Η επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ έσπασε, αναμφισβήτητα, την διεθνή απομόνωση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Με εξαίρεση τον φίλα προσκείμενο στην Αθήνα Αυστριακό καγκελάριο Βέρνερ Φάϊνμαν που βρέθηκε στην ελληνική πρωτεύουσα πριν λίγο καιρό, ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας είναι ο πρώτος ηγέτης μεγάλης και γεωπολιτικά ισχυρής χώρας που επισκέφθηκε την Ελλάδα της συριζαίϊκης πολιτικής ηγεμονίας.

Για 48 ώρες η περιοχή από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία μέχρι το Προεδρικό Μέγαρο και το Μέγαρο Μαξίμου έγινε το σύμβολο της πολιτικής ευεξίας. Ο Φρανσουά Ολάντ στάθηκε δίπλα μας στο θέμα του χρέους, στο προσφυγικό και, βεβαίως, στο μείζον ζητούμενο της ανάπτυξης και των ξένων επενδύσεων.

Ας μην τρέφουμε, όμως, αυταπάτες. Ο παλμός της Ελλάδας του τρίτου μνημονίου χτυπάει λίγο πιο πέρα από τα κόκκινα χαλιά, τα χαμόγελα και τις ελληνογαλλικές αβρότητες. Χτυπά στο Hilton, όπου το «κουαρτέτο» εξακολουθεί να θέτει επί τάπητος τους πιο αυστηρούς όρους υλοποίησης των μνημονιακών μέτρων, φθάνοντας μέχρι του σημείου να απαιτεί πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και νέα σκληρά μέτρα.

Αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί εύκολα να την αναιρέσει ο Γάλλος πρόεδρος. Για να ενεργοποιηθούν οι καλές προθέσεις του Παρισιού έναντι της Αθήνας, η κυβέρνηση Τσίπρα οφείλει να κινείται εντός του πλαισίου της συμφωνίας της 13ης Ιουλίου. Κάτι τέτοιο, όμως, είναι πρακτικά ανέφικτο και το ομολογούν οι περισσότεροι στην Ευρώπη, κάνοντας λόγο για «mission impossible».

Είναι προφανές πως ούτε η κυβέρνηση μπορεί να ανακαλύψει τόσα ισοδύναμα όσα θα μπορούσαν να ανατρέψουν την αδυναμία εισπραξιμότητας και τις εφιαλτικές κοινωνικές παρενέργειες όλων των έμμεσων και άμεσων φόρων που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο, ούτε οι δανειστές μπορούν να εγκαταλείψουν την επιταγή περί δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Άπαντες είναι εγκλωβισμένοι στο να προσποιούνται πως είναι εφικτό να υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα εξ ορισμού μη υλοποιήσιμο.

Η πιθανή απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα κρύβεται στην αποστροφή του λόγου του Προέδρου της Δημοκρατίας περί της ανάγκης αλλαγών στο πρόγραμμα λιτότητας που καλείται να εφαρμόσει η χώρα. Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος δεν έθεσε τυχαία το ζήτημα και δεν είναι τυχαίο ούτε το γεγονός ότι ο κ. Ολαντ δεν απέρριψε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Η κυβέρνηση προσβλέπει στην χαλάρωση των μνημονιακών όρων εφόσον τηρηθούν οι πρώτες δεσμεύσεις, ολοκληρωθεί επιτυχώς η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και δρομολογηθούν μερικές σημαντικές μεταρρυθμίσεις.

Οι Γάλλοι θα βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι βέβαιο πως θα αποδεχθούν κάτι τέτοιο οι Γερμανοί. Το προσφυγικό είναι μια νέα παράμετρος που αναγκάζει τους Ευρωπαίους να επανατοποθετηθούν έναντι του ελληνικού ζητήματος.

Όμως, τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί εάν για τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση Τσίπρα δεν πείσει ότι κάνει όσα πρέπει να κάνει για την εφαρμογή του (ανεφάρμοστου) προγράμματος.