Να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε τι έχει συμβεί στη χώρα την τελευταία πενταετία. Με όρους πολυμεσικής αναπαραγωγής έχουμε πατήσει pause. Δηλαδή κινούμαστε με τη δυναμική της αδράνειας. Όχι της απραξίας. Τουναντίον. Το μόνο που δε μας λείπει είναι η έκπληξη, τα σοκαριστικά πλάνα οι πράξεις του δράματος. Αν το δεις, όμως, από την οπτική γωνία της εξέλιξης δεν έχει συμβεί τίποτα που να μας έχει πάει ένα βήμα παραπέρα. Βιώνουμε τη λούπα των επί Μνημονίω πολιτικών και οικονομικών ταραχών, βαρύτατων επιπτώσεων, ψυχολογικών και κομματικών αναταράξεων και τις ελέω αυτών εκλογικές αναμετρήσεις.

Μέσα σε αυτήν τη συνθήκη έχουν διαφανεί και διαμορφωθεί και τα προεκλογικά κελεύσματα της εν εξελίξει προεκλογικής αναμέτρησης. Έχει κυριαρχήσει η ανάγκη να καταγραφεί η δυναμική της δράσης, με όρους από καθαρά επικοινωνιακούς έως και - μακάρι να το δούμε - ευθύνης και υλοποίησης των βασικών. Και έχει ονοματιστεί αυτή η δυναμική ως “Μπροστά”. Ελλάδα Μπροστά, Μόνο Μπροστά. Θα τα καταφέρουμε. Κερδίζουμε το αύριο. Γενικά Μπροστά. 

Και μαζί με το πόσο Μπροστά θα πάμε (αύριο), πάει και η επανεκκίνηση σε επίπεδο πολιτικής χωροταξίας, κομματικής στέγης, συμπαράταξης, αναπαλαίωσης αποσυνασπισμένων. Στο δια ταύτα αν το γράφαμε με μία πρόταση: πάμε λίγο πίσω, γιατί θα τα καταφέρουμε, να πάμε Μπροστά. Πόση πολιτική πραγματικότητα χωρά σε αυτό το σχήμα; Πόση, επιπλέον, εμπιστοσύνη μπορεί να χτίσει αυτή η ρητορική με τους πολίτες εν όψει της κάλπης της 20ης Σεπτεμβρίου; 

Να εξηγηθούμε λίγο. Μόνο με τη διαυγή και καταρτισμένη πρόταση, για να πάμε Μπροστά (αύριο), θα τα καταφέρουμε. Προφανές και, κυρίως, αναγκαίο. Λείπει κάτι από το γλυκό και είναι υλικό βασικό. Η ανάγνωση του παρόντος. Η ανάγνωση της ανάγκης των πολιτών να νιώσουν ότι έχουν την ασφάλεια εκείνη που τους επιτρέπει να διαχειριστούν το παρόν, επειδή το πολιτικό προσωπικό - όλο πλέον, πλην των ελαχίστων ΔονΚιχωτικών - το έχει αναγνώσει, αποτιμήσει, ρεαλιστικοποιήσει και τώρα αντιμετωπίζει. Και το παρόν είναι αμείλικτα προδοτικό. Έρχεται να υπενθυμίσει αυτό που έχεις να αποπληρώσεις, αντιμετωπίσεις σε οικογενειακό, επιχειρηματικό, εθνικό επίπεδο. Προδίδει με λίγα λόγια ακόμα και την ανάγκη για το Μπροστά. Και την οραματική του εκδοχή. 

Κονταροχτυπιούνται οι καμπάνιες στο forward και έχουν ξεχάσει οι πολιτικοί να πατήσουν play. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει διαφορά στην αναμέτρηση  - που μοιάζει μάχη αμφίβολων αποτελεσμάτων μέχρι στιγμής - είναι να πατήσουμε αυτό το κουμπί “Παίξε”. Το κουμπί του Ελλάδα - Τώρα. Δύσκολη η πίστα του Μπροστά, και του αύριο, ακόμα πιο επιτακτική, κυνική και αποκρουστική, κάποτε, η εδώ και τώρα. Γιατί ξεκινούν τα (φορολογημένα) σχολεία, φτάνουν τα ραβασάκια των δόσεων της εφορίας και των ταμείων, καταβάλλονται όπως - όπως οι μισθοί από όσες επιχειρήσεις ακόμα παλεύουν ή/και δημιουργούνται. Γιατί γεμίζουν τα πλοία με τους μετανάστες και ο Ελαιώνας ψάχνει wifi. Για αυτά να μιλήσουν όλοι και με αυτά να έρθουν αντιμέτωποι, όχι μόνο για να πάμε Μπροστά, αλλά και για να αντέξουμε το παρόν. Αγαπητοί πολιτικοί, πατήστε play, για να δούμε πόσο Μπροστά (αύριο) μπορείτε να το πάτε.

Ο Βασίλης Τσιατσιάμης είναι οικονομολόγος και σύμβουλος επιχειρήσεων