Και τώρα που προφανώς λύθηκαν  όλα τα μεγάλα ζητήματα αυτού του τόπου (!)ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με το εκλογικό σύστημα. Οι πληροφορίες μιλάνε για κυβερνητικές προθέσεις περί συστήματος απλής αναλογικής χωρίς κανένα μπόνους για κανένα κόμμα και με μοναδικό περιορισμό το πλαφόν του 3% για είσοδο στην Βουλή. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Κατ αρχήν ότι η αυτοδυναμία θα γίνει  όνειρο θερινής νυχτός για οποιοδήποτε κόμμα. Πάμε πλέον σε μόνιμη βάση για πολυκομματικές κυβερνήσεις, όπως αυτές που ζήσαμε τα προηγούμενα πέντε χρόνια κι ενδεχομένως πολυκομματικότερες αφού το πρώτο κόμμα θα συγκεντρώνει αρκετά μικρότερο αριθμό βουλευτών από τον σημερινό (Σ.Σ. Με απλή αναλογική  ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εξέλεγε 146 αλλά μόλις 107 βουλευτές με το 35.46% του Σεπτεμβρίου του 2015). Ενισχυμένο θα είναι το δεύτερο κόμμα το οποίο «κανιβαλίζεται» σήμερα από το μπόνους των 50 εδρών ενώ τα άλλα μικρότερα κόμματα ενισχύονται μεν αλλά όχι εντυπωσιακά .

Με λίγα λόγια , αν τελικά πρυτανεύσει η λογική της «απλής αναλογικής» έστω και με πλαφόν, τότε το πολιτικό σύστημα κατακερματίζεται ακόμα περισσότερο, ο σχηματισμός κυβερνήσεων γίνεται ακόμα πιο δύσκολος και η επιβίωση τους ακόμα πιο προβληματική.

Σε μια εποχή που χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία με παράδοση στην απλή αναλογική στράφηκαν σε πιο ενισχυμένα συστήματα εμείς επιστρέφουμε στο παρελθόν. Ιδεοληψία; Σκοπιμότητα; Κανένας δεν ξέρει. Το βέβαιο είναι πώς όπως αποδείχθηκε με εκλογικά συστήματα του παρελθόντος όποια κυβέρνηση (νόμιζε) ότι έσκαβε το λάκκο του αντιπάλου με το εκλογικό σύστημα που σκάρωνε συνήθως έπεφτε η ίδια μέσα σ΄ αυτό το λάκκο. Προς γνώση και συμμόρφωση...