Σε δύο μέρες έχουμε πάλι εκλογές. Πάμε για τρίτη φορά στην κάλπη μέσα σε οκτώ μήνες. Από το 2009 και έπειτα η χώρα έχει κάνει μέσα σε έξι χρόνια πέντε βουλευτικές εκλογές, ένα δημοψήφισμα, έχει αλλάξει και εγώ δεν ξέρω πόσες κυβερνήσεις. Και όλα αυτά σε μία περίοδο που βιώνουμε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της μεταπολίτευσης. Και όλα αυτά γιατί το πρόγραμμα δεν βγαίνει, η Ευρώπη είναι σε λάθος κατεύθυνση, ο νεοφιλελευθερισμός τσακίζει την κοινωνία. Ναι καλά ακούσατε, σε μία χώρα που κατέρρευσε το κράτος από το μέγεθος και τα χρέη του, φταίει ο νεοφιλελευθερισμός. Την ίδια στιγμή όλες οι χώρες που είχαν Μνημόνια βγήκαν από αυτά. Χώρες στο μέγεθός μας (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος), με ομοιότητες και διαφορές από την δική μας, κατάφεραν να βγουν από τα Μνημόνια. Το κατάφεραν εφαρμόζοντας τα Μνημόνια. Χώρες που δεν είχαν Μνημόνιο πήραν ακόμα πιο σκληρά δημοσιονομικά μέτρα ( Ισπανία, Ιταλία) και ατενίζουν το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι πέρασαν καλά. Βγήκαν όμως από την κρίση.

Εμείς είχαμε δύο δρόμους μπροστά μας. Ο ένας ο ευρωπαϊκός δρόμος. Να εφαρμόσουμε το Μνημόνιο, να κάνουμε τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, να μοιράσουμε δίκαια το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής, και να σταθούμε δίπλα σε όσους (μοιραία) μείνουν πίσω. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον μίνιμουμ κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης. Ο άλλος δρόμος ήταν αυτός που ακολουθήσαμε, του εμφύλιου πετροπόλεμου. Καταγγελίες για προδότες και γερμανοτσολιάδες, επιθετικός λαϊκισμός, ακραία δημαγωγία και ψεύτικες υποσχέσεις. Την ίδια περίοδο υιοθετήσαμε στο δημόσιο διάλογο ότι πιο ακραίο και αντισυμβατικό υπήρχε. Τα ΜΜΕ ανέδειξαν ότι πιο αντισυστημικό και τρελό. Μαγικές λύσεις για παγκόσμιες διασκέψεις, διαγραφές χρεών, τριτοκοσμικές συμμαχίες που θα έλυναν το πρόβλημα εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου. Οι εκπρόσωποι του εθνολαικισμού (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΧΑ) εκμεταλλεύτηκαν τον ανθρώπινο πόνο. Δεν σεβάστηκαν τις θυσίες των τελευταίων πέντε ετών. Καλλιέργησαν διχαστικό και βίαιο πολιτικά λόγο, επένδυσαν στις πληγές που προκάλεσε η κρίση, προκαλώντας εκλογές τάζοντας στους πάντες τα πάντα. Η κοινή γνώμη μπολιάστηκε με παραμύθια και την κρίσιμη στιγμή ψήφισε τα παραμύθια. Την ώρα που όλα τα μακροοικονομικά μεγέθη έδειχναν φως στον ορίζοντα, η χώρα διάλεξε το δρόμο της περιπέτειας.

Τους τελευταίους επτά μήνες παρέλασαν μπροστά μας όλα τα λουλούδια μιας παλαβής και ασυνάρτητης αριστεράς των φοιτητικών μας χρόνων με λίγο Καμμένο και Χαικάλη. Ιδρυματοποιημένοι ιδεοληπτικοί τύποι, νεομαρξιστές, εγωκεντρικοί πανεπιστημιακοί, καφενόβιοι αναλυτές και σχολιαστές των τηλεπαραθύρων, γραφικά γκρουπούσκουλα των αμφιθεάτρων ακτιβιστές της πλατείας, επαγγελματίες κινηματίες, παρδαλές συλλογικότητες πήραν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. Άνθρωποι που αντιλαμβάνονταν τις διαπραγματεύσεις σε διακυβερνητικό επίπεδο ως γενική συνέλευση φοιτητικού συλλόγου και ολομέλεια πλατείας, πήγαν στις Βρυξέλλες χωρίς σχέδιο και στρατηγική να αντιμετωπίσουν επαγγελματίες τεχνοκράτες, έμπειρους πολιτικούς και εκπροσώπους υπερεθνικών οργανισμών. Έπαιξαν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας στα ζάρια. Αφού φλέρταραν με την καταστροφή, υπέγραψαν το αριστερό Μνημόνιο των 90 δις ευρώ. Πάλι καλά. Το αντιμνημονιακό μπλοκ κατέρρευσε.

Οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται σήμερα και ζητούν και πάλι την ψήφο μας, φορτώνοντας τη χώρα με τα ίδια ψέματα. Το σκίσιμο του Μνημονίου λέγεται τώρα παράλληλο πρόγραμμα με κυνήγι της διαφθοράς. Το ερώτημα των εκλογών είναι απλό. Όποιος πιστεύει ότι θα έρθουν δουλειές και επενδύσεις για να γυρίσει η χώρα στην ανάπτυξη με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ας ψηφίσει τον θίασο Τσίπρα - Καμένου. Όποιος δεν χόρτασε από τις ψεύτικες υποσχέσεις και θέλει και άλλες το δίδυμο Τσίπρα - Καμένου είναι εδώ για ακόμα μεγαλύτερες απογοητεύσεις.
Η χώρα θα βγει από την κρίση με μία μεγάλη μεταρρυθμιστική φιλοευρωπαική συμμαχία με τη ΝΔ στο βασικό κορμό της. Εφαρμόζοντας το Μνημόνιο (όπως έκαναν όλες οι άλλες χώρες) για να βγει από το Μνημόνιο. Καλούμαστε να ψηφίσουμε με το μυαλό και με ψυχρή λογική. Πέντε χρόνια κρίσης είναι πολλά.