Δεν είναι μόνο που ο προεκλογικός λόγος όλων των κομμάτων είναι φτωχός σε περιεχόμενο και πλούσιος μόνο σε επιφωνήματα και ευχολόγια .Το χειρότερο είναι ,ότι κλείνει τους δρόμους για κάτι καλύτερο στο άμεσο μέλλον ,που μόνον ηλίθιοι μπορεί να το βλέπουν φωτεινό και προσφερόμενο για πολιτικά σώου και ακροβασίες κομμάτων και πολιτικών. Είτε από «δεξιά» είτε από «αριστερά» θέλει να δει σήμερα ,το προσφερόμενο από τους ρήτορες πολιτικό «υλικό» θα καταλήξει σ’ ένα μόνο συμπέρασμα: Με τέτοια πολιτική «αριστοκρατία» σε ρόλο διευθύνουσας τάξης ,τίποτε το καλό δεν μπορεί να περιμένει τη χώρα μας προσεχώς.

Σε κάθε χώρα δημοκρατική ,η πολιτική τάξη που κυβερνά ή θέλει να κυβερνά πρέπει να έχει αίσθηση εθνικής αποστολής. Όταν αυτό δεν συμβαίνει ,όταν δεν υπάρχει άξια λόγου πολιτική ποιότητα και διάθεση για σκληρή δουλειά υπέρ των εθνικών συμφερόντων ,τότε οι δυνάμεις διακυβέρνησης καταλήγουν να αποτελούν μόνον «παρέες» για νομή της εξουσίας και για τίποτε άλλο. Και φυσικά ,τα χαρακτηριστικά αυτών των «παρεών» αποτυπώνονται στις ρητορείες των εκπροσώπων τους ,ειδικότερα δε στις προεκλογικές περιόδους ,διότι τότε ,λόγω κάλπης , εκδηλώνεται η αγωνία τους για τη διατήρηση ή για τη διεκδίκηση της νομής.

Δυστυχώς ,δυστυχέστατα ,παρά το γεγονός ,ότι σκιά της οικονομικής κρίσης παραμένει βαριά και απειλητική πάνω απ’ την Ελλάδα ,οι πολιτικές «ελίτ» της χώρας εμφανίζονται σε τούτη την εξαιρετικά κρίσιμη για τον τόπο εκλογική μάχη ανεπαρκείς , χωρίς πνευματικές δυνάμεις ,παλαιομοδίτικες και απρόθυμες να γυρίσουν σελίδα.

Αναπόφευκτη,λοιπόν, η άσχημη συνέχεια.