Του Σωτήρη Ξενάκη

     Η Τουρκία το τελευταίο διάστημα συμπεριφέρεται  πλέον ως υπερδύναμη επιπέδου Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας. Καταρρίπτει με ευκολία αεροσκάφος που μπαίνει  στον εναέριο χώρο της ακόμα κι αν αυτό φέρει την Ρωσική σημαία και ανακαλεί τον πρεσβευτή της στο Βερολίνο (την πραγματική «πρωτεύουσα» της Ευρώπης ) επειδή διαφωνεί με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων . Παράλληλα ο σουλτάνος Ερντογαν προειδοποιεί ότι θα υπάρχουν επιπτώσεις  αφήνοντας τους πάντες να καταλάβουν ότι αναφέρεται στο προσφυγικό και στα 3 εκατομμύρια ανθρώπους  που βρίσκονται στις ακτογραμμές της και επιθυμούν να περάσουν στην Ευρώπη.  Αν ο Ερντογαν πραγματοποιήσει έστω και μικρό μέρος της απειλής του οι πρώτοι που θα την πληρώσουμε θα είμαστε πάλι εμείς. Από την Ελλάδα θα περάσουν οι νέοι πρόσφυγες και μετανάστες που ενδεχομένως θα «διώξε黨η Τουρκία από το έδαφος της. (διότι για τήρηση της συμφωνίας που έχει υπογράψει ούτε λόγος να γίνεται).

            Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλά, ότι πρέπει επιτέλους  και η σημερινή κυβέρνηση   όπως έκαναν σχεδόν και όλες οι προηγούμενες να σταματήσει να αντιμετωπίζει την Τουρκία ως έναν γείτονα στον όποιο μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη. Κινήσεις αβροφροσύνης που έγιναν όλα τα τελευταία χρόνια από Έλληνες πρωθυπουργούς (από κουμπαριές μέχρι ζειμπεκικα και τριαντάφυλλα) το μόνο που κάνουν είναι να «εξωραΐζουν» την εικόνα της Τουρκίας και στη χώρα μας και διεθνώς. Ουσία χρειάζεται στην πολιτική και όχι περικοκλάδες δημοσίων σχέσεων. Κυρίως όμως ,λόγω  της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται στα μνημονιακά χρόνια η χώρα, ισχυρές συμμαχίες με κράτη που τα συμφέροντα μας απέναντι στην Άγκυρα αν δεν ειναι κοινά, πάντως πλησιάζουν μεταξύ τους. Τέτοια κράτη υπάρχουν και οφείλουμε να  καλλιεργούμε σταθερά τις καλές σχέσεις μαζί τους.  Επιτέλους, οι ψευδαισθήσεις μας για τους «απέναντι» πρέπει κάποτε να τελειώνουν...