Ενάμιση χρόνο μετά ο «ανίκανος» και «αποτυχημένος» Ιταλός τεχνικός της Εθνικής Ελλάδος, έγινε ο απόλυτος θριαμβευτής της Πρέμιερ Λιγκ

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2014, έγραψα στο olympiacos24.gr το παρακάτω άρθρο, με τίτλο «Στο στόχαστρο των δυνάμεων της εξυγίανσης ο Ρανιέρι» :

«Τα δημοσιεύματα των κιτρινόμαυρων και πράσινων «αντικειμενικών» για τον Ρανιέρι, δίνουν με σαφήνεια το στίγμα της κατεύθυνσης πού ακολουθούν. Εχουν ήδη «χρεώσει» τον Ιταλό Ομοσπονδιακό τεχνικό στον Ολυμπιακό και βεβαίως, από τη στιγμή πού τον στοχοποιούν ως «Ολυμπιακό» τον τοποθετούν απέναντι στις δυνάμεις της … «υγείας». Τις γνωστές και τις άγνωστες. Ο Ρανιέρι, εν ολίγοις, είναι πιστοποιημένος «εχθρός», άρα και στόχος των «εξυγιαντικών δυνάμεων» πού αποτελούνται κατά βάση από ένα συνονθύλευμα ψευτοεπενδυτών και λαμογιοειδών νταλαβεριτζήδων χωρίς θεσμική ιδιότητα.

Για τους κατευθυνόμενους χειριστές των «αντικειμενικών» πληκτρολογίων, ό,τι έκανε ο Ρανιέρι ήταν λάθος. Και φυσικά, όλα τα λάθη του Ρανιέρι προέρχονταν από την … ΕΠΟ, πού του έδινε … «λάθος συμβουλές», αφού προηγουμένως είχε φροντίσει να … «διαλύσει την Εθνική διώχνοντας τον … Φύσσα» κ.λ.π. Για τα λάθη του Ρανιέρι, πού … «όλα ευνοούσαν τον Ολυμπιακό», φταίει και ο Σαρρής, ο πρόεδρος της ΕΠΟ (χωρίς να έχει κάνει αυτός το … πέναλτυ από το οποίο φάγαμε το γκολ ) γιατί … «είναι του Ολυμπιακού». Περισσότερο ηλίθια, παρά απλοϊκή αυτή η άποψη, πού είχε στόχο την ευρεία κατανάλωση στο μέρος του οπαδικού κοινού πού διαθέτει λογική μονοκοτυλήδονος.

Απώτερος στόχος των ηλιθίων σχολιαστών; Η διάβρωση, μέχρι τελικής πτώσης, της διοίκησης της ΕΠΟ. Να φύγει δηλαδή η διοίκηση του «Ολυμπιακού» προέδρου της ΕΠΟ Σαρρή, για να βάλουμε τους δικούς μας. Να ξαναγυρίσουν οι Φύσσας και Βόκολος για να αποκατασταθεί πλήρως η πράσινη λέχρα. Να επανέλθει ο Κατσουράνης, να δικαιωθεί ο Τζαβελίτας ( πού στην πρόσφατη σύναξη των διεθνών εν όψει Ρουμανίας ήταν σκέτη … Παρθενόπη στη συμπεριφορά του ), να παίξουν βασικοί τα δικά μας τα παιδιά, ο Μάνταλος, ο Κλάους, ο Πλατέλας, ο Ανάκογλου, ο Κωλοβέτσιος, ο Λαγός, ο Καρέλης και ίσως και ο Πεταβράκης.

Οπως είπαμε, βασικός στόχος είναι ο Σαρρής και η διοίκησή του, αλλά οι επιθέσεις θα γίνονται πλέον μέσω Ρανιέρι. Αυτός θα χτυπάνε αλύπητα για τις επιλογές του, για την φιλοσοφία του, για τις δηλώσεις του κ.λ.π. Οπου τον βρουν θα τον χτυπάνε και όπως τον βρούν ! Παντού, και από παντού ! Και τι θα πρέπει να κάνει από δω και στο εξής ο Ρανιέρι ; Νομίζω ότι είναι απλό. Να κλείσει ερμητικά τα μάτια του και τα αυτιά του. Να μη διαβάζει, να μην ακούει τίποτα προερχόμενο από αυτή, τη συγκεκριμένη μερίδα των ΜΜΕ. Και κυρίως, να σφραγίσει το στόμα του. Να μην κάνει δηλώσεις πέρα από τις αναγκαστικές, εάν και όποτε υπάρχουν. Να μη βγαίνει στα ραδιόφωνα και να μη μετέχει στα τηλεοπτικά πάνελ των συγκεκριμένων ιδιοκτησιακών συμφερόντων.

Εν τέλει, να ασχολείται ΜΟΝΟ με τη δουλειά του, χωρίς να δίνει καμία σημασία στις τηλεκατευθυνόμενες και άλλες δημοσιογραφικές αθλιότητες».

