Μία ράβδος χρυσού δεν είναι τίποτα άλλο από μία χρυσή πλάκα. Και η αξία της δεν μπορεί να μεταβληθεί παρά με την αγορά και την αναλογία βάρους/κόστους. Μία μπάρα χρυσού βιδωμένη πάνω σε μια βάση, η οποία μπορεί να φέρει και μια υπογραφή, είναι ένα  γλυπτό έργο τέχνης. Και η αξία του εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες. 

Ένα ακόμη πιο απλό παράδειγμα: μία χρυσή λίρα, ατόφια, είναι ένα χρυσό νόμισμα. Τέλος.  Μία χρυσή λίρα όμως… με μια τρύπα στο μέσο, είναι…, τουλάχιστον, ένα μενταγιόν από χρυσό! Και η αξία του δεν έχει καμία σχέση με αυτή του χρυσού νομίσματος. Είναι σαφώς μεγαλύτερη!

Άλλο νόμισμα, άλλο κόσμημα! 

Για μία ακόμη φορά επιβεβαιώνεται πως η αγορά τέχνης και εν προκειμένω κοσμήματος ή ακόμη και διαμαντιών μαζί με χρυσό, ως εναλλακτικές επενδύσεις αποδεικνύονται «σωσίβια». 

Έμπορος κοσμήματος και χρυσοχόος που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του εξήγησε σε επικοινωνία του με την «Επένδυση» κάτι που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος αλλά είναι ίσως μία από τις χρήσιμες πληροφορίες: «Όταν η λίρα έχει υποστεί φθορά ή τρυπιέται κατά λάθος αυτόματα υποβαθμίζεται η αξία της ως λιποβαρές, ενώ ως κόσμημα αλλάζει», αποκάλυψε, εξηγώντας πως οι κοσμηματοποιοί και οι εταιρίες χρυσοχοΐας όταν αγοράζουν μία πλάκα χρυσού είναι υποχρεωμένοι βάσει νόμου να κάνουν υπεύθυνη δήλωση ότι θα το χρησιμοποιήσουν ως μεταποιητική χρήση και όχι ατόφιο στο εμπόριο. 
Ελάχιστοι λοιπόν έχουν κατανοήσει πως, η μεταποίηση του ατόφιου μετάλλου μπορεί να αποδώσει και το 10πλάσιο της αξίας του!

Το αδιέξοδο με τις εκτιμήσεις και την ανάληψη των assets 
Μέχρι την ώρα που γραφόταν το κείμενο οι τραπεζικές θυρίδες παρέμεναν κλειστές. Πράγμα που σήμαινε πως οι καταθέτες θα εξακολουθούσαν να μπορούν να «σηκώσουν» τα πάντα εκτός από μετρητά χρήματα. Σύμφωνα με πηγές της «Ε», το περιουσιακό στοιχείο που είναι πρώτο στη λίστα εκείνων που θέλουν να βγάλουν από τη θυρίδα οι αποταμιευτές είναι τα χρυσά κοσμήματα, οι χρυσές λίρες και συνεπώς οι ράβδοι. Εδώ προκύπτουν βασικά ζητήματα: Ποιος θα είναι ο αρμόδιος εκτιμητής; Και πώς θα γίνονται οι εκτιμήσεις; Διότι δεν μπορεί να γίνεται ούτε από άσχετους με την αγορά και την αξία του χρυσού, ούτε και στα πρόχειρα η οποία εκτίμηση. Η λογική λοιπόν λέει πως έστω και τελευταία στιγμή θα κληθούν γνώστες να απαρτίσουν μία εκτιμητική εταιρία, όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν με την Graham Miller. Και βάσει ποιας αγοράς θα εκτιμά τον χρυσό; Ως νόμισμα; Ως σκέτη μονάδα βάρους; Ως κόσμημα; Ως κόσμημα με brandname; Ή ως έργο τέχνης; Εφόσον φυσικά, για τις δύο τελευταίες περιπτώσεις δεν είναι σε μορφή λίρας ή ράβδου. Θέλει πολύ μεγάλη προσοχή ώστε να μην δημιουργηθεί σύγχυση και να μην γίνουν αδικίες στην κοστολόγηση.