Μια κίνηση που τα λονδρέζικα salerooms δεν τόλμησαν ή... δεν σκέφτηκαν να κάνουν, κι ας έβλεπαν τον τζίρο από τις ελληνικές δημοπρασίες να κατρακυλά... τα τελευταία χρόνια, ήρθε να πραγματοποιήσει ο γαλλικός οίκος Piasa. 

Μετρώντας αντίστροφα για το Greek Sale της 23ης Μαρτίου 2016, εντάσσει μια τεράστια ενότητα βασισμένη στο ελληνικό design. Κάτι που πρώτη φορά βλέπουμε να πραγματοποιείται σε ελληνική δημοπρασία και θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το πώς θα διαμορφωθεί η συγκεκριμένη αγορά. 

«Οντως, η θεματική της επόμενης δημοπρασίας μας είναι το design και τα καλλιτεχνικά αντικείμενα, μαζί με μια επιλογή γλυπτών. Είναι η πρώτη μας προσπάθεια να εντάξουμε το design σε ελληνική δημοπρασία. Ταιριάζει με το ύφος του οίκου μας, ο οποίος πραγματοποιεί περίπου δέκα δημοπρασίες design τον χρόνο: ιταλικού, αμερικανικού, βραζιλιάνικου και σκανδιναβικού design, στο οποίο είμαστε leaders», αποκάλυψε σε επικοινωνία της με την «Ε» η Laura Wilmotte-Koufopantelis, επικεφαλής του Τμήματος Ελληνικής Τέχνης στον Οίκο Piasa.

Η τακτική αυτή για έμφαση προς το design έχει να κάνει κυρίως με τον στόχο των στελεχών του οίκου να εντάξουν αντικείμενα μέσα σε μια δημοπρασία ελληνικής τέχνης. «Θέλαμε να διηγηθούμε μια ιστορία. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες πειραματίστηκαν με διαφορετικούς τρόπους και μετέφεραν την τέχνη τους σε άλλα μέσα και επίπεδα. Για παράδειγμα, παρουσιάζουμε ένα ντουλαπάκι του Ακριθάκη που θυμίζει τις ξύλινες κατασκευές του. Πιστεύουμε πως αυτό το αντικείμενο πρέπει να αντιμετωπισθεί ως έργο τέχνης, παρότι δεν θεωρείται με τη στενότερη έννοια του όρου. Συχνά, δε, αγνοούμε πως οι καλλιτέχνες δούλεψαν σε διαφορετικά μέσα πέραν του μουσαμά, όπως ο Μάριος Πράσινος με τις tapisserie, ή ο Κωνσταντίνος Ξενάκης με τον καθρέφτη», εξηγεί η κ. Κουφοπαντελή.


PRICING
Ως προς το πώς διαμορφώνονται οι τιμές στην κατηγορία, απαντά πως ακολουθείται ο ίδιος τρόπος που εφαρμόζεται και στην αγορά της τέχνης, δηλαδή έχει να κάνει με το δημιουργό, το είδος του αντικειμένου, τη χρονολογία, τη σπανιότητα, την προέλευση, ενδεχόμενες εκθέσεις και τη βιβλιογραφία.
Επιπλέον, στην αγορά του design δίνουμε έμφαση στο υλικό και στην έκδοση. Το υλικό καθορίζει το κόστος παραγωγής ενός αντικειμένου και μετέπειτα την τιμή πώλησης. Παράλληλα με αυτό, ο αριθμός έκδοσης των αντικειμένων παίζει μεγάλο ρόλο. Η τιμή καθορίζεται από την αρίθμηση στην έκδοση, εάν είναι μοναδικό κομμάτι ή ακόμη εάν είναι œuvre originale.


ΦΑΒΟΡΙ & ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
Ως φαβορί της δημοπρασίας η Wilmotte-Κουφοπαντελή έχει ξεχωρίσει ένα κρεμαστό κόσμημα του Τakis, χρονολογία 1988. Είναι μοναδικό κομμάτι από χρυσό (5,3x3 εκ.), όπου αντικατοπτρίζεται η πρακτική του καλλιτέχνη γύρω από τον μαγνητισμό. Εκτιμάται μεταξύ 1.800 και 2.800 ευρώ. «Εχει ενδιαφέρον, διότι μπορεί να θεωρηθεί ως γλυπτό σε μινιατούρα», επισημαίνει η κ. Κουφοπαντελή. Αντίστοιχα, ένα άλλο έργο του Takis, το τραπέζι-σύννεφο (72x248x147 εκ.) θεωρείται από τα πιο σημαντικά lots και αναμένεται να αγγίξει από 40.000 έως 60.000 ευρώ. «Ακόμα και αν δεν μιλάμε για σινιάλα ή μαγνητικούς τοίχους, η διαδικασία και το σκεπτικό είναι το ίδιο σε αυτά τα αντικείμενα και γι’ αυτό αποτελούν σημαντικό κομμάτι του έργου του» εξηγεί η υπεύθυνη του Greek Sale.
Οι καρέκλες του Κώστα Κουλεντιανού είναι ένα αντίστοιχο παράδειγμα (lot 25, 26). Είναι φτιαγμένες από μπετόβεργα και έχουν διαστάσεις 87x72x67 εκ. Σημαντικό ρόλο παίζει το ότι είχαν παρουσιαστεί στην έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (2012-2013). Η τιμή εκτίμησης κυμαίνεται από 1.500 έως 2.000 ευρώ. 

Ζήτηση αναμένεται, σύμφωνα με την κ. Κουφοπαντελή, και για την κουνιστή πολυθρόνα μαζί με το μοντέλο-μινιατούρα του Απόστολου Πορσανίδη, καθώς θεωρείται εξαιρετικής ποιότητας σε εκτέλεση του μυθικού ξυλουργού Pierluigi Ghianda, ο οποίος εργάσθηκε με σχεδιαστές όπως ο Ettore Sottsas ή ο Piero Fornasetti. Εχει εκτιμηθεί μεταξύ 1.500 και 2.000 ευρώ. 


«Η ελληνική αγορά υπήρχε στο Παρίσι εδώ και καιρό. Μετά τον πόλεμο, πολλοί υπήρξαν οι καλλιτέχνες που εργάστηκαν και έζησαν στο Παρίσι. Η ελληνική διασπορά αντιπροσωπεύθηκε από καλλιτέχνες όπως ο Φασιανός, ο Παύλος ή ο Γαΐτης. Δεν ήταν μόνο οι Ελληνες καλλιτέχνες που ζούσαν στο Παρίσι, αλλά και αυτοί που εμπορευόταν τα έργα τους. Σκέφτομαι την Iris Clert, που, παρότι έζησε όλη τη ζωή της σχεδόν εκτός Ελλάδος, στήριξε και ανέδειξε τη δουλειά Ελλήνων καλλιτεχνών όπως o Θάνος Τσίγκος, μέσα από την παριζιάνικη γκαλερί της στην rue des beaux-arts», κρίνει η επικεφαλής των ελληνικών δημοπρασιών στον οίκο Piasa.