Η κλήση σε απολογία του Παναθηναϊκού γιά δηλώσεις δυσφημιστικές γιά την διαιτησία, προκάλεσε την άμεση αντίδραση των Μέσων εκείνων πού ανήκουν στο συγκρότημα Αλαφούζου ή συνεργάζονται με αυτό. Η αντίδρασή τους, όμως, δεν είχε στόχο τον ποδοσφαιρικό εισαγγελέα κ. Σιμιτζόγλου πού άσκησε την δίωξη, αλλά εναντίον του ... προέδρου της ΕΠΟ κ. Γιώργου Γκιρτζίκη, ο οποίος κατηγορήθηκε, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι ... «ζήτησε από τον ποδοσφαιρικό εισαγγελέα και μάλιστα εγγράφως, να την ασκήσει» !
Στα ίδια δημοσιεύματα ( με έντονη την οσμή ... non paper ) «υπενθυμίζεται» ότι ο κ. Γκιρτζίκης ήταν επίσης εκείνος πού είχε καταγγείλει προσφάτως και τον κ. Δημήτρη Μελισσανίδη, σε βάρος του οποίου επίσης έχει ασκηθεί δίωξη γιά ανάλογες δυσμενείς κρίσεις κατά των διαιτητών.
Δηλαδή, γιά να ανακεφαλαιώσουμε, γιά κάθε δίωξη πού ασκεί – εφαρμόζοντας βεβαίως τις σχετικές διατάξεις του πειθαρχικού Δικαίου της ΕΠΟ – σχετικά με δυσφημιστικές – απαξιωτικές γιά την ελληνική διαιτησία δηλώσεις ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας, υπεύθυνος είναι ο κ. Γκιρτζίκης, ο οποίος φαίνεται σαν να ... «ξυπνάει» την αθλητική Δικαιοσύνη ( των τακτικών δικαστών πού ήθελε η κυβέρνηση, γιά να μην ξεχνιόμαστε ), από κάποιου είδους παροδικό «ύπνο δικαίου» πού είχαν βυθιστεί.
Νομίζω ότι πράγματι ο πρόεδρος της ΕΠΟ φέρει μεγάλη ευθύνη γιά όλα αυτό το αλαλούμ. Και φέρει ευθύνη, όχι διότι ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ προσπαθεί κάθε φορά να «ξυπνήσει» τον εισαγγελέα γιά να κάνει τη δουλειά του, αλλά διότι ... ΑΡΓΗΣΕ ΠΟΛΥ να το κάνει !
Οι έγγραφες καταγγελίες του κ. Γκιρτζίκη – μέχρι στιγμής – είναι μόνο δύο, ενώ θα έπρεπε να είναι ΔΕΚΑΔΕΣ από την αρχή της περιόδου μέχρι σήμερα ! Η προσπάθεια απαξίωσης της διαιτησίας από συγκεκριμένους παράγοντες πού αποτελούν την λεγόμενη «συμμαχία των τριών», είναι συνεχήυς και αεναη, από την έναρξη της ποδοσφαιρικής περιόδου. Απέναντι σε αυτό τον χείμμαρο ιταμών και προσβλητικών δηλώσεων και σχολίων, η αθλητική Δικαιοσύνη δεν έδειξε το απαιτούμενο ρεφλέξ. Οι αντιδράσεις της ήταν από αργές και διστακτικές έως εντελώς ανύπαρκτες. Αυτή η ολιγωρία της Δικαιοσύνης ήταν φυσικό να προκαλέσει την βαθμιαία αποθράσυνση, φυσικό επακόλουθο της ατιμωρησίας. Και εκεί ακριβώς, σ’ αυτό το νοσηρό και επιζήμιο περιβάλλον πού διαμορφώθηκε, ήταν αναγκαία η παρέμβαση της ΕΠΟ και δεί, κατά τον πλέον επίθσημο τρόπο : Διά του προέδρου της.
 
Με τα μπαλάκια και τη θερμοκρασία τους !
 
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον κ. Αλαφούζο, η συνεχής του προκλητικότατη συμπεριφορά απέναντι στη διαιτησία, είναι σαφές επακόλουθο αυτής της ατιμωρησίας πού κατέληξε να μεταβληθεί σε ασυδοσία. Η ποδοσφαιρική Δικαιοσύνη θα έπρεπε από την αρχή της φετινής περιόδου ( γιά να μην αναφερθώ στην περσινή ) να έχει παρέμβει ΔΕΚΑΔΕΣ φορές και να τον έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ με την απλή εφαρμογή του Πειθαρχικού Δικαίου, να κόψει την νοσηρή συνήθεια, ή αλλιώς να εξωπεταχθεί από τα ποδοσφαιρικά δρώμενα. 
Μπροστά στις τόσες παρεμβάσεις πού έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν, είναι απορίας άξιον το ότι τους ... κακοφαίνεται σήμερα η απόλυτα δικαιολογημένη ... ΜΙΑ παρέμβαση του προέδρου της ΕΠΟ.
Εν ολίγοις, τον κ. Αλαφούζο η αθλητική Δικαιοσύνη τον έχει ανεχθεί μέχρι παρεξηγήσεως. Η εμμονή του να κλίνει το ρήμα «καταγγέλλω» σε όλους τους χρόνους και γιά κάθε πιθανή και απίθανη αιτία, μόνο σε μιά χώρα σαν την δική μας θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί. Αντί να ασχολείται με την ομάδα του και τα μύρια όσα προβλήματά της ( γιά την δημιουργία των οποίων βεβαίως είναι και ο βασικός υπεύθυνος ) ασχολείται με τη διαιτησία, με την αθλητική Δικαιοσύνη, με την διοίκηση της εΠΟ, με τις εκλογές της ΕΠΟ, με την πολιτική ηγεσία, ακόμα και με την ... θερμοκρασία πού έχουν τα μπαλάκια της κληρωτίδας του Κυπέλλου !
Λίγες ώρες πριν τον άτυχο γιά τον Παναθηναϊκό αγώνα Κυπέλλου με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, προσπάθησε και πάλι, με την ίδια αδικαιολόγητη και μη συνάδουσα σε σοβαρό παράγοντα εμμονή να δημιουργήσει κατάσταση αμφισβήτησης, ικανή μάλιστα να εξελιχθεί σε επικίνδυνη, με αφορμή ένα εντελώς εκβιαστικό, αβάσιμο, αδικαιολόγητο και αντικανονικό αίτημά του να ... μη γίνει το παιχνίδι !  
Ο κ. Αλαφούζος μάλιστα προχώρησε ακόμη περισσότερο, απαιτώντας ... σύσκεψη φορέων, στην οποία φυσικά θα μετείχε και ο ίδιος, γιά να αποφασίσει την αναβολή του αγώνα. Οπως ήταν φυσικό, το αίτημά του ( ή μάλλον η απαίτησή του ) αυτό απορρίφθηκε χωρίς πολλά –πολλά.
Το παιχνίδι βεβαίως έγινε, διότι απλά δεν υπήρχε – όπως αποδείχθηκε και στην πράξη – λόγος να μη γίνει. Το ότι «έτσι ήθελε γιατί έτσι του άρεσε» ο κ. Αλαφούζος, γιά την ΕΠΟ και την διοίκησή της δεν ισχύει, ως δικαιολογία.
Και βεβαίως, αν και αυτή τη φορά δεν του έγινε μάθημα η απόρριψη ( πέρα από τον αποκλεισμό ) σημαίνει ότι η κατάσταση πλέον είναι «ανίατη». Και κατ’ επέκταση, και η ποδοσφαιρική υγεία της ομάδας του, επίσης...