Η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων αναδεικνύεται σήμερα σε υπέρτατο στόχο για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας, με δεδομένο ότι η δημοσιονομική κατάσταση των κρατών – μελών δεν επιτρέπει πλέον τη διάθεση τεράστιων ποσών για δημόσιες επενδύσεις. Ταυτόχρονα, η φορολογία αναγνωρίζεται ως ένα από τα βασικά κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη κατά τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων, επιδρά καθοριστικά στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, στη δημιουργία και στη διατήρηση θέσεων εργασίας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε έκθεσή της εκφράζει προβληματισμό για το γεγονός ότι τα φορολογικά συστήματα των κρατών – μελών είναι περίπλοκα και σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένα από τη φορολόγηση της εργασίας και των επιχειρήσεων, κάτι που λειτουργεί αρνητικά σε σχέση με την ανάπτυξη και την απασχόληση. Η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης, μέσω της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης και της θέσπισης χαμηλότερων συντελεστών αποτελεί ζητούμενο πολιτικής, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ζητούμενο αποτελεί επίσης η στροφή σε τύπους φορολογίας που έχουν τις μικρότερες επιπτώσεις για την ανάπτυξη. Πρόσφατα, αναφερόμενος στην Ελλάδα, ο Μάριο Ντράγκι ανέφερε ότι η ανάκαμψη απαιτεί εστίαση της δημοσιονομικής προσπάθειας στη μείωση των μη παραγωγικών κρατικών δαπανών, αλλά και μετατόπιση του φορολογικού βάρους σε τομείς που δεν επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη.

Οι δανειστές της χώρας, αυτοί που σε μεγάλο βαθμό υποδεικνύουν τη δημοσιονομική πολιτική της Ελλάδας μέσω των τριών ως τώρα μνημονίων, αναγνωρίζουν τη σημασία της προσέλκυσης ιδιωτικών επενδύσεων και παραδέχονται, ταυτόχρονα, ότι η υπερβολική φορολόγηση της παραγωγικής διαδικασίας λειτουργεί ανασταλτικά προς αυτή την κατεύθυνση. Παρ’ όλα αυτά, έχουμε δει και συνεχίζουμε να βλέπουμε τους ίδιους φορείς, ως μέλη της τρόικας, είτε να επιβάλλουν είτε να αποδέχονται εξοντωτικά φορολογικά μέτρα, σε μια οικονομία που πασχίζει να βγει από την ύφεση. Μέτρα που καθηλώνουν την ανάπτυξη, οδηγούν υφιστάμενους επενδυτές στην έξοδο και αποτρέπουν κάθε νέα πρωτοβουλία.

Αυτή η αντιφατική λογική των δανειστών – από τη μια να μιλούν για επενδύσεις και από την άλλη να τις διώχνουν, μέσω της υψηλής φορολογίας – ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη βαθιά και παρατεταμένη ύφεση που πλήττει τη χώρα. Είναι αυτή η λογική που δεν επιτρέπει στην ελληνική οικονομία να ορθοποδήσει και στην Ελλάδα να απεξαρτηθεί από τα δανεικά των εταίρων της. Κι όσο η φορολογική αφαίμαξη της παραγωγικής διαδικασίας συνεχίζεται, τα δανεικά θα εξακολουθήσουν να κατευθύνονται σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.