χαμόγελο το δίκαιο ειρωνικό σχόλιο του αναγνώστη «πολύ μας φώτισες αδελφέ μου και σήμερα»…