Εθνική ομάδα, ώρα μηδέν ; Η μήπως, ξεκίνημα της αντίστροφης μέτρησης για εκτόξευση;  

Οι αναμενόμενες από πολλούς αλλαγές στις Εθνικές ομάδες, στις οποίες προχώρησε η ΕΠΟ, όπως και ιστορικά πλέον αποδεικνύεται, έπρεπε να γίνουν, ήταν απαραίτητες . Το πληγωμένο μέρος είχε κακοφορμίσει, σχεδόν σαπίσει. Επρεπε λοιπόν να αφαιρεθεί. Ηταν ζήτημα ζωής και θανάτου και η εγχείρηση ήταν απαραίτητη.

Ετσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα, Μαρκαριάν και Καραγκούνης, προπονητής και τεχνικός διευθυντής δεν ήταν πλέον δυνατόν να συνυπάρξουν. Δεν ήταν δυνατόν να συνεργαστούν, ούτε καν να ανταμώσουν !
Όμως, το πρόβλημα των Εθνικών ομάδων ήταν τέτοιο, πού δεν επέτρεπε καν την μεμονωμένη παραμονή τους ! Με λίγα λόγια, ούτε και οι δύο μαζί μπορούσαν να μείνουν, ούτε και ο ένας εκ των δύο, χωριστά. Η μόνη λύση πού έμενε, ήταν η απομάκρυνση πάση θυσία και των δύο. Και για να γίνει ακόμα πιο σωστή και αποτελεσματική δουλειά, έπρεπε οι απομακρύνσεις να απλωθούν σε ευρύτερο χώρο, γύρω από το μολυσμένο τμήμα.

Εντύπωση έχει προκαλέσει, ότι ο Γιώργος Καραγκούνης δεν έχει ακόμα πάρει θέση, Δεν έχει μιλήσει καν, δεν έχει πεί το παραμικρό. Ηλίου φαεινότερο, ότι πρόκειται για ζήτημα τακτικής. Ότι οι συμβουλές πού έχει, είναι να μη μιλάει, να μην εξωτερικεύει τις προθέσεις του, κάτι πού είναι απόλυτα ενδεικτικό του τι πρόκειται να επακολουθήσει. Όλα δείχνουν, ότι ο παλιός διεθνής έχει αποφασίσει να προσφύγει στη δικαιοσύνη, για να διεκδικήσει αποζημίωση. Από κεί και πέρα, όλα πλέον θα κριθούν στις δικαστικές αίθουσες. Εάν κι όποτε φθάσουν ως εκεί.
Για ορισμένους, φίλια προσκείμενους στον Καραγκούνη και το «σύστημα» πού τον στηρίζει, στον διεθνή, έναν από τους ήρωες του Γιούρο 2004, «δεν άξιζε τέτοια τύχη». Πρόκειται για τους υποστηρικτές της άποψης ότι «οι τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου πρέπει να αφεθούν στα χέρια των πρωταθλητών Ευρώπης», αυτών πού επαναλαμβάνουν στερεότυπα, ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να διοικείται από τους παλιούς και διακεκριμένους διεθνείς.

Η άποψη αυτή, είναι εντελώς λάθος. Είναι σπάνιες, σπανιότατες  οι περιπτώσεις ( μία απ’ αυτές, κραυγαλέα του Μισέλ Πλατινί ) πού ποδοσφαιριστές – μύθοι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου κατάφεραν να καταξιωθούν σε διοικητικές θέσεις του αθλήματος, είτε σε εθνικό, είτε σε παγκόσμιο πλαίσιο. Το να είναι κάποιος μεγάλος ποδοσφαιριστής δεν συνεπάγεται ότι είναι ικανός και να διοικεί ποδοσφαιρικούς συλλόγους, ή Ομοσπονδίες. Θα έλεγα μάλιστα, ότι η ιστορία και η πραγματικότητα αποδεικνύει το ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.

