Αρκετοί κάνουν ένα σοβαρό λάθος σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις κινήσεις του, με τον τρόπο που ερμήνευαν παλαιότερα το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως ο ίδιος δηλώνει είναι ένα κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τι σημαίνει αυτό; Τα κομματικά στελέχη του, βουλευτές και υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης έχουν μια διαφορετική αντίληψη και κοσμοθεωρία. Αρκεί να διαβάσει κάποιος την ιδρυτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη περισσότερο να επισκεφθεί τις σελίδες των συνιστωσών, των επιμέρους πολιτικών φορέων, που τον απαρτίζουν. Θα διαπιστώσει ότι πιστεύουν σε έναν άλλο κόσμο. Σε έναν κόσμο που απέχει παρασάγγες, σε σχέση με τον σύγχρονο δυτικό κόσμο, στον οποίο μέχρι «νεωτέρας» ανήκει και η Ελλάδα. Συνεπώς, τα όσα βλέπουμε σήμερα να εκτυλίσσονται έχουν να κάνουν περισσότερο με τις ιδεολογικές καταβολές του κυβερνώντος κόμματος και λιγότερο με στρατηγικές ή τακτικές κινήσεις.

Παράλληλα με την πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ κινείται και η κοινωνική βάση υποστήριξης που αναπτύσσεται για το κυβερνών κόμμα. Καταρχάς, πλειοψηφικά αποτελείται από την κοινωνική βάση του παλιού ΠΑΣΟΚ. Μιας κοινωνικής βάσης που εννοούσε την πρόοδο, σε προσωπικό, αλλά και σε ένα ευρύτερο επίπεδο, μέσα από τις παροχές της εκάστοτε κυβέρνησης. Έτσι είχε διαπαιδαγωγηθεί και οικοδομήσει την ζωή της. Αυτή η κοινωνική βάση μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ από τη στιγμή που η πολιτική παροχολογία εκφράστηκε από το σημερινό κυβερνητικό κόμμα. Μικρότερο κομμάτι αποτελούν οι παλιοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδεολόγοι της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που είδαν το κόμμα τους από το 4% να φτάνει στο 36% και σήμερα να βρίσκεται στην κυβέρνηση. Για συγκυριακούς λόγους στις παραπάνω ομάδες υποστήριξης προστίθενται ακροδεξιές φωνές και ομάδες διαμαρτυρίας. Αλλά και πολίτες, προερχόμενοι από το χώρο του κέντρου και της κεντροδεξιάς, οι οποίοι έχουν πληγεί από τις μνημονιακές πολιτικές. Είναι χαρακτηριστικές, άλλωστε, οι μετεκλογικές μετατοπίσεις, οι οποίες διαμορφώνουν ένα υψηλό ποσοστό για τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στο επίπεδο της πρόθεσης ψήφου, όσο και σε επίπεδο κοινωνικής υποστήριξης.

Τόσο οι ψηφοφόροι του παλιού ΠΑΣΟΚ όσο και οι παλαιοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι ακροδεξιοί ψηφοφόροι είναι ιδεολογικά και πολιτικά τοποθετημένοι απέναντι σε αυτό που ονομάζουμε δυτικό κόσμο. Οι μεν γιατί δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, οι άλλοι εκ πεποιθήσεως. Και αυτό αντικατοπτρίζεται στη στάση τους απέναντι στα μεγάλα θέματα που διακυβεύονται στην παρούσα χρονική στιγμή.

Σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούν την επιστροφή της χώρας στη δραχμή. Εκφράζουν πιο προωθημένες θέσεις ακόμη και από αυτές που επίσημα διακηρύσσει ο Πρωθυπουργός. Την παραμονή, δηλαδή, της χώρας στο ευρώ. Πλειοψηφικό είναι το ποσοστό στους ψηφοφόρους των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής που επιθυμούν έξοδο από το Ευρώ και επιστροφή στη δραχμή. Αντίστοιχα είναι τα ποσοστά στους παραπάνω ψηφοφόρους που δεν επιθυμούν μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις. Με λίγα λόγια αρνούνται τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες, που απαιτούνται ώστε η Ελλάδα όχι μόνο να ανήκει τυπικά, αλλά και ουσιαστικά στον σύγχρονο κόσμο.

Πολύ απλά η πλειοψηφία των ψηφοφόρων έχει βρει στην παρούσα κυβέρνηση την ιδανική εκπροσώπηση. Μια κυβέρνηση η οποία μπορεί πράγματι να αντιπροσωπεύει τα συμφέροντά τους, πολιτικά, ιδεολογικά και προσωπικά, όπως αυτοί τουλάχιστον τα αντιλαμβάνονται. Το μεγάλο ερώτημα είναι πως θα αντιδράσουν σε περίπτωση που ο Πρωθυπουργός λάβει την απόφαση να αλλάξει ρότα. Τότε θα δούμε...αν το δούμε!