του Νίκου Σίμου

Η τρέλλα όντως δεν πάει στα βουνά... Ειδικώς δε για την περίπτωση της Ελλάδας «κατοικοεδρεύει» στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ξεκινώντας από την κυβέρνηση, παρατηρούμε ότι έχουμε χάσει σχεδόν ένα τετράμηνο, με απίθανες προσεγγίσεις της χρεοκοπίας μας, οι οποίες αυτό που έχουν επιτύχει, δια των ηρωϊκών αλλά εκτός πραγματικότητας θέσεων, είναι να ερεθίζουν τους δανειστές οι οποίοι σε απάντηση απλώς μεγαλώνουν τους εκβιασμούς τους.


Αφού χάσαμε χρόνο με τα ..βαφτίσια των δανειστών, με νονό την ελληνική κυβέρνηση –αν δηλαδή θα τους αποκαλούμε τρόϊκα ή «θεσμούς» και αν τα Μνημόνια θα αποκαλούνται Πρόγραμμα ή άλλως πως- κατορθώσαμε να γκρεμίσουν οι εταίροι – δανειστές την περίφημη «γέφυρα» που η κυβέρνηση ήθελε, με την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Ακούει κανείς να υπάρχει πουθενά η συμφωνία αυτή; Στη συνέχεια και στο πλαίσιο της «δημιουργικής ασάφειας» της συμφωνίας –φάντασμα επιδοθήκαμε σε παλινωδίες προτάσεων με αποκορύφωμα, σήμερα, τον ΦΠΑ και με προτάσεις που ανεξαρτήτως αν τις αποδέχονται οι συνομιλητές μας σε τεχνικό επίπεδο, ενσωματώνουν και πρακτικά προβλήματα, όπως λ.χ. οι δύο τιμές αν πληρώνεις με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα ή με μετρητά. Βεβαίως παραμένει εν κενώ το ύψος του φόρου και οι κλίμακες που θα ισχύουν.


Αυτά τα ενδεικτικά γίνονται στο μέσο απίθανων αντιλήψεων συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι πιστεύουν ότι με διάφορους τσαμπουκάδες θα κάνουμε τα μούτρα κρέας στους δανειστές, εμείς που χρωστάμε πάνω από 300 δισεκατομμύρια ευρώ και που μαζεύουμε λεφτά ακόμη και από τα αποθεματικά των διπλωματικών αρχών, για να πληρώοσυμε καμμία σύνταξη. Το πολύ πολύ να μας λείψει το κρέας, πράγμα αδιάφορο για τους πολλούς πλέον εγχωριους βετζετέριανς. Σε όλα αυτά τα συριζαίϊκα γραφικά, θα πρέπει να προσθέσουμε και την σύγχυση που προκαλούν στον έμφοβο φουκαρά λαό είτε οι αμετροέπειες Βαρουφάκη που κάθε λίγο και λιγάκι ανακαλύπτει και νέα επιχειρηματολογία για να εντυπωσιάσει εμάς και να κάνει ... Τούρκους αυτούς από τους οποίους ζητάει κατά τα άλλα λεφτά, είτε οι κλιμακούμενες απειλές των εταίρων, με τις οποίες επιβεβαιώνουν την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Βεβαίως σε αυτό κάποιοι τους διευκολύνουν με το να τους σπάνε τα νεύρα.


Η κυβερνητική τρέλλα βεβαίως είναι μεταδοτική και στην αντιπολίτευση. Ειδικώς στην αξιωματική. Η οποία είναι μεν υπέρ μιας συμφωνίας για να εξασφαλιστεί ρευστότητα αλλά αντιτάσσεται σε συμφωνία που θα καθορίζεται από δυσβάστακτους φόρους και αντιαναπτυξιακά μέτρα. Και αυτά λέγονται από ένα κόμμα που πέρασε ένα Μεσοπρόθεσμο ύψους 18,9 δισεκατομμυρίων ευρώ(!), εκ των οποίων τα μισά αφορούσαν το 2013, με αντίστοιχα βεβαίως μέτρα, που και δυσβάστακτα ήταν και αντιαναπτυξιακά.


Αρχίζω να πιστεύω ότι είναι άδικο να είναι στο Δρομοκαίτειο μόνο η Βίκυ Σταμάτη. Θα πρέπει να ενισχυθούν οι πτέρυγες και με κυβερνητικά μέλη και με εκπροσώπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για να αποτελέσει και το φρενοκομείο...Θεσμό!