του Νίκου Σίμου

Πρεπει να ομολογήσουμε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα όντως θέλησε να διαπραγματευθεί με τους δανειστές, κάτι που δεν έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτό της το αναγνωρίζει η κοινωνία και για τον λόγο αυτό έχει ακόμη την εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, με φυσιολογικές αποκλίσεις από προηγούμενα «σοβιετικά» ποσοστά, όπως έδειξε και η πρόσφατη δημοσκόπηση των «Παραπολιτικών».

Μέχρι στιγμής το μεγάλο κέρδος τόσων μηνών διαπραγμάτευσης είναι η ...αξιοπρέπεια και η εθνική υπερηφάνεια τις οποίες τόσο ανάγκη είχε αυτός ο λαός. Μόνο που επειδή ο ίδιος λαός γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να χορτάσει με όσες δόσεις εθνικής υπερηφάνειας του δίνεις στο διηνεκές, θα πρέπει και η κυβέρνηση Τσίπρα να συνειδητοποιήσει ότι στο πρώτο «ατύχημα» τα θαυμαστά ποσοστά της θα αντιστραφούν.

Αν –λέμε αν- το σημαντικό ταξίδι Τσίπρα στην Μόσχα μεταφράζεται και σε άμεσες ενισχύσεις, μέσω προκαταβολών για έργα και συνεργασίες που θα γίνουν, τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι η κυβέρνηση διαμορφώνει και ένα plan B για πάν ενδεχόμενο. Κάτι που δεν είχε, βεβαίως, το προηγούμενο διάστημα, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα από τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνησης.

Παρ’ όλ’ αυτά και δεδομένου ότι με κάθε ευκαιρία διακηρύσσεται προσήλωση της Ελλάδας και της κυβέρνησης στην ιδιότητα του μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλό είναι, χωρίς να υποχωρήσουμε σε πιθανούς δανειακούς εκβιασμούς, να είμαστε πιο συγκεκριμένοι σε μέτρα και αριθμούς ώστε να μη δίνουμε και το δικαίωμα να μας κατηγορούν ότι υποβάλουμε κάθε φορά εκθέσεις ιδεών.

Η εκκρεμότητα πρέπει να λήξει μέσα στον μήνα, διότι πολύ φοβόμαστε ότι στο τέλος, η κυβέρνηση θα πληρώνει τις υποχρεώσεις της στο εσωτερικό με ομόλογα αξιοπρέπειας και εθνικής υπερηφάνειας, μη πληρωτέα, φοβόμαστε επίσης, στον κομιστή!