Την επόμενη εβδομάδα η Βουλή θα ψηφίσει έναν νέο εκλογικό νόμο. Ποιες διατάξεις του θα ισχύσουν από τις επόμενες ή από τις μεθεπόμενες εκλογές  ίσως δεν έχει τόση σημασία. Το βέβαιο –και παρήγορο-είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων συμφώνησε να παραμείνει το πλαφόν του 3% για είσοδο ενός κόμματος στο Κοινοβούλιο. Οι λόγοι είναι γνωστοί  σε  όλους. Όσοι θυμούνται  τι συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του 90 στην Βουλή όταν ένα εκλογικό τερατούργημα επέτρεψε την είσοδο στην Βουλή του διδύμου Σαδικ-Φαίκογλου οι οποίοι εκπροσωπούσαν όχι την μειονότητα αλλά την Άγκυρα ,αντιλαμβάνονται. Κι όσοι κάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται είναι αφελείς ή –ακόμα χειρότερο-επικίνδυνοι.

Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι οι Τούρκοι έδωσαν το όνομα του Αχμετ Σαδικ στον δρόμο που περνάει  μπροστά  από το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να προκαλέσουν την Ελλάδα και να τον αναδείξουν σε «εθνικό» ΤΟΥΣ ήρωα.

Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου ανεξάρτητα από τις διαφορές της δείχνει να αντιλαμβάνεται τι μπορεί να συμβεί στην Θράκη αν επικρατήσουν στοιχεία ανθελληνικά που μάλιστα θα βρεθούν στα βουλευτικά έδρανα. Αρκετά άλλωστε υφίσταται η χώρα μας και από ορισμένους εκ των σημερινών εκπροσώπων της μειονότητας στην Βουλή που έχουν εκλεγεί από τα κόμματα.

 Η Θράκη ήταν, είναι και θα παραμείνει στο στόχαστρο των γειτόνων μας. Την θεωρούν, όπως οι ίδιοι λένε, το «ακρωτηριασμένο χέρι της Τουρκίας».

Την Θράκη και τα μάτια μας λοιπόν… Τα κόμματα έχουν πολλούς άλλους λόγους να διαφωνούν, να αντιπαρατίθενται, να κοκορομαχούν…  Όχι όμως τη Θράκη…