Όταν στις Δημοτικές ή Περιφερειακές εκλογές "τρέχεις" 7 ή 8 καμπάνιες σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, ξέρεις εκ των προτέρων ότι κάποιες θα χάσεις και κάποιες θα κερδίσεις. Οπότε στη δουλειά μας είμαστε κατά κάποιο τρόπο απολύτως εξοικοιωμένοι με τη χαρά της νίκης και την πίκρα της ήττας.

Χαιρόμαστε και στεναχωριόμαστε ταυτόχρονα. Αυτό μας κάνει ίσως λίγο κυνικούς, αλλά και πιο αντικειμενικούς στις αναλύσεις μας. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω και στις παρακάτω παραγράφους για το χθεσινό αποτέλεσμα. Δεν θα μιλήσω πολιτικά, αλλά περισσότερο κοινωνιολογικά. Το πολιτικό αποτέλεσμα άλλωστε κρίθηκε από το λαό. 

Η Ελλάδα έχει αλλάξει. Η κοινωνική της βάση έχει υποστεί δραματικές αλλαγές από το 2008 όταν ξεκίνησε να εκδηλώνεται η οικονομική κρίση έως και σήμερα που ξεκινά η εφαρμογή του 3ου Μνημονίου. Όλο και περισσότεροι Έλληνες έχουν μετατοπισθεί προς τα κάτω, όσον αφορά την κοινωνική τους ένταξη. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι αυτές τις αλλαγές έχει καταφέρει όχι μόνο να τις κατανοήσει, αλλά και να τις εκφράσει. Να εκφράσει τις αγωνίες των μη προνομιούχων της νέας εποχής, αλλά και δώσει ελπίδα για μια νέα κοινωνική αλλαγή προς τα πάνω. Το πέτυχε με έναν βαθύτατα συμπονετικό λόγο, αλλά ταυτόχρονα και οραματικό.

Και ο συμπονετικός λόγος προκαλεί τη συγχώρεση και για τα λάθη, και την απειρία ακόμη και το ψέμα. Ως λαός έχουμε μάθει να συγχωρούμε και να μην τιμωρούμε. Άλλοι το λένε ότι έχουμε μάθει να ξεχνάμε εύκολα. Ταυτόχρονα με τη συμπόνοια υπήρχε και το όραμα. Ότι όλοι όσοι πιέστηκαν προς τα κάτω μπορούν να επανέλθουν στην πρότερη κοινωνική τους ένταξη.

Με λίγα λόγια δεν έδωσε μόνο χαρτομάντηλα, αλλά τους βοήθησε να κοιτάξουν με αισιοδοξία το μέλλον, ότι μπορούν να πατήσουν και πάλι στα πόδια του. Με λίγα λόγια εξήγησα πως κατάφερε να ταυτιστούν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα μαζί του. 

Η Νέα Δημοκρατία; Η Νέα Δημοκρατία κλήθηκε το 2012 να σώσει το χώρα. Και το κατάφερε. Πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Και το πέτυχε χάρη στην συνεισφορά και του ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως είχε τεράστιο κοινωνικό κόστος (ας αφήσουμε στην άκρη το πολιτικό καθώς έχει ελάχιστη σημασία αυτές τις ώρες).

Η υπεροπροσπάθεια την απομάκρυνε και αποξένωσε από μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ακόμη και στελέχη της με λαϊκό προφίλ, δεν μπορούν να συνομιλήσουν με έναν κόσμο που ένοιωσε ότι όχι μόνο ότι υποβαθμίστηκε η ζωή του, αλλά δεν έχει στον "ήλιο μοίρα".

Τα έχει αυτά η ζωή. Και ο Τσώρτσιλ έχασε τις εκλογές, όταν έβγαινε νικητής από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πήρε όμως ένα ποσοστό που την αναδεικνύει σε θεσμικό πυλώνα του πολιτικού συστήματος. Και επιβάλλεται να ανταποκριθεί στα καθήκοντα της ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Πρέπει και πάλι να αποκτήσει κοινωνικές αναφορές. Θέλει υπομονή και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να προσδιορίζεται πλέον σε σχέση με το Μνημόνιο. Το χρέος της απέναντι στην Ελλάδα το έπραξε και με το παραπάνω.

Η επανατοποθέτηση θα πάρει αρκετό χρόνο. Δε γίνεται σε 2 ή 3 μήνες. Στους Εργατικούς στην Αγγλία πήρε πολλά χρόνια όταν απέναντί τους είχαν την Θάτσερ και άλλα τόσα στους Συντηρητικούς όταν είχαν απέναντί τους τον Μπλερ.