Μπροστά στην αναζήτηση λύσεων για το Ασφαλιστικό –που αποτελεί, δίχως άλλο, πρόβλημα τουλάχιστον δύο γενεών, της προηγούμενης και της τωρινής- και για τα «κόκκινα» δάνεια που ως μείζον θέμα είναι πιθανό να οδηγήσει ακόμα και σε πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας επί κυβερνήσεως της Αριστεράς, η εξεύρεση ισοδυνάμων ύψους περίπου 300 εκατ. ευρώ για να μην επιβληθεί ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση μοιάζει με πολύ μικρό πρόβλημα για την κυβέρνηση.

Είναι, ωστόσο, ενδεικτικό τόσο της τακτικής να ανατραπούν επώδυνα και υφεσιακά μέτρα του προγράμματος μέσω ισοδυνάμων, όσο και των ιδεολογικών αγκυλώσεων που διέπουν κορυφαία κυβερνητικά στελέχη αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ ως κομματικό μηχανισμό.

Μόλις προχθές, ο αρθρογράφος της «Αυγής» και τακτικός συνομιλητής του πρωθυπουργού Θανάσης Καρτερός έγραφε ότι «… οι περισσότεροι Συριζαίοι –μην σας πω κι ο Τσίπρας- θα σου πουν ότι κάτι τέτοιες ώρες θα προτιμούσαν να είναι στην αντιπολίτευση. Δουλειά που την ξέρουν καλά και στην οποία έχουμε όλοι όχι απλώς πτυχίο αλλά και master που λέει ο λόγος…».

Και καλούσε την κυβέρνηση «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά».

Ο Καρτερός έχει δίκιο. Ορισμένοι στην κυβέρνηση έχουν οχυρωθεί πίσω από το άλλοθι «δεν συμφωνούμε με το πρόγραμμα» και σχοινοβατούν μεταξύ συμπολίτευσης που πρέπει να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο και αντιπολίτευσης του εαυτού τους.

Πρακτικά κάτι τέτοιο οδηγεί σε πολιτική σχιζοφρένεια. Στην περίπτωση του 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση αυτή τη σχιζοφρενική θέση εκπροσώπησε ανεπιτυχώς ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης που αφού επί τρεις εβδομάδες ξιφουλκούσε υπέρ της επιβολής του «φόρου των πλουσίων», κάνοντας λόγο για «πενταροδεκάρες», κατέληξε να μιλά για «σχήμα λόγου» και να παραπέμπει ως αναρμόδιος στο υπουργείο Οικονομικών.

Προκαλεί, όμως, εντονότατη ανησυχία και απορία το γεγονός ότι η κυβέρνηση χρειάστηκε ένα μήνα για να αντιληφθεί πως η φορολόγηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, πλην του ότι αποτελεί πανευρωπαϊκή «καινοτομία», ισοδυναμεί με ένα βαθιά αντικοινωνικό μέτρο που πλήττει, όχι τους μερικές χιλιάδες εύπορους γονείς των ιδιωτικών σχολείων (όσων δεν εξαιρούνται ως «μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις») αλλά τους εκατοντάδες χιλιάδες που στέλνουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών και προετοιμασίας για την εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, τεχνικά ή άλλα ΙΕΚ, Ωδεία κ.ά

Αφού οι ίδιοι το πρότειναν και το ενέταξαν στο τρίτο μνημόνιο έρχονται εκ των υστέρων και με μεγάλη καθυστέρηση να αντιληφθούν πόσο τραγικά επιβαρυντικό είναι το μέτρο για τις πτωχές και μεσαίων εισοδημάτων οικογένειες.

Επειδή, όμως, υπάρχει η φωτιά (της κοινωνίας), υπάρχουν και τα κάστανα (εφαρμογή προγράμματος) και στη μέση η κυβέρνηση, φαινόμενα παραίτησης και αποστασιοποίησης από τα προβλήματα δεν συγχωρούνται. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενο, συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση και αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση μαζί στο ίδιο κουστούμι δεν χωράνε…