Ολες τις ελπίδες τους για λύσεις στα τεράστια και πολυποίκιλα προβλήματα πού αντιμετωπίζουν, σε περίπτωση εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Αλαφούζος και Δημήτρης Μελισσανίδης τις έχουν εναποθέσει σε δύο πρόσωπα : Τον Αλέκο Φλαμπουράρη και τον Σταύρο Κοντονή. Ειδικά δε για τον πρώην υφυπουργό Αθλητισμού, έχουν περισσότερες απαιτήσεις, άρα και περισσότερες ελπίδες, διότι τα βασικότερα συμφέροντα και των δύο αφορούν τον χώρο του ποδοσφαίρου. Εκεί, όπου ο Ζακυνθινός πολιτευτής έχει δώσει μέχρι σήμερα σαφή δείγματα γραφής, με την εν γένει πολιτική του δραστηριότητα, αναδειχθείς σε ένα υπερπολύτιμο σύμμαχο και υποστηρικτή των σχεδίων της «αντιολυμπιακής συμμαχίας», Αλαφούζου και  Μελισσανίδη.

Για τον Φλαμπουράρη, ο οποίος ανέκαθεν είχε καλές σχέσεις με τον Μελισσανίδη, πού πρόσφατα εκδηλώθηκαν δημόσια σε μεγαλύτερο βαθμό, με την δημόσια «δέσμευσή του» ότι θα μεσολαβήσει ώστε να χορηγηθούν τα ( εβδομήντα περίπου !!! ) εκατομμύρια πού ζητά ο πρόεδρος της εταιρείας πού έχει αναλάβει το «πρότζεκτ» του νέου γηπέδου της ΑΕΚ ( Μελισσανίδης ). Η δέσμευση αυτή, όπως και άλλες, ανάλογες προηγουμένως ) δεν άρεσε καθόλου στην ευρύτερη βάση των πολιτευτών του ΣΥΡΙΖΑ, πού έχουν δώσει πολύχρονο και σκληρό αγώνα με καθοδηγούμενους οπαδούς, προκειμένου να μην χρεωθεί το δημόσιο τα υπερβολικού κόστους σχέδια κατασκευής της Μελισσανιδικής «Αγιασοφιάς». Καπάκι πάνω σ’ αυτό το δυσμενές κλίμα για τον «κυρ Αλέκο», ήρθαν και οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του δημοσίου έργου ύψους 3,9 εκατομμυρίων πού δόθηκε στην προσωπική του εταιρεία. Σκάνδαλο για το οποίο βεβαίως ο Τσίπρας προσπάθησε να δώσει στήριγμα στον συνεργάτη του, πλήν όμως δεν κατάφερε να πείσει και περί των πραγματικών του προθέσεων.

Όλα αυτά, πείθουν ότι ο Αλέκος Φλαμπουράρης αποτελεί πλέον «καμένο χαρτί» για τον ΣΥΡΙΖΑ, πού θα φανεί με την σχεδόν βέβαιη μη χρησιμοποίησή του στον μετεκλογικό κυβερνητικό σχηματισμό ( πάντα φυσικά στην περίπτωση πού ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχθεί πρώτο κόμμα ) ειδικότερα εν όψει των κυβερνητικών συνεργασιών στις  οποίες μοιραία θα προχωρήσει.


 
Ο ρεβανσιστής Κοντονής
 
Η περίπτωση Κοντονή είναι πολύ πιο δύσκολη, δεδομένης της ιδιαίτερης νοοτροπίας του πρώην υφυπουργού. Νοοτροπία πού χαρακτηρίστηκε από έντονο οπαδικό μένος εναντίον του Ολυμπιακού ( φανατικός οπαδός του Παναθηναϊκού ο ίδιος ) την περίοδο της υφυπουργίας του, αλλά και από την απίστευτα και πέραν κάθε ορίου «εκδικητικότητα» πού απορρέει απροσχημάτιστα από την προεκλογική του δραστηριότητα !
Ο κ. Κοντονής την εβδομάδα προ των εκλογών επιδόθηκε σε αλλεπάλληλες συνεντεύξεις και δηλώσεις, με εμφανή ρεβανσιστική διάθεση κυρίως σε συγκεκριμένη μερίδα ΜΜΕ  ( ανήκοντα ή φίλια προσκείμενα στον Αλαφούζο ) πού στην πραγματικότητα ήταν κηρύγματα μίσους, διχόνοιας και απειλητικών «προειδοποιήσεων».