Ο Καραγκούνης, ήταν τυχερός βασικά, διότι έτυχε να επιλεγεί, άγνωστον βάση ποιών, πέρα από το «βαρύ» όνομά του, προσόντα. Εκτός από την αγωνιστική του εμπειρία, ήταν εντελώς «γυμνός» από οποιαδήποτε άλλα επαγγελματικά στοιχεία, πού θα επιβεβαίωναν την ανάγκη της επιλογής του για ένα τόσο κομβικό και ουσιαστικό πόστο, όπως του διευθυντή των Εθνικών ομάδων. Φυσικά, δεν φέρει αυτός την ευθύνη για την επιλογή του. Σίγουρα όμως, φέρει μεγάλη ευθύνη, αν όχι την μεγαλύτερη, για όσα επακολούθησαν. 

Ο πρόεδρος της ΕΠΟ Γιώργος Γκιρτζίκης, θορυβημένος, όπως ήταν φυσικό, από την τραγική κατάσταση, αγωνιστικά και οργανωτικά των Εθνικών ομάδων, είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε εμπεριστατωμένη έρευνα γύρω από τις συνθήκες λειτουργίας του τμήματος. Τον πρόλαβαν όμως οι εξελίξεις. Η μάλλον, ο Ομοσπονδιακός τεχνικός Μαρκαριάν, ο οποίος, έχοντας φτάσει στο απροχώρητο, αποφάσισε να καταγγείλει αρμοδίως τον Γιώργο Καραγκούνη και το περιβάλλον του στις Εθνικές ομάδες.
Οι καταγγελίες του Μαρκαριάν, ήταν επίσημες, δημόσιες και απροσχημάτιστες τόσο, ώστε να μη μπορεί πλέον η κατάσταση να μείνει ως έχει. Επρεπε να παρθούν συγκεκριμένες και ουσιαστικές αποφάσεις, ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα. Ο κ. Γκιρτζίκης προχώρησε στο σχέδιό του, να ερευνήσει ο ίδιος πρόσωπα και καταστάσεις και να βγάλει τα συμπεράσματά του, ώστε να προχωρήσει στις πρέπουσες λύσεις.

Και αυτά πού είδε, αυτά πού έμαθε και άκουσε, ήταν τόσο σοβαρά, ώστε να αποδεικνύουν το επείγον των ενεργειών. Ακουσε για ουσιαστική παρέμβαση στις επιλογές, άκουσε για προσωπική πολιτική, κόντρα στα συμφέροντα της Εθνικής, άκουσε για προσωπικό επιτελείο με τη μορφή της «παρεούλας», πού είχε αναλάβει τα κουμάντα, με αποτέλεσμα την τοποθέτηση του Μαρκαριάν στο περιθώριο και τον ουσιαστικό, έτσι, παραγκωνισμό και αχρήστευσή του.

Ετσι, φτάσαμε στο σημείο πού βρισκόμαστε τώρα, όπου οι ενέργειες της διοίκησης της ΕΠΟ είναι άμεσες, ουσιαστικές και αποτελεσματικές, αλλά ακόμη βρίσκονται στην εκκίνησή τους.

Ηδη, ο Γιώργος Καραγκούνης και ο Σέρτζιο Μαρκαριάν, αποτελούν παρελθόν, Λέγεται ότι θα τους ακολουθήσουν και άλλοι, μέλη του τεχνικού επιτελείου των Εθνικών ομάδων, όπως ο Νίκος Κωστένογλου, ο Γιάννης Γκούμας, αλλά και υπαλληλικά στελέχη της Ομοσπονδίας.
Μέσα στον Σεπτέμβρη, θα έχει βρεθεί ο τεχνικός ο οποίος θα αναλάβει τις τύχες της Εθνικής, οδηγώντας τη στους προκριματικούς του επόμενου Μουντιάλ, το 2018 στη Ρωσία.

Αυτή η ώρα λοιπόν είναι για την Εθνική ομάδα, η «ώρα μηδέν». Όλα, είναι ρευστά, όλα βρίσκονται σε σημείο έρευνας, επαφών και συζητήσεων. Ένα είναι το σίγουρο, αυτό πού δεν αλλάζει πλέον με τίποτα :
Σχέση του Γιώργου Καραγκούνη και της «παρεούλας» του με την Εθνική ομάδα, δεν υπάρχει. Το μόνο πού έμεινε, είναι οι αναμνήσεις από μία ένδοξη καριέρα, ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ…