Για μία ακόμη φορά, την πολλοστή από τότε πού ανέλαβε τον ΠΑΟΚ, ο Ιβάν Σαββίδης προσπαθεί να απασχολήσει την φίλαθλη κοινή γνώμη και βεβαίως, ιδιαίτερα τους πιο εύπιστους εκ των οπαδών της ομάδας του, με δηλώσεις τόσο φανερά μονόπαντες και επιθετικές εναντίον του Ολυμπιακού, πού δεν αφήνουν αμφιβολία για την σκοπιμότητά τους : Ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη, δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πέρα από το όριο πού έχει φτάσει τα χρόνια της διοίκησης του ομογενούς ιδιοκτήτη του. Και επειδή – όπως όλοι καταλαβαίνουμε – οι δυνατότητες της ομάδας δεν ανταποκρίνονται στις επιθυμίες των οπαδών της, η συνταγή του αποπροσανατολισμού είναι η πιο δοκιμασμένα επιτυχής τα τελευταία χρόνια :

Δεν μπορεί ο Σαββίδης να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των οπαδών του ΠΑΟΚ ; Φταίει η διαιτησία ! Φταίει το κατεστημένο ! Φταίει η ΕΠΟ ! Φταίει η αθλητική Δικαιοσύνη ! Φταίει η Σούπερ Λίγκα, φταίνε οι δικαστές, φταίει η κυβέρνηση, φταίνε ΟΛΟΙ οι άλλοι, πλην, βεβαίως, του ιδίου, του εμφαντικά ανίκανου και ολιγόπνοου επενδυτή, με την μίζερη οικονομική πολιτική και τις αποτυχημένες επιλογές !

Αυτός, δεν φταίει ΠΟΤΕ και σε ΤΙΠΟΤΑ !

Τα λόγια του Ιβάν Σαββίδη, στη σημερινή του συνέντευξη, δεν απέχουν και πολύ από παλαιότερες συνεντεύξεις του. Θα έλεγα μάλιστα, ότι στα περισσότερα σημεία τους είναι επαναλήψεις παλαιοτέρων ! Με το μοτίβο να είναι πάντα το ίδιο :

Ο Ολυμπιακός και ο Μαρινάκης φταίνε ! Αυτοί δεν αφήνουν τον ΠΑΟΚ να ορθοποδήσει !

Η ιδεοληψία του Σαββίδη με τον Μαρινάκη και τον Ολυμπιακό, ξεκίνησε εδώ και δυόμισι περίπου χρόνια, τον Μάρτιο του 2013, όταν μετά από μία ( εκ των ελαχίστων ) νίκη της ομάδας του επί του Παναθηναϊκού, είχε δηλώσει : «Το κατεστημένο στην Ελλάδα, πρέπει να ηρεμήσει. Εγώ συνάντησα τον κ. Μαρινάκη και του είπα ότι δεν είμαι διατεθειμένος να ρίχνω χρήματα σε μία λεκάνη» !

Η δήλωση αυτή, έγινε δεκτή από τα αντιολυμπιακά ΜΜΕ με τον σεβασμό αποδοχής … σοφιστείας του Βούδα ! Κανείς όμως τότε, δεν ασχολήθηκε με την αντίδραση του Βαγγέλη Μαρινάκη, όταν άκουσε από το στόμα του Σαββίδη αυτή την αμπελοφιλοσοφία :

Εσκασε στα γέλια !

Η ρητορική του Ιβάν Σαββίδη, έκτοτε, δεν έχει μεταβληθεί. Οσο περνάει από τον μεγάλο όγκο των οπαδών του ΠΑΟΚ, τόσο θα υπάρχει και θα διαιωνίζεται. Η λογική Σαββίδη, είναι απόλυτα προσαρμοσμένη με τη λογική των απαίδευτων οπαδών : Για όλα, μα … για όλα –όλα, φταίει ο μισητός Ολυμπιακός !

Φυσικά, δεν το καταπίνουν όλοι. Όμως, αυτοί που τρώνε το παρεχόμενο αφειδώς «σότο», είναι πολλοί. Πιο πολλοί, ίσως από όσοι χρειάζονται. Και όσο θα το τρώνε, ο Ιβάν Σαββίδης θα τους το προσφέρει.

