Για πόσο καιρό μπορεί να αντέξει το νευρικό σύστημα μίας χώρας τη δημόσια συζήτηση ΕΝΟΣ μόνο ΘΕΜΑΤΟΣ στον πολιτικό στίβο και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης; 

Η άνευ διακοπής κουβέντα για τα «μνημόνια» έχει σκεπάσει τα πάντα, έχει απονεκρώσει κάθε δημόσιο ενδιαφέρον για την εξέλιξη των θεμάτων απ τα οποία άμεσα εξαρτάται η προκοπή μιάς χώρας. Ο,τι αφορά τα στοιχεία  που έχουν σχέση με την έκταση και την ποιότητα της παραγωγικής βάσης της Ελλάδας παραμερίζονται ή τελείως αγνοούνται. Και επιπλέον, η μονοθεματική περί «μνημονίων» βασανιστική συζήτηση διεξάγεται με τρόπο που προκαλεί ανησυχίες, ανασφάλεια, φόβους, πανικό στους κόλπους της κοινωνίας, τρομάζει τους καταθέτες και εξουθενώνει την αγορά.  Όλα δηλαδή κατατείνουν στο συμπέρασμα, ότι αυτή την ώρα, καλοκαίρι του 2015, συμβαίνει μόνον ό,τι μπορεί να εγγυάται τη χειρότερη δυνατή συνέχεια για την Ελλάδα.

Και τι κάνουν τα πολιτικά κόμματα; Μα, φυσικά τίποτε το αξιόλογο. Και εννοείται, ότι οι μεν κατηγορούν τους δε για την καταστροφή της χώρας. Παρλαρία και έχει ο Θεός! Δεν χαλάνε τις συνήθειες τους με τίποτε. «Εθνική συνεννόηση», είπατε; Ναι, βέβαια, αλίμονο…