Οι «έχοντες» στέλνουν τα κέρδη τους ή τα «μαύρα» λεφτά τους έξω, είτε υπάρχει κρίση είτε όχι,άλλοι φοροδιαφεύγουν συστηματικά επί δεκαετίες, κάποιες δεκάδες δις φεύγουν απ’ την Ελλάδα για να επενδυθούν σε γειτονικές χώρες όπου είναι  πολύ πιο φθηνά τα μεροκάματα, οι μικρομεσαίοι μαγαζάτορες δεν θέλουν να  κόβουν αποδείξεις, στον Τουρισμό η «μαύρη» εργασία δίνει και παίρνει, οι φόροι σφυροκοπούν μισθωτούς και πλήττουν  συνταξιούχους, δίνουν και παίρνουν επί έτη  και τα οικονομικά σκάνδαλα «κορυφής».

Και τίθενται αναγκαστικά τα ερωτήματα: Σ’αυτή την Ελλάδα ποιοί και πόσοι πιστεύουν πλέον; Υπάρχει κοινή πίστη των Ελλήνων σε κάτι; Υπήρξε ποτέ η περίφημη «κοινωνική συνοχή»; Υπήρξε-και αν δεν υπάρχει, πότε πέθανε;- στη χώρα αυτή κάποια καθεστηκυία τάξη, κάποιες «ελίτ» με συναίσθηση εθνικής αποστολής ; Υπάρχει περίπτωση να ξεκινήσει μία προσπάθεια εθνικής ανάκαμψης προσεχώς ;

Και αν αυτό επιχειρηθεί από κάποιες δημιουργικές δυνάμεις, από κάποιους αληθινούς πατριώτες, ποιοί Ελληνες θα  στήριζαν την προσπάθεια; Οι «λεφτά υπάρχουν… έξω»; Οι κατ’ επάγγελμα φοροφυγάδες; Οι φανατικοί φωνακλάδες των κομμάτων; Οι νωθροί  πολιτικοί «αστέρες» μας, αυτά τα γνήσια  τέκνα της παρακμής; Οι κουρασμένοι «μεσαίοι»;  Οι άνεργοι επιστήμονες ;Η μήπως οι καλύτεροι νέοι, που  κατά χιλιάδες  κάθε χρόνο αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό; Όχι βέβαια όλοι αυτοί. Αλλά τότε, ποιοί άραγε  ;

( Μήπως  ο πόλεμος  ήδη έχει χαθεί και προτιμούμε να μην το σκεφτόμαστε ,για να μην απελπιστούμε εντελώς; )