Α, όλα κι’ όλα, σ’ αυτό το θέμα … «τσιγκουνιές» δεν χωράνε !

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν πρόκειται να επηρεάσουν και την φετινή μοίρα του ΠΑΟΚ, πού θα είναι ίδια – ή και ακόμα χειρότερη των προηγουμένων ετών. Ο Ιβάν Σαββίδης, απέφυγε ( για μία ακόμη φορά ) να προχωρήσει σε ενίσχυση του ρόστερ της ομάδας του με παίκτες πού θα μπορούσαν να προσφέρουν το «κάτι παραπάνω». Οι δικαιολογίες του γι’ αυτό, δίνονται με το προσφιλές του σύστημα της μετάθεσης ευθυνών. Οι αντιδράσεις πού «διαρρέουν» από το στενό του περιβάλλον, είναι ότι … παραπονέθηκε στον Φρανκ Αρνεσεν ότι δεν επιτρέπεται αυτή η καθυστέρηση πού παρατηρείται στην απόκτηση ποδοσφαιριστών ! Λες και … ο Αρνεσεν είναι αυτός πού θα ΠΛΗΡΩΣΕΙ γιά να αποκτηθούν παίκτες !

Πρόβλεψή μου : Πολύ σύντομα, θα έρθει και η σειρά του Αρνεσεν, να ακολουθήσει την μοίρα των προκατόχων του :Πάντα αυτοί φταίνε, ποτέ ο Ιβάν ! Και αργά ή γρήγορα, πληρώνουν για τις «αποτυχίες» τους.

Αυτός είναι ο Ιβάν Σαββίδης, αυτός πού ήταν και πριν από μια ντουζίνα χρόνια όταν πρωτοαναλάμβανε τη Ροστόφ. Λίγο αργότερα, σε συνέντευξή του σε ρώσικη εφημερίδα, είχε δώσει μερικές απαντήσεις, πού εύκολα θα μπορούσε να είχε δώσει και σήμερα !

Η συλλογιστική του, είναι εμφανής :

* Σε ό,τι αφορά τη σχέση του με τη μπάλα :

«Μικρός, έπαιζα μπάλα στην αυλή, αλλά όταν έφτασε η ώρα να αποφασίσω, αντί για το σώμα μου επέλεξα να προπονώ το μυαλό μου»

* Για την ανάμιξή του στα ποδοσφαιρικά δρώμενα, με τη Ροστόφ :  

«Η ενασχόλησή μου με το ποδόσφαιρο από τη θέση του προέδρου μιάς ομάδας, είχε και πολιτικό χαρακτήρα. Ο κυβερνήτης της περιοχής του Ροστόφ μου ανέθεσε να διατηρήσω την ομάδα στην κατηγορία. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το 90 % των θεμάτων πού αφορούν την ομάδα, λύνεται σε συνεργασία με τον κυβερνήτη» !

* Η επόμενη αναφορά του, μοιάζει καταπληκτικά με τις σημερινές του τοποθετήσεις : «Οταν αντιλήφθηκα ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές κορόιδευαν τους οπαδούς, τους έβαλα στη λίστα των υπό μεταγραφή. Οσο είμαι εγώ στην ομάδα δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα στημένο παιχνίδι. Δεν ήρθα στο ποδόσφαιρο για να λερώσω το όνομά μου. Επιπλέον ή θα παλέψουμε για την κορυφή ή η ομάδα θα συνεχίσει χωρίς εμένα»

* Μετά από τον τελικό Κυπέλλου Ρωσίας, όπου η ομάδα του έχασε από την Σπαρτάκ, ο Σαββίδης δήλωνε : ««Πήγα στα αποδυτήρια και με αυστηρό τόνο ανακοίνωσα σε όλους ότι βρίσκομαι σε αναζήτηση προπονητή διότι οι υπάρχοντες δεν μπορούν να υλοποιήσουν τους στόχους της ομάδας * ΤΟΝ τελικό δεν τον έχασε η ομάδα, αλλά ο προπονητής», ολοκλήρωσε.