Τα παραπάνω, επαναλαμβάνω ότι έγραψα στις 9 Σεπτεμβρίου του 2014, δηλαδή πριν είκοσι περίπου μήνες. Λίγες ώρες πριν, η Εθνική μας με τον Ρανιέρι στον πάγκο είχε γνωρίσει την ήττα, στον πρώτο του αγώνα, από την Ρουμανία με 0-1 ( πέναλτυ στο οποίο είχε υποπέσει ο Χολέμπας ). Οι χλευαστικές – και πολλές φορές προσβλητικές - κριτικές σε βάρος του Ρανιέρι είχαν ξεκινήσει πιο νωρίς, σχεδόν από την πρώτη μέρα της πρόσληψής του. Ο Ιταλός είχε προσληφθεί από τον Σαρρή, άρα «από τον … Ολυμπιακό»  και αυτό έφτανε ! Ο Σαρρής «του Ολυμπιακού» είχε διώξει τον Φύσσα με τον Βόκολο, τον Σάντος με το προπονητικό του τιμ, τον … Κατσουράνη, ενώ είχε βάλει στο μάτι υπαλλήλους της Ομοσπονδίας πού «έλυναν κι’ έδεναν» στις Εθνικές ομάδες, βασιλικότεροι του βασιλέως. Επρεπε λοιπόν να εξοντωθεί. Και αυτό ήταν μοιραίο να συμβεί, μόλις μετά από τέσσερα παιχνίδια ! Ο Ρανιέρι δεν έφυγε, ουσιαστικά ΔΙΩΧΤΗΚΕ από την Εθνική Ελλάδος, ως λούζερ, άχρηστος, αποτυχημένος.
 
Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΛΕΣΤΕΡ
Μόλις χθες, η έως τώρα μετρίων αποδόσεων και δυνατοτήτων Λέστερ, με οδηγό και επικεφαλής του τεχνικού της τιμ τον Κλαούντιο Ρανιέρι, κατέκτησε ( διότι περί κατακτήσεως πρόκειται ) τον τίτλο του πρωταθλητή Αγγλίας. Τα στατιστικά της, πραγματικά ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ : Σε τριάντα έξι αγώνες ( υπολείπονται δύο αγωνιστικές μέχρι το τέλος ) πέτυχε 22 νίκες και 11 ισοπαλίες, ενώ γνώρισε την ήττα μόλις τρείς φορές ( δύο από Αρσεναλ και μία από Λίβερπουλ ).

Μιλώντας μετά τον θρίαμβό του, ο Ρανιέρι είπε : «Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που έδιωξαν από την Ελλάδα πριν ενάμιση χρόνο και πολλοί είχαν ξεχάσει τι είχα κάνει. Είμαι αυτός πού ήμουνα και στην Ελλάδα, δεν έχω αλλάξει. Το μόνο πού μπορώ να κάνω τώρα, είναι να το αφιερώσω σε όσους με πίστεψαν».

Αυτά, ενάμιση χρόνο μετά, από τον άνθρωπο πού διώχτηκε, για να φτάσει στη συνέχεια στον θρίαμβο. Από τους διώκτες του, κάποιοι εξαφανίστηκαν από το ελληνικό ποδόσφαιρο ( Φύσσας, Βόκολος, Κατσουράνης ), κάποιοι παλεύουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ( οι υπάλληλοι της Ομοσπονδίας πού βρίσκονται κοντά στην Εθνική), κάποιοι εξακολουθούν το έργο της αποδόμησης της διοικήσεως της ΕΠΟ και ας μην υπάρχει πλέον ο Σαρρής «του Ολυμπιακού». Είναι οι λεγόμενοι … «επιπεδογράφοι» ή και «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι, οι παρατεταγμένοι, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το επικοινωνιακό κέντρο, πού εξακολουθούν με την ίδια τιποτένια τακτική να πολεμούν τους ίδιους ακριβώς «εχθρούς» των προστατών τους : Τον Γιώργο Γκιρτζίκη πού πήρε τη θέση του Γιώργου Σαρρή, του Ολυμπιακού πού «τον στηρίζει», όπως «στήριζε» και τον Γιώργο Σαρρή, αλλά και όπως τον προ- προηγούμενο, τον Βασίλη Γκαγκάτση ( και εκείνος «ήταν» μην ξεχνάμε, «άνθρωπος του Ολυμπιακού» ).
Και βέβαια, τον κορυφαίο τους ΕΧΘΡΟ, τον άνθρωπο πού … τους «χαλάει την πιάτσα» επενδύοντας ουσιαστικά και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ στην ομάδα του και όχι με «αέρα μπανά» σαν αυτούς και γι’ αυτό ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ : Τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Αυτοί λοιπόν πού έδιωξαν τον Ρανιέρι, είναι οι εντολείς και οι εντεταλμένοι της λεγόμενης «εξυγίανσης», ή, της «συμμαχίας των τριών». Δηλαδή,  πολύ απλά, οι ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ της ενημέρωσης και του ελληνικού ποδοσφαίρου και οι δημοσιογραφικοί τους ΤΣΑΤΣΟΙ …
 
Μανώλης Γαβαθιώτης