Σε ότι αφορά την ψήφιση από το Κοινοβούλιο του πρώτου νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της συμφωνίας του τριετούς προγράμματος χρηματοδότησης της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας κατόρθωσε να στείλει ένα πρώτο θετικό μήνυμα στους εταίρους.

Ωστόσο, ας είμαστε ειλικρινείς. Ο πρωθυπουργός τελεί, από τα ξημερώματα της Πέμπτης, σε μία ιδιότυπη διπλή πολιτική ομηρία:

- Πρωτίστως, αναγκάζεται να υλοποιεί τους στόχους της συμφωνίας με την συνδρομή των κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ), η οποία –δια στόματος του Ευάγγελου Μεϊμαράκη- έθεσε συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο ως «αντάλλαγμα». Η αντιπολίτευση του ζητά, εμμέσως, μία άτυπη συνεννόηση σχετικά με τα μη μνημονιακά νομοσχέδια που θα φέρνει στη Βουλή η κυβέρνηση. Το παράδειγμα των αλλαγών στην Παιδεία με το «σχέδιο Μπαλτά» ήταν ενδεικτικό και δείχνει πως ο πρωθυπουργός δύσκολα θα μπορεί να φέρνει στη Βουλή νομοσχέδια που δεν επιθυμεί η αντιπολίτευση όσο είναι αναγκασμένος να στηρίζεται στις δικές της ψήφους για να νομοθετεί προαπαιτούμενα και εφαρμοστικούς νόμους της συμφωνίας με τους εταίρους.

- Από την άλλη ο πρωθυπουργός τελεί υπό την ομηρία των διαφωνούντων της Αριστερής Πλατφόρμας και των άλλων συνιστωσών, καθώς διαμορφώνεται εντός του ΣΥΡΙΖΑ μια ισχυρότατη αντιμνημονιακή πτέρυγα που εκθέτει πολιτικά τον ίδιο και την προεδρική τάση ως μνημονιακούς. Η ομάδα του Παναγιώτη Λαφαζάνη μετατρέπεται, πλέον, σε έναν κομματικό «συγκάτοικο» με απαιτήσεις και όρους. Είναι προφανές πως αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να μακροημερεύσει, ιδιαίτερα όταν στους εσωκομματικούς «λαϊκούς δικαστές» του κ. Τσίπρα προστίθενται η δημοφιλής και απρόβλεπτη Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο «πρώην φίλος» Γιάνης Βαρουφάκης.

Για τον πρωθυπουργό οι εξελίξεις είναι μονόδρομος. Έχοντας αναλάβει τον εθνικό ρόλο να αποφύγει η χώρα την άτακτη χρεοκοπία ή την υπαγωγή στο «σχέδιο Σόϊμπλε» είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί αυτό το καθεστώς πολιτικής ομηρίας μέχρι την οριστικοποίηση της συμφωνίας –κάτι που προσδιορίζεται χρονικά περί τα τέλη Αυγούστου. Αμέσως μετά πρέπει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές με τριπλό στόχο: πρώτον, την αποκατάσταση της πολιτικής ομαλότητας με τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να υλοποιήσει τη συμφωνία και να εφαρμόσει εθνικό σχέδιο ανάταξης των αρνητικών συνεπειών της λιτότητας και δρομολόγησης της ανάπτυξης, δεύτερον, την αποσαφήνιση του νέου ιδεολογικού πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ και της ανάδειξης μιας νέας κομματικής και κυβερνητικής «ανθρωπογεωγραφίας» και, τρίτον, την έναρξη της ουσιαστικής διακυβέρνησης της χώρας που υπονομεύτηκε τους προηγούμενους μήνες εξαιτίας της διαπραγμάτευσης.