* Αλλά η φιλοσοφία του για τις μεταγραφές, γίνεται ορατή σε άλλη του συνέντευξη, στα τέλη του 2003 : ««Αν το φιλοσοφήσεις, τα χρήματα στο ποδόσφαιρο έχουν εξευτελιστεί. Αγοράζουν ποδοσφαιριστές με τριάντα, σαράντα, πενήντα εκατομμύρια δολάρια. Τέτοια πράγματα είναι παρά φύσιν. Πενήντα εκατομμύρια κοστίζει μια ολοκληρωμένη επιχείρηση η οποία θα κάνει χρόνια να αποφέρει κέρδη στην κοινωνία και στην οικονομία. Αν το ποδόσφαιρο είναι αθλητισμός και όχι μπίζνες, γιατί να επενδύσεις σε έναν παίκτη πενήντα εκατομμύρια; Αυτό σημαίνει ότι το ποδόσφαιρο είναι μπίζνες και ο ιδιοκτήτης που επενδύει 100 εκατομμύρια επιθυμεί να τα κάνει 101 και όχι 99. Οταν δεν τα κάνει 101, αρχίζει να ρωτάει τι δεν έκανε σωστά ως άνθρωπος, ως πολιτικός, ως πολίτης της Ρωσίας, ως κάτοικος του Ροστόφ» !

*Παρακάτω, προσπαθώντας να αναλύσει τις σχέσεις του με τους προπονητές, ο Σαββίδης χρησιμοποιεί μία ακόμα παραλλαγή του γνωστού του «μοτο» : ««Προσπαθώ να μην εμπλέκομαι στη δουλειά του προπονητή. Οταν όμως βλέπω ότι τα χρήματά μου πέφτουν στην άμμο, δεν μπορώ να μείνω στην άκρη. Στο παιχνίδι με τη Ζενίτ επί 80 λεπτά οι παίκτες δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν τίποτε. Συμβούλεψα τότε τον προπονητή να βάλει στο παιχνίδι τον Αλχάζοφ και τον Ασλανίδη και μάλιστα μαζί» !!!

* Αρκετά ενδιαφέρουσες όμως είναι και οι απόψεις του για τους ποδοσφαιριστές της ομάδας του : «Οι παίκτες δεν πρέπει να είναι πολύ ανεξάρτητοι. Κανείς δεν θα με πείσει ότι η απόδοσή τους εξαρτάται από το πόδι με το οποίο θα πατήσουν πρώτα τον αγωνιστικό χώρο. Οταν πηγαίναμε στη Μόσχα για τον τελικό Κυπέλλου με τη Σπαρτάκ, για τεχνικούς λόγους μας ζήτησαν λίγο πριν από την απογείωση να αλλάξουμε αεροπλάνο. Επιβιβαστήκαμε στο καινούργιο και αμέσως αντιλήφθηκα ότι παίκτες και τεχνική ηγεσία συμβιβάστηκαν με την ήττα. Δεν δούλεψε σωστά μαζί τους ο ψυχολόγος»

*** Η ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ηθική του Ιβάν Σαββίδη, όμως, δοκιμάστηκε στις αρχές του 2006, όταν ο γενικός διευθυντής της ομάδας του Ροστόφ, πού κατάφερε την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή να γλιτώσει τον υποβιβασμό, είχε σχολιάσει με νόημα : «Θα περάσουν χρόνια και θα γίνει μύθος για το πώς συγκέντρωσε 16 βαθμούς στους τελευταίους εννέα αγώνες και έμεινε στην κατηγορία»

Ο Σαββίδης δεν έχει αλλάξει. Είναι ο ίδιος, ο Σαββίδης της Ροστόφ, πού έκανε τον πρόεδρο, τον προπονητή, τον … ψυχολόγο. Ο Σαββίδης πού πάντα έριχνε τα βάρη της αποτυχίας στους άλλους. Ο Σαββίδης, πού προκειμένου να δικαιολογήσει την ανικανότητά του, χρησιμοποιεί την ίδια, δοκιμασμένη λαϊκίστικη τακτική :

Προσπαθεί να πείσει ότι φταίει πάντα ο ισχυρός, ο ανώτερός του, ο πιο δυνατός, αυτός πού ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ούτε και πρόκειται να μπορέσει ποτέ,  να συναγωνιστεί.