Πέντε χαμένα χρόνια
<p>Σε μία χώρα όπου ο λαϊκισμός και η δημαγωγία χτυπάνε κόκκινο τα νούμερα και οι αριθμοί αντικαθίστανται εύκολα από συνθήματα και μύθους</p>
Το τελευταίο τρίμηνο του 2014 η ελληνική οικονομία έκλεισε με ρυθμό ανάπτυξης 1,5 %, από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη. Η χρονιά έκλεισε με ανάπτυξη 0,8% μετά από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης και η ανεργία έδειχνε τα πρώτα σημάδια αποκλιμάκωσης. Όλες οι προβλέψεις ( ΔΝΤ-Κομισιόν) έκαναν λόγο για 3% ανάπτυξη για το 2015 και το 2016 που ισοδυναμούσαν σε 300.000 νέες θέσεις εργασίας τη διετία. Σε μία χώρα όπου ο λαϊκισμός και η δημαγωγία χτυπάνε κόκκινο και σε μία κοινωνία που έχει πληρώσει βαρύ το τίμημα μιας σκληρής και άδικης πολιτικής, τα νούμερα και οι αριθμοί έχουν μικρή έως καθόλου σημασία. Αντικαθίστανται εύκολα από συνθήματα και μύθους.
Η ελληνική κοινωνία επέλεξε τα συνθήματα και τους μύθους με τους οποίους ζούσε για δεκαετίες. Κουρασμένη και απογοητευμένη από την προσπάθεια επέλεξε την αλήθεια των μύθων από την αλήθεια των αριθμών. Στο τέλος μιας δύσκολης διαδρομής, ένα βήμα πριν από την έξοδο, γύρισε πίσω και άλλαξε οδηγό.
Πέντε μήνες μετά από την εκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περάσαμε από το φορομπηχτικό email Χαρδούβελη του 1,5 δις ευρώ, στα νέα μέτρα ύψους 12 δις ευρώ. Η χώρα βρίσκεται στην προετοιμασία για ένα τρίτο μνημόνιο 85 δις ευρώ για να αποφύγουμε το Grexit και την άτακτη χρεοκοπία. Οι Τράπεζες είναι κλειστές και χρειάζονται νέα κεφάλαια περίπου 20 δις ευρώ για να ανακεφαλοποιηθούν. Οι προβλέψεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ κάνουν λόγο για ύφεση στο 4% το 2015 και 1,75% το 2016, ενώ το χρέος εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη. Πέντε μήνες ήταν αρκετοί για να πετάξουμε στη θάλασσα τις θυσίες πέντε ετών.
Τα δίδακτρα της προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα θα κοστίσουν πανάκριβα στην ελληνική κοινωνία. Η προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας είναι πραγματικά και η τελευταία. Αν αποτύχουμε αυτή τη φορά δεν θα υπάρχει Eurogroup ή Συμβούλιο Κορυφής να μας περιμένει, αλλά μόνο η απομόνωση και η καταστροφή. Όσοι βάλαμε
πλάτη την προηγούμενη πενταετία θα σηκώσουμε το μεγαλύτερο βάρος. Μακάρι να είναι και το τελευταίο.