Προμετωπίδα στις δηλώσεις του αυτές, ο κ. Κοντονής έχει πάντα τις επικλήσεις για την εφαρμογή του νόμου, γενικώς και αορίστως, τοποθετώντας ευθέως στην «άλλη πλευρά», δηλαδή στην … μη εφαρμογή, την ΕΠΟ την εκλεγμένη της διοίκηση και γενικά το σύστημα πού διοικεί το ελληνικό ποδόσφαιρο : Στοχοποίηση δηλαδή - «καρμπόν» με αυτές πού επιχειρούν συχνά – πυκνά και σε κάθε περίπτωση, οι κ. κ. Μελισσανίδης και Αλαφούζος !
ΟΙ επικλήσεις για «εφαρμογή του νόμου» από τον κ. Κοντονή, είναι πάντα γενικές και μη επιδεχόμενες – από τον ίδιο – αμφισβήτησης. Δεν δέχεται ερωτήσεις σχετικές με το σε τι ακριβώς συνίσταται η εφαρμογή ή η μη εφαρμογή του νόμου, θέμα στο οποίο δίνει μία εντελώς ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ, άρα και εσφαλμένη ερμηνεία. Για όποιον βεβαίως δεν συμφωνεί μαζί του και προσπαθήσει να εντρυφήσει περισσότερο στις λεπτομέρειες των διατάξεων του νόμου, τις οποίες ο κ. Κοντονής ή αγνοεί, ή … «δεν θέλει» να τις δείξει ότι τις γνωρίζει, ο χαρακτηρισμός είναι έτοιμος στα χείλη του : «Πρόκειται για … «εμετικό τρόπο λειτουργίας»!
Νοοτροπία με φασίζουσα απόχρωση, πού εκθέτει βασικά το ίδιο του το κόμμα, πού … επαίρεται για την δημοκρατικότητά του !

Αποψή μου είναι ότι ο κ. Κοντονής δεν είναι καθόλου σίγουρος για την όποια κυβερνητική θέση, πάντα στην περίπτωση επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω μάλιστα ότι είναι επισφαλής ακόμη και η είσοδός του στη Βουλή, δεδομένου του κλίματος πού επικρατεί γι’ αυτόν στην εκλογική του περιφέρεια.

Σ’ αυτό το κλίμα έχουν συντελέσει τα μέγιστα και κάποια άρθρα, σχετικά με διάφορες σκοτεινές και αναπάντεχες πτυχές της προσωπικής του ζωής, πού αν μη τι άλλο, προκαλεί ερωτηματικά ακόμη και η επιλογή του ως υποψηφίου !
Τα σχετικά δημοσιεύματα, αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο, αναπαράχθηκαν αλλά το περίεργον είναι ότι δεν προκάλεσαν κανενός είδους αντίδραση ή απάντηση του ίδιου του κ. Κοντονή ! Απλά, ίσως να προκάλεσαν την για μικρό χρονικό διάστημα επικοινωνιακή του απομόνωση, μέχρις ότου βρεί το κουράγιο να επανέλθει, με τις συνεντεύξεις σε πρόθυμα ΜΜΕ, τα οποία δεν μπήκαν καν στον κόπο να προχωρήσουν σε σχετικές ερωτήσεις.

Οι αποκαλύψεις, όμως, ήταν τόσο τρομερές πού δεν είναι δυνατόν να τις επικροτήσει κάποιος, αν δεν έχει στα χέρια του τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία και ντοκουμέντα. Όμως, όταν ο αποκαλυπτόμενος είναι δημόσιο πρόσωπο και δη μέλος κυβερνητικού σχήματος, θα πρέπει να περιμένει πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην αποκαλυφθούν και πράγματα πού ούτε ο ίδιος δεν θα ήθελε να θυμάται. Οι αποκαλύψεις είναι αναπόφευκτες, αρκεί φυσικά να στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Από κεί και πέρα, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να αντιδράσει, είτε με πειστικές απαντήσεις, είτε με προσφυγή στη Δικαιοσύνη, είτε και με τους δύο τρόπους. Αυτό όμως πού δεν μπορεί να πράττει, είναι να κατηγορεί και να ΑΠΕΙΛΕΙ με … εκδίκηση, σε στυλ «όταν επιστρέψω θα τα πούμε και θα δούνε τι θα τους κάνω» και διάφορα τέτοια.

Με αυτή τη λογική και αυτή τη νοοτροπία, όχι μόνον αποδεικνύεις την ακαταλληλότητα και επικινδυνότητά σου, αλλά και καθιστάς εαυτόν ΒΑΡΙΔΙ ΑΣΗΚΩΤΟ για κάθε πολιτικό σχηματισμό που σε επέλεξε και σε εμπιστεύτηκε.