Οι (παρα)μονταρισμένες σκέψεις μου

Γιώργος Λιάγκας-Ευγενία Μανωλίδου. Πρεμιέρα Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου από τον ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1, 3-5 το απόγευμα. Φυσικά και τους άκουσα, καθώς μια αδυναμία κριτικής στον Γιώργο Λιάγκα την έχω, χρόνια τώρα, και δεν σκοπεύω να αποχωριστώ την αγαπημένη μου εμμονή.

1. Τον ευχαριστούμε που διέδωσε ότι βρήκε συγκλονιστική παραλία στην Τζια, όπου όμως, για να βρέξεις το κορμί σου, πρέπει να διαθέτεις φουσκωτό ή σκάφος (στη χειρότερη). Ο Γιώργος ενημέρωσε εμάς και την Ευγενία ότι πήγε με φουσκωτό. Και εγώ έμεινα να αναρωτιέμαι «με ποδήλατο θαλάσσης πόση ώρα θέλω, Γιώργο μ(ου), για να φτάσω εκεί;», γιατί προς το παρόν φουσκωτά δεν έχει βάλει σε κλήρωση ο σταθμός να στείλω SMS. Μόνο ποδήλατο, από την εκπομπή του Νίκου Σαμοΐλη.

2. Υποκλίθηκα στη «μεγάλη αλήθεια» που αποκάλυψε ο Γιώργος Λιάγκας. Η Ευγενία Μανωλίδου παρουσίασε έρευνα ξένου πανεπιστημίου που αφορούσε σε αυτό που θέλουν οι γυναίκες για να υποκύψουν σε έναν άντρα. Εκεί, λοιπόν, μπαίνει ο Λιάγκας και δηλώνει το προ-φα-νέ-στα-το, αποδομώντας όλους τους επιστήμονες που συμμετείχαν στην έρευνα. «Τι θέλουν οι γυναίκες για να τις ρίξει ένας άντρας; Μα, τι άλλο, Ευγενία μου; Λεφτά, λεφτά, λεφτά». Επειδή άκουγα με φίλο την εκπομπή, συμφωνήσαμε ότι, ε, ναι, λοιπόν, έχει δίκιο ο Λιάγκας. Στο 95% των περιπτώσεων αυτό συμβαίνει... Φυσικά, υπάρχει πάντα και ένα 5% στο οποίο ανήκει η Μέλπω, η Στέλλα, δύο κολλητές μου και η αφεντιά μου... που τα είδαμε τα χαΐρια μας εδώ και χρόνια.

3. Εξομολόγηση Λιάγκα: «Είμαι 115 κιλά από 119»! Γιώργο, και ψεύδεσαι και τρως. Ετσι όπως σ’ έκοψα στις φωτογραφίες... έχεις «χτυπήσει» 10 πάνω, αλλά σε αυτά τα μεγέθη 15 πάνω-15 κάτω δεν κάνει διαφορά.


Τι θα έπαιρνε ο Δήμος

Πιο γλαφυρός από ποτέ εμφανίστηκε ο Δήμος Βερύκιος στη Σταματίνα Τσιμτσιλή την ίδια μέρα, Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου, για να σχολιάσει την αντιδικία Λάτσιου-Μενεγάκη για το μοίρασμα της περιουσίας. «Εγώ, Σταματίνα μου, αν χώριζα, θα έπαιρνα ένα σώβρακο και θα έφευγα...». Δήμο, ώπα! Φάουλ είσαι. Εσύ, αγάπη, ως στρατιωτικός συντάκτης δικαιούσαι να πάρεις φεύγοντας... όσα χρεώνονται στο ΔΑΦΙ. Παντελονάκι θερινής εξόδου, παντελονάκι χειμερινής εξόδου και παντελονάκι εργασίας. Χιτώνιο χειμερινής εξόδου, πουκάμισο χειμερινής εξόδου, δίκοχο-μπερέ, σώβρακα «τύπου σλιπ» ( κανένας δεν το φόρεσε ποτέ), πηλίκιο ασκήσεων, plus τις σαγιονάρες τις πλαστικές, μια μαύρη γραβάτα και μια ζώνη παντελονιού, για να κρατάει τα «βάρη»... κ.λπ.. Για να σοβαρολογούμε, Δήμο, έτσι... Είναι δυνατόν; Με «ένα σώβρακο»;



Γκρίνιες και αργοπορία

Με δεδομένο ότι δεν συνεχίζει ο ΑΝΤ1 τη συνεργασία με τη Ναταλία, να γράψουμε, τώρα που μεταξύ τους έληξε το θέμα συναινετικά, ότι την προηγούμενη τηλεοπτική χρονιά πολλοί καλεσμένοι είχαν «φρικάρει» από την αργοπορία της Ναταλίας στα γυρίσματα. Πολλές γκρίνιες επίσης είχαν προκληθεί και με τη συντακτική ομάδα. Οι αργοπορίες, όμως, της Ναταλίας δεν αφορούσαν μόνο τα γυρίσματα της εκπομπής «Η Γερμανού ξανάρχεται». Ακόμη και σε κάλεσμα του Ηλία Ψινάκη, από ό,τι έμαθα, όπου θα εμφανιζόταν η Ναταλία με ρόλο D.J., εμφανίστηκε... μεν, αλλά τρεις ώρες αργότερα από την καθορισμένη.



Εξαιρετική η Χριστίνα

Είδα τη Χριστίνα Λαμπίρη στην πρώτη της εκπομπή, πρωί Δευτέρας 15 Σεπτεμβρίου, από το τηλεοπτικό κανάλι Epsilon. Κατ’ αρχάς, η Λαμπίρη εμφανίστηκε σαν να παρουσίαζε πρωινή εκπομπή χρόνια. Ε-ξαι-ρε-τι-κή! Αν μου άρεσαν όλα; Οχι φυσικά. Πρώτα από όλα, το σκηνικό είναι συμπαθές, αλλά οι συμπαρουσιαστές της, τουλάχιστον στην πρώτη εκπομπή που είδα, μμμμ... Και αν δεν υπήρχαν, δεν θα τους αναζητούσα. Ο φωτισμός, χάλια. Τα πρόσωπα ήταν «καμένα» έως τη μύτη και από τη μύτη και κάτω σαν να τους είχε φυτρώσει «μούσι» από τις σκιές.
Το styling; Εχω μεγάλη ένσταση και για τα μαλλιά και για το φόρεμα της Χριστίνας. Οσο για το intro, αν και ξεκίνησε τόσο όμορφα, με χαμόγελα, λουλούδια, καφέ και συμπάθεια... με το που κάθησαν και «ξαπλώσανε» τις ανθοδέσμες στα ράφια, πέρασαν απότομα στο τραγικό θέμα του πυροσβέστη που έχασε τη ζωή του.
Ομως, η Λαμπίρη ήταν έξοχη. Μπράβο, κοριτσάρα μου, και καλές επιτυχίες σε μια πορεία που σίγουρα δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά και πότε ήταν για σένα θα μου πεις...